Alice Kingsleigh heeft net drie jaar op zee doorgebracht als ze terugkeert naar Londen. Daar stelt haar verloofde haar voor een onmogelijke keus, waarop ze besluit te vluchten. Door een spiegel keert ze terug naar Underland, waar ze op de Mad Hatter stuit. Zijn gezondheid is behoorlijk verslechterd sinds zijn familie spoorloos is geraakt. Hij heeft de hulp van Alice nodig die zich hierbij wendt tot Time, een krankzinnige combinatie van mens en tandwieltjes. Ondanks de waarschuwing van Time dat de tijd niet veranderd kan worden, zet zij alles op alles om het verleden te veranderen. Maar er zijn genoeg oude bekenden die er alles aan doen om Alice hierin te dwarsbomen.

Ondanks dat deze film een directe opvolger is van het succesvolle Alice in Wonderland, koos Tim Burton er dit keer voor om de regie te laten aan James Bobin. Bobin is vooral bekend van de The Muppets revival die hij veroorzaakte met de films rond de handpoppen uit 2011 en 2014. Maar omdat Burton wel aanbleef als producent had hij nog een flinke vinger in de pap. Iets wat dan ook overduidelijk aan de opnieuw kleurrijke film vol visuele bombast is af te zien. Het scenario komt ook dit keer van de hand van Linda Woolverton, die reeds een lange geschiedenis kent met Disney-producties. Zo was zij verantwoordelijk voor het scenario van Beauty and the Beast en The Lion King. Toch stond zij voor een lastige taak aangezien zij voor de eerste film al beide romans van Lewis Carroll, Alice’s Adventures in Wonderland en Through the Looking-Glass, verwerkte tot één scenario. Deze film heeft behalve de personages dan ook nog maar weinig met de verhalen van Lewis Carroll te maken.

Voor dit vervolg keerde het grootste gedeelte van de cast van de eerste film terug. Zo zien we opnieuw Mia Wasikowska als Alice Kingsleigh en mag Johnny Depp weer helemaal los gaan in zijn rol van Tarrant Hightopp, beter bekend als de Mad Hatter. Ook Helena Bonham Carter en Anne Hathway keren weer terug als respectievelijk de Red Queen en de White Queen. Ondanks dit feest der herkenning is de grootste attractie op het gebied van casting dit keer Sacha Baron Cohen. Natuurlijk is hij vooral bekend om zijn typetjes als Ali G, Borat en Brüno, maar ondanks alle gekheid valt niet te ontkennen dat hij dit steeds briljant invult. In deze film geeft hij op indrukwekkende wijze gestalte aan het personage Time, dat naast enorm vermakelijk ook een grote invloed heeft op het verloop van het verhaal en daarom van grote toegevoegde waarde is.

Toch kan zijn prima rol en de enorm creatieve kleurenbom, die bij deze Blu-ray release werkelijk van het scherm spat, niet verhullen dat Alice Through the Looking Glass een stuk minder goede film is als zijn voorganger. Grootste makke hierbij zit in het rommelige scenario dat pretendeert creatief te zijn, maar eigenlijk een manier presenteert om op een mooie manier meer van hetzelfde te laten zien. Daarnaast is alles dan wel enorm kleurrijk, maar is alles meer dan eens veel te zichtbaar uit de computer getrokken. Ook zijn we al die typetjes van Johnny Depp wellicht een keer zat, want het is nu overduidelijk echt een dingetje geworden. Leuk voor de fans maar weinig vernieuwend, iets dat met een vervolgfilm toch al lastig is. De film zal het dan ook goed doen bij de mensen die geen genoeg kunnen krijgen van de eerste film, maar verder is de film vooral vrij gemakzuchtig.

Extra’s: Zoals we van Disney gewend zijn staat er ook op deze release het nodige extra materiaal. Helaas zijn deze vaak maar van een korte speelduur, waardoor het vooral kwantiteit is en minder kwaliteit.
∙ Achter de spiegel (8:39) Een wat korte making of, waarbij men zoveel mogelijk punten probeert aan te stippen. Hieronder aandacht voor de rol van Tim Burton, de cast en meer aandacht voor Alice.
∙ Geen steek laten vallen: De kostuums (4:24) Een blik op de kostuums, met designer Colleen Atwood.
∙ Personages van Onderland (4:47) Een featurette over de aanvullende rollen.
∙ Het is tijd… (1:46) Wat gedachten van Sacha Baron Cohen (in zijn rol als Time) over de film.
∙ Alice door de Spiegel: Scène onder de loep (2:27) Interessante kijk op de meerdere stadia van een scène, met introductie van regisseur James Bobin.
∙ Alice en het kasteel: Scène onder de loep (1:33) Zelfde als hierboven, maar dan voor een andere scène.
∙ Muziekvideo (3:58) De videoclip bij het nummer ‘Just Like Fire’ van P!NK
∙ Achter de muziekvideo (3:02) Een blik achter de schermen bij het maken van de muziekvideo.
∙ Audiocommentaar door James Robin
∙ Deleted scenes met audiocommentaar (8:56) Een vijftal verwijderde scènes, van (optioneel) commentaar voorzien door regisseur James Bobin.

Alice Through the Looking Glass is een kleurrijke, maar vrij overbodige en vooral bombastische film. Het warrige en soms onlogische verhaal dient als kapstok om meer te laten zien van de zo creatieve wereld waar we in 2010 kennis mee maakten. Aan creativiteit betreft de fantasiewereld ontbreekt het de film aan niets, maar ondanks dat Tim Burton aanbleef als producent mist de film net dat beetje venijn wat Burtons’ films vaak zo interessant maakt. Wat voor Alice Through the Looking Glass geldt is eigenlijk wat ook te zeggen valt voor de zichzelf herhalende Johnny Depp: een weinig vernieuwende zelfparodie die vooral leuk is voor de liefhebbers die er maar geen genoeg van kunnen krijgen.     

Met dank aan The Walt Disney Company Benelux voor het recensie-exemplaar.