Mickey Rome is een beschermer die die de stress van het werk niet meer aan kan en het liefst overal een punt achter zet. Carl Reiser, zijn baas, weet hem echter over te halen om nog één laatste klus uit te voeren, voordat hij met pensioen zal gaan. Zijn taak is om een koppel te beschermen dat acht miljoen dollar heeft gestolen van een meedogenloze criminele familie. Al snel daalt er een groep handlangers van de maffia-familie af in het rustige Costa Ricaanse dorp waar ze verblijven. Dan komt Mickey erachter dat de baan veel meer is dan het lijkt en het zal al zijn ervaring vergen om het koppel er levend uit te krijgen.

Assassination Island – ook wel bekend onder de titel Final Kill – is een film die laat zien hoe je een film kan maken die op werkelijk alle vlakken ondermaats is. Wat dat betreft is het bijna legendarisch hoe Assassination Island faalt als competente of samenhangende film. Je zou kunnen zeggen dat dit lijkt op een slecht gemaakte studentenfilm, maar dat zou een belediging zijn voor veel studentenfilms. Toch lijkt het erop dat men een soort Reservoir Dogs wilde maken; een film met een cast met wat bekende namen en een minimaal budget. Het lijkt wellicht een rare vergelijking, maar ik wil dan ook vooral de nadruk leggen op hoe Quentin Tarantino en Assassination Islands’ regisseur Justin Lee overal mee om zijn gegaan. Waar Tarantino een meesterwerk wist te te maken, zet Lee een ongelofelijke flop neer. Dan kan je je afvragen waar dit aan ligt, want je kan als kijker wel zien dat Lee in basis goede ideeën had.

Een oudere beschermer die zijn verleden achter zich wil laten zal wellicht geen originaliteitsprijs winnen, maar zou zeker voor een vermakelijk film kunnen zorgen. Het probleem ligt hier echter vooral bij de regie en het scenario. Want zeker; er wordt verschrikkelijk geacteerd, daar kunnen we niet omheen, maar een groot deel hiervan lijkt toch vooral het gevolg van het scenario en de manier Lee de film heeft geregisseerd. Zo wordt de film bevolkt door louter stereotypes, waartussen één personage dat wat verder doorontwikkeld is. Al overdrijven we daar wellicht de boel al wat mee. We doelen hierbij op het hoofdpersonage Mickey Rome. Probleem is alleen dat de Rome, overigens belabberd acterende Ed Morrone, totaal niet sympathiek is en eigenlijk vooral een ongelofelijke zeikerd.

Het zorgt ervoor dat we de gehele film een soort van karikatuur voor ons neus krijgen, die alleen maar kan schelden en de macho kan uithangen. Dat er naast Rome alleen maar levenloze en onuitgewerkte personages in de film aanwezig zijn helpt niet. Werkelijk geen van de personage vervult een doel, behalve aanwezig zijn om de karakter-checklist af te gaan. Het is namelijk zo dat elk personage een eigenschap heel overdreven heeft meegekregen, naast het macho zijn uiteraard. Blijkbaar was het aan de makers teveel gevraagd om te zorgen voor een iets betere presentatie. Werkelijk alle poppetje lijken door het machogedrag op elkaar, waardoor zelfs enig plezier wat je zou kunnen hebben bij een dergelijke b-film verdwijnt als sneeuw voor de zon.

Extra’s: Op de Blu-ray release van de film is geen bonusmateriaal te vinden. Toch zijn er tijdens de credits wel wat bloopers te zien. De vraag is alleen wel of je zover komt.

Assassination Island is zo belabberd dat er zelfs voor de liefhebber van b-films geen plezier meer aan te beleven valt. Werkelijk, de kwaliteit van de film is zo belabberd dat je deze niet eens meer serieus kan nemen als B-film, of welke letter dan ook verderop in het alfabet. En gek genoeg is dit zonde. We proberen altijd dingen positief te zien en eigenlijk worden er best interessante ideeën geopperd in de film. Jammer genoeg worden deze alleen dusdanig slecht uitgewerkt, dat je bijna in de lach schiet van verbazing. Regisseur Justin Lee krijgt het voor elkaar om geen van de acteurs fatsoenlijk te laten spelen, dat terwijl Danny Trejo en Billy Zane in het verleden hebben laten zien echt wel beter te kunnen. Hier voelt het echter vooral aan alsof ze hebben getekend om een snelle paycheck te krijgen. Dit is gewoon zo’n film die voor niemand goed is, hooguit als je ervan houdt om je tijd te verdoen.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.