East End in Londen was in de jaren zestig het domein van het gangster duo Reggie en Ronnie Kray. Een tweeling, maar totaal verschillend van elkaar. Waar Ronnie een typische gangster is, moordlustig en soms volledig losgeslagen, is de nuchtere Reggie totaal anders. Hun reputatie zorgt ervoor dat ze benaderd worden door een crimineel syndicaat uit de Verenigde Staten. Maar als ze net de boel onder controle lijken te hebben verdwijnt Reggie achter de tralies voor een oude zaak. Ronnie komt noodgedwongen aan het roer van de nachtclub waaruit ze opereren, maar met zijn korte lontje jaagt hij klanten weg en zorgt hij er bijna voor dat de club moet sluiten. Voordat de boel echt uit de hand loopt worden de broers weer herenigd, maar de broers komen meer en meer op de radar van Scotland Yard en de jacht wordt meer dan ooit op hun geopend om de tweeling definitief achter de tralies te krijgen.

Scriptschrijver Brian Helgeland is één van de weinig mensen die het presteerde om hetzelfde jaar dat hij een Academy Award won voor L.A. Confidential ook een Razzie in de wacht te slepen voor zijn script voor The Postman. Dat beide awards naast elkaar op zijn schoorsteen staan herinnert hem aan het idealisme en de hoge verwachting van Hollywood. Toch was zijn naam gevestigd en niet veel later nam hij met Payback ook de eerste regieklus op zich. Een film waar Helgeland opnieuw niet ongeschonden uit kwam gezien het feit dat hij pas zeven jaar later de kans kreeg zijn visie aan het publiek te tonen door middel van een director’s cut. Voor Legend neemt hij een duobaan op zich door de regie te verzorgen nadat hij eerder het script schreef. Hij baseerde zich hierbij op het door John Pearson geschreven boek ‘The Profession of Violence: The Rise and Fall of the Kray Twins’.

Een biografische film dus, over een tweeling. Maar in plaats van castingsrondes te houden op zoek naar een eeneiige tweeling werd Tom Hardy gecast voor een dubbelrol. Een verstandige keus, want met Hardy haalt Helgeland direct een zwaargewicht in huis. De afgelopen jaren heeft hij zich bewezen als getalenteerd acteur, die zijn veelzijdigheid toonde door zowel te overtuigen als spierbundel in Warrior en The Dark Knight Rises als dat hij vrouwen deed zwijmelen in This Means War. Deze dubbelrol is dan ook koren op de molen van zijn talent. Zo weet hij enerzijds indruk te maken als de grenzeloze Ronnie en anderzijds als de nuchtere Reggie. Naast Hardy is Emily Browning gecast, een nog jonge actrice die zeker talent heeft maar tot op heden nog nooit haar stempel op een film wist te drukken. Met Legend komt daar geen verandering in. Waar ook geen verandering komt is de gewezen zangeres Duffy, als nachtclubzangeres blijft zij namelijk lekker in haar comfortzone.

Toch is Legend als geheel op papier veelbelovend, maar de potentie wordt nergens helemaal waargemaakt. Misschien heeft Helgeland iets teveel hooi op zijn spreekwoordelijke vork genomen. Nergens wordt de film namelijk zo groots als de film wel lijkt te willen zijn. Alles oogt daarvoor net iets te gekunsteld. Toch is het vooral aan het vlakke ‘opkomst en ondergang van een gangster’-script te danken dat de film nergens echt indruk weet te maken. We hebben alles al eens eerder en beter gezien. Dat het dit keer een duo betreft verandert daar wat dat betreft weinig aan. Of misschien toch wel, want Tom Hardy is er eigenhandig verantwoordelijk voor dat de film toch net iets boven de middelmaat uitkomt. Zijn acteerprestatie had wat dat betreft een iets betere film verdiend, want Legend is ondanks verdere bijrollen voor bekende namen als David Thewlis, Chazz Palminteri en Paul Bettany namelijk vooral de film van Tom Hardy.

Legend is de zoveelste gangsterfilm die verteld word aan de hand van een opkomst en ondergang verhaal. Helaas zorgt het matige script met de soms erg gemaakte dialogen ervoor dat de film zich niet kan onderscheiden van zijn genregenoten. Dat de film er soms iets te perfect uit ziet geeft de film daarnaast een gekunstelde look, terwijl een rauw randje juist zo welkom was geweest. Het maakt dat Brian Helgeland met Legend wellicht alle touwtjes in handen had, maar ook dat hij zowel als scriptschrijver en regisseur niet tot de grote hoogte weet te stijgen zoals hij dat in het verleden wel deed. Legend zal dan ook vooral herinnerd worden als een middelmatige ganger biopic waarin Tom Hardy eigenhandig het niveau omhoog krikt.