Toen Ian Fleming in 1953 met Casino Royale zijn eerste James Bond-roman uitbracht kon hij nooit vermoeden dat dit het begin zou zijn rond een mediafranchise rondom de gelijknamige fictieve geheimagent van de Secret Intelligence Service. Na zijn overlijden in 1964 werden niet alleen de Bondromans voortgezet, ook werden de verhalen bewerkt tot hoorspelen, strips en videospellen. Het allerbelangrijkste zijn natuurlijk de films, die tezamen uitgroeiden tot een van de succesvolste filmreeksen aller tijden. Afgelopen 2 april was de eigenlijke releasedatum van No Time To Die, alweer de 25ste film in de reeks. Het is een jubileum dat uitgesteld diende te worden als gevolg van de uitbraak van het coronavirus (COVID-19). De nieuwe beoogde releasedatum in Nederland is nu 12 november 2020 en dat geeft ons mooi de kans om nog eens terug te blikken naar de eerdere avonturen van onze geliefde geheimagent. We vervolgen de reeks met een reboot, waarbij een minder ervaren en vooral ook kwetsbare Bond werd getoond.

Restart Reboot Yourself

Nadat men met Die Another Day op werkelijk ieder vlak over de top was gegaan, vonden producenten Barbara Broccoli en Michael G. Wilson dat de volgende film realistischer moest worden. Er werd besloten tot een reboot, waarbij we kennis maakten met een redelijk onervaren Bond die middenin een groeiproces zit wat hem zal leiden tot de geharde agent die we kennen uit de eerdere Bondfilms. Een geschenk uit de hemel hierbij was dat Eon Productions de rechten op Casino Royale terug had verworven, nadat Sony Pictures deze had gebruikt in een ruil met Metro-Goldwyn-Mayer op Spider-Man. In maart 2004 begonnen schrijvers Neal Purvis en Robert Wade met het schrijven van een scenario, waarbij zij werden bijgestaan door Paul Haggis die zich vooral richtte op de climax. Hun doel was om met hun script zo trouw mogelijk te blijven aan de roman uit 1953 en dieper in te gaan op de persoon James Bond en minder te leunen op special effects en actie.

De casting

Waar men bij aanvang van het schrijven nog uitging van een verlenging van het contract van Pierce Brosnan, maakte Brosnan in februari 2004 bekent dat hij niet zou terugkeren. Het was het begin van een tijd vol geruchten. Pas in mei 2005 leek er meer duidelijkheid te ontstaan, toen Daniel Craig liet optekenen dat hem de rol was beloofd door MGM en producenten Broccoli en Wilson. Toch bleef een officiële mededeling uit. Deze volgde uiteindelijk pas op 14 oktober, toen Craig gepresenteerd werd aan het publiek. Hij had vrijaf genomen van de re-shoots van The Invasion en verscheen redelijk langharig op het persmoment. Het was het begin van flink wat controverse, waarbij sommige critici en fans twijfelden of de producenten de juiste keuze hadden gemaakt. Tijdens de hele productieperiode uitten internetcampagnes zoals “danielcraigisnotbond.com” hun ongenoegen en dreigden ze de film uit protest te boycotten. Craig voldeed in hun ogen niet aan het beeld van een lange, donkerharige, knappe en charismatische beeld van Bond.

Waar er eerst nog geruchten waren dat MGM Matthew Vaughn had aangeboden om de regie te verzorgen, viel de uiteindelijke keuze op Martin Campbell. Het was geen onbekende van de reeks, aangezien hij eerder had gezorgd voor een benodigde frisse wind met GoldenEye. Als Le Chiffre werd gekozen voor Mads Mikkelsen, één van de belangrijkste acteurs van de Deense cinema op dat moment. Een andere belangrijke casting was die van Bondgirl Vesper Lynd. Castingregisseur Debbie McWilliams liet weten dat Hollywood-actrices Angelina Jolie en Charlize Theron werden overwogen en ook de Belgische Cécile de France had auditie gedaan, maar haar matige Engelse accent stond een toekomst als Bondgirl echter in de weg. Vervolgens werd de Franse Audrey Tautou overwogen, maar zij werd niet gekozen vanwege haar rol in The Da Vinci Code. Op 16 februari 2006 werd aangekondigd dat de Franse actrice Eva Green de rol zou spelen. Opvallend was dat Judi Dench wél mocht aanblijven als M, iets waar de makers absoluut geen spijt van kregen.

Vertrouwde ingrediënten

Ondanks een nieuwe Bondacteur en dat de producenten voor Casino Royale helemaal terug wilden naar het begin van Bond, kent de film flink wat vertrouwde elementen. Zo zie we hoe Bond de Aston Martin DB5, de klassieke bolide uit onder andere Goldfinger, weet te bemachtigen. Gezien het prijskaartje aan de auto en zijn op dat moment nog niet al te diepe zakken, zal het niemand verbazen dat Bond de auto weet te winnen met zijn kwaliteiten aan de pokertafel. Ook wordt er veel aandacht besteed aan het moment waarop Bond voor het eerst een, in andere films toch redelijk vertrouwde, smoking aantrekt. Daarnaast bedenkt hij een cocktail, net als in de roman. Hij geeft het drankje de naam Vesper, uiteraard vernoemt naar Vesper Lynd.

Benieuwd naar hoe Vesper smaakt? De cocktail bestaat uit:
· ½ deel Lillet Blanc
· 1 deel Wodka
· 3 delen Gin
· 5 ijsblokjes
· Een stukje citroenschil

Het samenstellen is vervolgens niet al te lastig; Doe de drie ingrediënten en het ijs in een cocktailshaker en schud de inhoud door elkaar, schenk het mengsel in het glas en voeg het stukje citroenschil toe.

De opnames

De opnames van de film gingen op 3 januari 2006 van start. Er werd veel op locatie geschoten, maar voor veel binnenopnames en het oefenen van choreografieën en het stuntwerk werd een beroep gedaan op de Barrandov Studios in Praag. Daarnaast werd er op locatie gefilmd in de Bahamas, Italië, Tsjechië en het Verenigd Koninkrijk, waarna de opnames werden afgesloten met een soort thuiskomst van Bond in Pinewood Studios. Zuid-Afrika was ook beoogd als opnamelocatie, maar Eon Productions kon er geen veilige werkomgeving garanderen. De eerste scènes die werden opgenomen waren die van een bouwterrein in Madagaskar, opgenomen op de Bahamas, waar men verder veel opnames maakte op het populaire eiland New Providence. Wie dacht dat men echt had gefilmd in Mbale, Oeganda komt bedrogen uit. Die opnames werden namelijk gemaakt in Black Park in Buckinghamshire. In Tsjechië werd gefilmd in Praag, Planá en Loket, waarbij Karlovy Vary diende als buitenkant van Casino Royale en het Grandhotel Pupp als Hotel Splendide.

De voornaamste opnamelocatie in Italië was natuurlijk Venetië, waar de gehele climax van de film zich zou afspelen. De scènes op een zeiljacht van ruim 16 meter waren extra bijzonder, omdat het de eerste keer in 300 jaar was dat er een zeiljacht over het Canal Grande voer. Andere opnames in Italië vonden eind mei plaats tot begin juni bij het spectaculair gelegen Villa del Balbianello aan het Comomeer. Het zinkende Venetiaanse huis werd overigens gefilmd in een studio en kwam tot stand door een mix van CGI gecombineerd met modelwerk. Wel zijn de huizen naast het zinkende huis echt en te vinden nabij de Raitobrug in de wijk Cannaregio. En dan is er nog die sensationele autostunt. De totstandkoming daarvan had flink wat voeten in de aarde, want de Aston Martin DBS zat nog in de laatste fase van ontwerp. Toch maakte de Britse autofabrikant het mogelijk om de auto al te gebruiken in de film, waardoor men op 5 november 2006 een stunt deed waarbij de auto maar liefst zevenmaal over de kop ging. Het leverde een wereldrecord in het Guiness Book of Records op.

Het verhaal

De eerste opdracht van James Bond als 00-geheim agent leidt hem naar Le Chiffre, een crimineel die fungeert als bankier voor terroristen. Le Chiffre gebruikt short selling bij aanslaggevoelige ondernemingen, om op die manier grote winsten te boeken. Als Bond een geplande aanslag op de luchthaven van Miami weet te verijdelen, verliest Le Chiffre veel geld van één van zijn opdrachtgevers. Om onder de bedreigingen van zijn klanten uit te komen en het geld terug te verdienen, organiseert hij een pokertoernooi met hoge inzetten in het Casino Royale in Montenegro. Aangezien Bond de beste pokerspeler is binnen MI6 neemt ook hij deel, om zo Le Chiffre te laten verliezen en hem hierna over te halen om over te lopen. Bond wordt bij het toernooi bijgestaan door de verleidelijke Vesper Lynd, een medewerkster van het Britse ministerie van Financiën die het geld van de overheid bewaakt. Terwijl de inzet steeds verder oploopt, krijgt Bond te maken met een serie aanvallen van Le Chiffre en zijn handlangers.

Leuke feitjes

· Volgens regisseur Martin Campbell was Henry Cavill de enige andere serieuze optie naast Craig. Helaas voor hem werd hij te jong bevonden; Cavill was destijds pas 22 jaar oud.
· In een eerder stadium had Craig nog gezegd geen interesse te hebben in de rol, omdat de reeks in zijn ogen teveel was afgedwaald van Flemings’ werk. Pas na het lezen van het script raakte hij geïntereseerd.
· Volgens eigen zeggen was Mads Mikkelsen op de dag van zijn casting helemaal klaar om de martelscène te spelen met Daniel Craig, toen er opeens rondom hen van alles gaande was. Uiteindelijk kwam iemand naar hem toe die zei “great having you on board”. Daniel Craig stond naast hem en zei: “‘all right – tell me your secret, because I went to five castings – who did you f*ck?”.
· Vanwege een rechtenkwestie werd besloten om de organisatie waarvan Mr. White deel uitmaakt niet Spectre te noemen. Toen deze kwestie na jaren van juridisch getouwtrek eindelijk was opgelost, leidde dat in 2015 tot een Bondfilm met Spectre als titel.
· In de roman draait het op het toernooi om het kansspel Baccarat, iets wat voor deze film werd vervangen voor Texas Hold ‘em, de pokervorm die op dat moment in opkomst was.
· Omdat de film wordt uitgebracht door Sony Pictures Entertainment, is regelmatig te zien dat Bond een Sony Ericsson-mobieltje gebruikt. Het resulteerde in 2006 zelfs tot een speciale Sony Ericsson James Bondtelefoon.
· In één van de eerste scènes zit Bond achter Mollaka aan, gespeeld door Sébastien Foucan. Foucan is een van de grondleggers van parkour en dat komt dan ook duidelijk naar voren in de vele ren- en springstunts in de scène.
· In de Verenigde Staten bracht de film Happy Feet in het openingsweekend van beide films verrassend genoeg meer op dan Casino Royale. Vermoedelijk komt dit doordat voor Happy Feet een teasertrailer werd vertoond van Harry Potter and the Order of the Phoenix.
· Casino Royale verscheen in maart 2007 op dvd. Het werd hiermee de eerste Bondfilm die niet verscheen op VHS.
· Regisseur Quentin Tarantino beweert dat hij interesse had om zijn bewerking van Casino Royale te regisseren, maar Eon was niet geïnteresseerd. Naar verluid had hij het verhaal in de jaren zestig gesitueerd, waarbij hij Pierce Brosnan had beoogd als Bond.

Bond is back!

Natuurlijk, financieel gezien kon het nooit beter dan met Die Another Day, maar vrijwel iedereen was het erover eens dat er een koerswijziging nodig was. Hoe die werd ingezet zorgde voor een hoop controverse en scepsis. Deze verdween echter als sneeuw voor de spreekwoordelijke zon toen Casino Royale op 14 november 2006 in première ging in het Odeon Leicester Square in Londen. De reacties waren overweldigend en eigenlijk louter positief en dat is terug te zien in de opbrengst van ruim 606 miljoen dollar, waarmee het record van Die Another Day werd verbroken. Het is niet minder dan terecht, want Casino Royale is misschien wel de beste Bondfilm ooit. Belangrijker nog is dat critici en fans het erover zijn dat de film éeen van de meest trouwe bewerkingen is van een roman van de hand van Ian Fleming. De verschillen die er zijn werden ingegeven door een ander tijdsbeeld of door Craigs’ invulling van de rol. Craig die overigens door het grootste deel van de liefhebbers in de armen werd gesloten. Eind goed al goed, al legde het de lat wel eng hoog voor de onvermijdelijke opvolger. Een opvolger waarvoor de voorbereidingen al waren gestart tijdens het opnemen van Casino Royale. Een opvolger waarbij voor het eerst de verhaallijn van de vorige film wordt voortgezet. Je leest er alles over in het volgende artikel in deze rubriek.

In de rubriek De weg naar No Time To Die verschenen eerder artikelen over:
#01 Dr. No | #02 From Russia with Love | #03 Goldfinger | #04 Thunderball | #05 You Only Live Twice | #06 On Her Majesty’s Secret Service | #07 Diamonds Are Forever | #08 Live and Let Die | #09 The Man with the Golden Gun | #10 The Spy Who Loved Me | #11 Moonraker | #12 For Your Eyes Only | #13 Octopussy | #14 A View to a Kill | #15 The Living Daylights | #16 Licence to Kill | #17 GoldenEye | #18 Tomorrow Never Dies | #19 The World Is Not Enough | #20 Die Another Day

Bonusartikelen:
Bond 17