Als een medewerker overlijdt, krijgt de jonge en ambitieuze manager Lockhart de opdracht zijn plaats in te nemen en zijn baas op te halen uit een afgelegen kuuroord in de Zwitserse Alpen. Er zijn namelijk nogal wat dingen gaande in het bedrijf en daarvoor is de baas hard nodig. Aangekomen in het kuuroord wordt hij niet bepaald met open armen ontvangen door de medewerkers. Daarnaast blijkt zijn baas spoorloos. Alles neemt een nog vreemdere wending als bij Lockhart dezelfde mysterieuze ziekte wordt geconstateerd waar alle gasten voor zijn opgenomen. Hij wordt gedwongen tot een langer verblijft, waarbij zijn verstand zwaar op de proef wordt gesteld.

Regisseur Gore Verbinski is vooral bekend van de Pirates of the Caribbean trilogie, stuk voor stuk box-office knallers vanjewelste. Toch moeten we concluderen dat, ondanks dit financiële succes, alleen de eerste film geldt als een echt goede film, waar we de vervolgfilms hooguit kunnen bestempelen als aardig. Toen Verbinski vervolgens pijnlijk onderuit ging met de dure flop The Lone Ranger, was het nog maar de vraag of studios hun handen durfden te branden aan zijn volgende project. Uiteindelijk durfde 20th Century Fox het aan, al is het budget van 40 miljoen dollar maar een schijntje van de 215 miljoen dollar die hij kreeg voor The Lone Ranger. Een beetje back to basic zeg maar, weer even met de voetjes op de grond. Andere bijkomstigheid is dat hij dit keer geen beroep kon doen op een uitgebreide sterrencast, maar vooral afhankelijk is van het talent van rijzende ster Dane DeHaan.

Niet dat DeHaan garant staat voor financieel succes overigens, maar eigenlijk ligt dat altijd aan andere dingen dan zijn aandeel. Hij kiest dan ook niet altijd voor de grootste films, maar eerder voor rollen waarmee hij zich kan onderscheiden. Dat lukt hem hier ook weer in de rol van Lockhart. Het is een personage dat hij vrij ingetogen neerzet. Hij valt hier niet direct heel erg mee op, maar juist dat is wat acteren tot een vak apart maakt. Naast hem zien we Jason Isaacs, vooral bekend als Lucius Malfidus uit de Harry Potter-films, die wat dat betreft iets meer naar voren treedt, al is dit wellicht ook te danken aan de mogelijkheden die zijn rol hem bieden. Tot slot zien we Mia Goth, een actrice die nog steeds wacht op haar echt doorbraak. Gezien haar sterke voorkomen hier zal dat een kwestie van tijd zijn.

Het eerste wat gelijk in het oog springt, vrij letterlijk, is de vormgeving van de film. Dit zit hem niet alleen in de prachtige locaties, maar ook in de soms angstaanjagende visioenen. Zeker het eerste deel van de film spat wat betreft de sfeer van het scherm af, waarbij er ook voldoende aandacht is om het verhaal goed neer te zetten. Soms schiet de film hier alleen iets door in zijn pretenties wat te kosten gaat van het tempo. We kunnen dan ook gerust stellen dat de film zeker een half uur te lang is. Het zorgt ervoor dat de verwachtingen na het eerste uur niet helemaal waargemaakt kunnen worden. Zeker betreft het verhaal, want het tweede uur kent dan wellicht een hoger tempo, de film is hier verhaaltechnisch wat slordig. Wel is A Cure for Wellness zo goed dat hij als comeback mag gelden voor Verbinski. Wij hebben hem zijn miskleun met The Lone Ranger, die overigens zeker niet zo slecht was als de cijfers doen vermoeden, bij deze vergeven.

Extra’s: Ondanks dat de recensie over een dvd-release gaat, waarbij de hoofdfilm ook nog eens vrij lang is, zijn er enkele interessante extra’s aan de dvd toegevoegd.
∙ Verwijderde scène (4:46): Een vrij lange scène, genaamd “It’s Wonderful Here”, die de uiteindelijke film niet heeft gehaald. Een stuk interessanter dan de korte scènes en de wat onbeduidende scènes die we vaak tegenkomen.
∙ Meditaties (8:24): Een drietal vreemde stukken, met een kalmerende verteller. Dit geheel in stijl met de film. Water is the Cure (2:58), Air is the Cure (2:44) en Earth is the Cure (2:42).
∙ De muziek (4:08): Een blik achter de schermen bij componist Benjamin Wallfisch en de opnames van de score in de beroemde Abbey Road studios.
∙ Trailers (5:20): Diverse trailers van de hoofdfilm.

A Cure for Wellness laat ons zien dat Gore Verbinski het nog niet verleerd is. Natuurlijk was er wat twijfel na de aflopende kwaliteit van de Pirates-films en zijn flop The Lone Ranger, maar we kunnen er niet omheen dat A Cure for Wellness gewoon een prachtige vormgegeven, wat zieke film is geworden. De opbouw is soms wat traag, maar betaald zich dubbel en dwars uit. Daarbij kan Verbinski een beroep doen op drie hoofdrolspelers die uitermate goed hun vak verstaan. DeHaan blinkt weer uit in het niet uitblinken en vooral Jason Isaacs levert indrukwekkend werk af. Het zorgt ervoor dat A Cure for Wellness misschien een wat kleinere doelgroep heeft, maar wel de beste film is van Verbinski sinds hij zijn carrière zo op z’n kop zette met die uitermate succesvolle Pirates-films. Visueel overdonderend en een aanrader als je van films met een ziek randje houdt!

Met dank aan Team Lewis en 20th Century Fox Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.