Star is een 18-jarige tiener die amper rond kan komen en regelmatig in een container op zoek moet naar voedsel voor haar en de twee jonge kinderen voor wie ze zorgt. In een nabijgelegen supermarkt stuit ze op een groep tieners, onder leiding van een flirterige jongen genaamd Jake. Deze reizende groep met lachende, springende en dansende mensen bieden een uitweg voor Star. Het is een unieke kans om haar treurige en ongelukkige leven achter te laten. Waar ze naartoe gaan is hierbij van ondergeschikt belang. Ze leert dat de groep het hele land doorreist en door middel van het verkopen van diverse tijdschriften zichzelf kunnen onderhouden. Langzaam leert Star de kneepjes van het vak, waarbij niet gekeken wordt op een leugentje hier en daar. Alles is geoorloofd zolang ze kunnen blijven doen wat ze het liefste doen. Leven van dag tot dag en al feestend en drinkend door het hele land reizen.

American Honey won vorig jaar de juryprijs op het festival van Cannes, de belangrijkste prijs na de Gouden Palm en de Grand Prix. Saillant detail is dat het na Red Road en Fish Tank, de derde keer is voor de Britse regisseuse Andrea Arnold dat ze die prijs wint. Hiermee schaarde ze zich in een zeer selectief groepje, aangezien Ken Loach met haar de enige is die eveneens drie keer deze prestigieuze prijs in ontvangst mocht nemen. En dan te bedenken dat dit pas haar vierde film is. Een van de grootste troeven van American Honey is dat het een cast heeft met een mix van zowel professionals als non-acteurs die letterlijk weggeplukt zijn van bouwplaatsen, winkelcentra, parkeerterreinen en stranden. Typerend is dan ook dat veel van deze locaties ook plekken zijn waar de film zich veelvuldig afspeelt. Aan alles is te merken dat het een onervaren cast is, maar nergens wordt dit storend. Sterker nog, het voelt allemaal zo natuurlijk en realistisch dat je bij vlagen het gevoel hebt dat je naar een documentaire kijkt.

De grootste vondst van de film is echter die van Sasha Lane die werd ontdekt door Arnold toen ze aan het zonnebaden was op een strand tijdens Spring Break. In haar speelfilmdebuut, waarin ze gelijk de meest prominente rol heeft, lijkt het niet alsof ze aan het acteren is, maar dat ze daadwerkelijk het leven van Star leeft. Shia LaBeouf speelt Jake, de grootste tegenspeler en tevens love-interest van Star. De voormalig Transformers ster hebben we de laatste jaren niet zo vaak meer aan het werk gezien maar speelt hier de beste en zeker meest uitdagende rol uit zijn carrière. Met een gevlochten paardenstaart en bezaaid met tatoeages heeft hij een nogal opvallende uitstraling, maar hij voorziet Jake van zoveel energie en een onvoorspelbaar hoog temperament. De film kent een hele korte inleiding waarin weinig verteld wordt en we vrijwel niets weten over de achtergrond en het leven van Star, maar door enkele korte subtiele shots kun je je als kijker net voldoende in haar situatie verplaatsen. Haar keuze om haar huidige, ogenschijnlijk treurige, leven achter te laten is daarmee direct geloofwaardig en begrijpelijk. Het ontbreken van een narratieve structuur zal niet iedereen aanspreken, maar het is juist die afwezigheid die American Honey tot zo’n opwindende ervaring maakt.

American Honey is geschoten met een handheld camera en een ouderwetse aspect ratio van 1.37:1. Dit houdt in dat het beeldformaat een stuk smaller is dan we tegenwoordig gewend zijn, met als resultaat een zwarte balk links en recht van het scherm. Arnold deed hetzelfde in haar vorige film Fish Tank en de laatste jaren wordt er vaker een uitstap gedaan naar het onwennige formaat (The Grand Budapest Hotel, Ida). Dit kan al gauw als pretentieuze truc worden gezien omdat het niet altijd leidt tot het beoogde effect van de filmmaker om de kijker onderdeel van de film te maken. In American Honey komt het aardig goed uit de verf, vooral tijdens de scenes in de bus of de vele close-ups die gehanteerd worden. Met de continue bewegende opnames van de handheld camera waan je je af en toe letterlijk met de groep in de bus. Jammer genoeg heeft het beeldformaat foefje bij alle overige scenes vrijwel geen meerwaarde en is het bij vlagen zelfs teleurstellend dat we de prachtig shots niet in breedbeeld formaat te zien krijgen.

American Honey is een fenomenale en unieke roadmovie, die een rauw, treurig maar bovenal zeer realistisch beeld van de aloude American Dream schetst. Regisseur Andrea Arnold toont haar visie op een verloren generatie in het zuiden van Amerika en die is allesbehalve rooskleurig. Ze distilleert de essentie van jeugd en serveert ons samen met cameraman Robbie Ryan het ene beeldschone shot na de ander. Met een handheld camera in een onwennig beeldformaat wordt alle armoede en smerigheid vastgelegd, voorzien van een dynamisch kleurenpalet met prachtige close-ups en magistrale panorama’s. Arnold’s directe stijl is volledig verwant aan tiener Star, de grote revelatie van de film, die subliem wordt gespeeld door debutant Sasha Lane. De nadrukkelijk aanwezige soundtrack is representatief voor de huidige generatie jongeren en past perfect bij de dromerige en grauwe sfeer van de film. Verwacht dus geen diepzinnige teksten of symbolische betekenissen, maar bombastische hiphop of bekende meezingers van Rihanna. American Honey heeft misschien een iets te lange speelduur, maar voor iedereen die geïntrigeerd is door alle pracht die deze film rijk is, zal hij wellicht nog te kort zijn.