Isabel is de manager en mede-oprichter van een weeshuis in Calcutta, India. Ze krijgt een uitnodiging van Theresa, een zakenvrouw en potentiële weldoener, om naar New York te komen. Theresa wil haar inlijven bij een organisatie en in ruil daarvoor zal Isabel het noodlijdende weeshuis kunnen voorzien van de nodige financiële support. Ondanks haar frustratie dat ze hiervoor de halve wereld over moet reizen, stemt Isabel in met de ontmoeting welke samenvalt met de bruiloft van Theresa’s dochter Grace. Onderdeel van de afspraak is dat Isabel haar weeskinderen niet meer mag bezoeken, maar hen daarmee wel financieel kan redden. Een onmogelijke keus, helemaal als Isabel op de bruiloft tot de ontdekking komt dat Theresa is getrouwd met een voormalige vlam van vroeger, waarmee ze een geheim deelt.

In 2006 was het Deense Efter brylluppet van Susanne Bier een behoorlijk internationaal succes, waarnaast het zelfs werd genomineerd voor een Oscar in de categorie Beste Buitenlandse film. Toch zat er voor de Amerikaanse markt een grote maar aan het succes; de niet Engelse taal. Nu zou je denken dat dit prima op te lossen is met ondertiteling, of desnoods een nasynchronisatie zoals we zien bij onze oosterburen. De Amerikanen kiezen echter liever voor een andere optie; een remake. Gewoon lekker vertrouwd met een bekende taal en vaak ook nog eens met een cast die hun meer tot de verbeelding spreekt. Dat het Zuid-Koreaanse Parasite de Oscar won is niet voor niets een unicum en hopelijk wellicht het begin van een soort acceptatie. Voor het zover is, werd de ijzersterke film van Bier echter al onderworpen aan een remake, in gang gezet door Julianne Moore en haar man en regisseur Bart Freundlich.

Moore neemt in de film ook een van de twee hoofdrollen op zich. Ze speelt Theresa, de zakenvrouw die goed in haar slappe was zit en contact zoekt met Isabel. Isabel wordt gespeeld door Michelle Williams. Het moge duidelijk zijn dat er in basis weinig mis met de acteerprestaties, toch is een ding heel erg opvallend als we het origineel er nog even bijpakken. Daar werden deze rollen namelijk gespeeld door excellerende Mads Mikkelsen en Rolf Lassgård; juist, twee mannen. Of een remake namelijk nog niet genoeg was, werd er ook gelijk even wat gehusseld met de genders. Het moet allemaal maar kunnen tegenwoordig en resulteert in een soort feministisch statement. Dat dit de basis van het verhaal gelijk een stuk ongeloofwaardiger maakt schijnen we dan maar even door de vingers te moeten zien. Uiteraard is de echtgenote van weleer vervangen door een echtgenoot, welke gespeeld wordt door Billy Crudup.

Grootste probleem van de film zijn gek genoeg niet eens de direct in het oog springende aanpassingen, maar eerder het gebrek de nuances. Freundlich maakt van zijn twee belangrijkste personages bijna stereotypen. Zo is Theresa een materialistisch ingestelde zakenvrouw, terwijl Isabel niks geeft om zaken en vooral optreedt als wereldverbeteraar. Het is het nog maar dubbeldik onderstrepen van zaken die in het origineel toch een stuk subtieler voorbij kwamen. Ach ja, Amerikanen. Toch is het ook jammer, want het beperkt sterke actrices als Williams en Moore ook onnodig. Lichtpuntje is overigens de jonge Abby Quinn, die zich goed staande weet te houden. Wat rest is een film over gemaakte fouten in een verleden, met de kans deze goed te maken met oog op een toekomst. Het is degelijk gemaakt, maar in dit geval, zeker voor de Nederlandse markt, volstrekt overbodig.

Extra’s: Op de dvd release van de film is geen bonusmateriaal te vinden. Wellicht had een bonus dvd van het origineel fraai geweest, al had die wellicht de aandacht teveel afgeleid.

After the Wedding is een volstrekt overbodige remake die zich eigenlijk puur richt op de Amerikaanse markt. Natuurlijk, met het acteerwerk is op zich niet zoveel mis, maar er wordt met een simpele genderwissel gepoogd nog iets van fris elan te blazen in deze remake. Het komt allemaal wat geforceerd over en mist gewoonweg enige uitwerking. Vooral ook omdat dit soort dingen het de film er niet beter op maakt. Het blinkt allemaal uit in degelijkheid. Zoals enigszins verwacht kan deze Amerikaanse remake dan ook nergens tippen aan de Deense topper Efter Bryllyppet. Conclusie is dat deze eigenlijk alleen aan te raden is voor haters van ondertiteling en we ieder ander aanraden om gewoon het origineel eens op te duikelen.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.