1971. Demonologen Ed en Lorraine Warren leggen de hand op de bezeten pop Annabelle nadat twee zusters beweren dat de pop meermaals voor agressieve activiteiten heeft gezorgd in hun appartement. Omdat Annabelle de kracht bezit om ook tot actie over te gaan via andere dode geesten en ze hierdoor Ed wist aan te vallen, wordt ze in een glazen kast geplaatst in de artefactenkamer van de Warrens’ en gezegend door priester Gordon. Als Ed en Lorraine een jaar later een weekend weg zijn naar een conventie, blijft hun dochter Judy achter bij haar net aangenomen oppas Mary Ellen. Samen beginnen ze de voorbereidingen te treffen voor het verjaardagsfeest van Judy als opeens Daniela voor de door staat, een vriendin van Mary Ellen met een ongezonde nieuwsgierigheid naar communiceren met de doden nadat haar vader overleed. Daniela heeft een paar rolschaatsen meegebracht als verjaardagscadeau en weet Judy zover te krijgen om Mary Ellen mee te nemen om ze te proberen. Als ze weg zijn, probeert Daniela om binnen te geraken in de artefactenkamer en het duurt niet lang voordat de eerste vreemde dingen gebeuren.

Het leven van paranormaal onderzoekers Ed en Lorraine Warren biedt al jaren inspiratie voor film. Zo werd hun zaak in Amityville al verfilmd in 1979 met The Amityville Horror. In 2013 bracht regisseur James Wan het angstaanjagende The Conjuring, dat zo succesvol bleek dat er niet alleen besloten werd tot een vervolg, maar er ook een heus universum werd opgezet met spin-off’s in de vorm van Annabelle, The Nun en The Curse of La Llorona. De eerste Annabelle kon de verwachtingen niet waar maken, maar de makers sloegen terug met Annabelle: Creation, wat ervoor zorgt dat ondertussen alweer toe zijn aan de derde Annabelle-film. Het maakt ook dat de verwachtingen voor deze film weer een stuk hoger, vooral ook gezien de nauwe aansluiting met de The Conjuring-reeks en dat Patrick Wilson en Vera Farmiga opnieuw te zien zijn als Ed en Lorraine Warren. Met The Conjuring 3 in het verschiet voor 2020 lijkt deze film dan ook vooral een mooi opwarmertje geworden.

De film opent sterk als Ed en Lorraine met Annabelle op de achterbank naar huis rijden. Als ze pech onderweg krijgen, zijn ze genoodzaakt te stoppen en het zal je niet verbazen dat dit recht voor een kerkhof gebeurt. De spanning wordt direct opgevoerd en je krijgt toch een wat ander gevoel dan bij de eerdere Annabelle film. Dit keer geen wat goedkope trucjes, zoals het omhoog gooien van het volume bij het verschijnen van een entiteit, maar meer een subtiel onderbuikgevoel dat er elk moment iets staat te gebeuren. Eenmaal thuis aangekomen wordt Annabelle opgesloten in een glazen kast en dat is natuurlijk niet zonder reden. Vervolgens verplaatst de focus van de film zich richting Judy, de dochter van Ed en Lorraine. Zo zien we hoe zij op school wordt gepest, omdat haar ouders met nogal rare verhalen in de kranten verschijnen, wat ervoor zorgt dat vrijwel iedereen afzegt voor haar verjaardagspartijtje. Als vervolgens Ed en Lorraine een weekend naar een conventie gaan blijft Judy alleen thuis achter met tiener Mary Ellen als oppas.

Pas dan komt Daniela in beeld, die haar vader in een ongeluk is verloren en zichzelf daarvan de schuld geeft. Zij geeft Judy een verjaardagscadeau, maar eigenlijk alleen om Mary Ellen en Judy naar buiten te krijgen om zo zelf binnen vrij spel te kunnen hebben. Ze wil namelijk proberen te communiceren met haar vader om hem te zeggen dat het haar spijt. Tijdens haar zoektocht vind ze de sleutel van de artefactenkamer van de Warrens’ en laat ze Annabelle per ongeluk vrij. Toch is dat nog steeds niet het punt waarop alle remmen los gaan; de spanning wordt nagenoeg perfect opgebouwd. Nagenoeg, want waar The Conjuring wist uit te blinken met een focus op een specifieke entiteit, wordt er voor Annabelle Comes Home een heel arsenaal aan personages aangerukt. Het zorgt ervoor dat de film inlevert qua geloofwaardigheid, verzandt in clichés en eigenlijk nergens echt eng weet te worden.

Annabelle Comes Home is verre van perfect, maar is zonder meer de beste spin-off in het The Conjuring-universum tot op heden. De film kent een goede naargeestige opbouw en gebruikt nergens goedkope trucjes om de kijker aan het griezelen te krijgen. Wat ook goed werkt is dat het verhaal vrij eenvoudig is van opzet. Toch is het jammer dat de film veel teveel verschillende personages wil introduceren aan de kijker als de remmen eenmaal losgaan. De geloofwaardigheid ebt weg en resulteert erin dat ook deze Annabelle-film weinig meer is dan een doorsnee horrorfilm en dus opnieuw het niveau van de twee The Conjuring-films niet gehaald wordt. Wellicht heeft dit te maken met het feit dat The Conjuring op echte zaken van Ed en Lorrain is gebaseerd en de spin-offs slechts op kleine flarden van zaken. Toch biedt deze film weer genoeg perspectief, want alle geïntroduceerde personages bieden weer het nodige voer voor een hele rits aan nieuwe spin-offs. Eerst mogen we uitkijken naar The Conjuring 3, maar tot die tijd is Annabelle Comes Home een meer dan aardig zoethoudertje, die bij tijd en wijlen zelfs nog best eng weet te worden.