Beckett geniet samen met zijn vriendin April van een vakantie in Athene, Griekenland. Door dreigende politieke onrust besluiten ze om de stad te verlaten. Onderweg naar hun volgende verblijf valt Beckett in slaap achter het stuur en crashen ze tegen een nabijgelegen huis. Als Beckett zijn ogen opent, ziet hij niet alleen een roodharig kind dat door een vrouw de kamer uitgejaagd wordt, maar ziet hij ook dat April uit de auto is geslingerd en is omgekomen door het ongeval. Als hij later bijkomt in het ziekenhuis, wordt hij verhoord door de politie. De Engels sprekende agent vertelt hem dat het een geluk was dat het huis verlaten en leeg was. Al snel raakt Beckett verstrikt in een politieke samenzwering, waarbij hij amper de tijd krijgt te beseffen wat er is gebeurd en wie en vooral waarom mensen jacht op hem maken.

In april 2019 werd bekend gemaakt dat John David Washington, Alicia Vikander, Boyd Holbrook en Vicky Krieps in Athene begonnen waren met de opnames van Born to Be Murdered. Het is een opvallende en vooral meer dan behoorlijke cast voor een Italiaans-Braziliaans-Grieks-Amerikaanse co-productie. Een goede verklaring hiervoor kan gevonden worden in het feit dat de film geproduceerd wordt door Luca Guadagnino. Toch staat de man achter successen als Call Me by Your Name en de remake van Suspiria niet aan het roer, die rol is weggelegd voor diens partner, Ferdinando Cito Filomarino. Hij nam niet alleen de regie op zich, maar tekende ook voor het script van dit ogenschijnlijk rechtlijnige man-on-the-run verhaal. In oktober 2020 werd bekend dat Netflix de distributierechten had verworven en de film uitgebracht zou gaan worden onder de nieuwe titel Beckett. De film ging 4 augustus in première op het Internationaal filmfestival van Locarno en was amper twee weken al wereldwijd te bewonderen op de welbekende streamingdienst.

Dat Netflix interesse toonde is zo gek nog niet. Niet alleen de naam Guadagnino zal ondertussen flink wat mensen triggeren, vooral de aanwezigheid van John David Washington doet genoeg. Zo is hij niet alleen de zoon van Denzel Washington, maar meer nog het gezicht van succesvolle films als Spike Lees’ BlacKkKlansman en Christopher Nolans’ Tenet. Ondanks dat zijn personage de naam draagt uit de titel en Washington verreweg de meeste schermtijd opeist, zet hij hier niet bepaald zijn beste rol neer. Het natuurlijke waarmee hij indruk maakte in de eerder genoemde films lijkt als sneeuw voor de zon verdwenen en niet alleen komt hij wat houterig uit zijn woorden, ook het trekkebenen wat hij continu doet is wat inconsequent en ongeloofwaardig. Gelukkig voorkomt zijn talent dat hij niet helemaal kopje onder gaat. Wat misschien ook niet helpt is dat hij amper tegenspel krijgt. Zo is Alicia Vikander snel verdwenen en is ook het aandeel van Boyd Holbrook en Vicky Krieps behoorlijk beperkt. Daarnaast zijn hun personages dusdanig stereotiep of beperkt dat ze weinig ruimte krijgen om zich echt te onderscheiden.

Wat overblijft is een aardige film waarin we zien hoe iemand ongewild in een situatie moet waarin hij op de vlucht moet. Enige voordeel van alles is dat je als kijker eigenlijk weinig meer weet dan de hoofdpersoon, wat maakt dat je nog een beetje mee gaat zitten puzzelen. Ander voordeel is dat het nergens saai of vervelend wordt en zo gaat de speelduur vrij makkelijker en snel voorbij. Of het allemaal even logisch is wat gebeurt is dan weer een heel ander verhaal. Nu kan je natuurlijk de pech hebben om precies op de verkeerde tijd op de verkeerde plek te zijn, maar het stapelt zich in Beckett allemaal wel heel erg op. Daarnaast wordt hij beschoten en neergeschoten en ontwikkelt Beckett richting het einde van het verhaal een ongeloofwaardige lust om de zaak volledig boven water te krijgen, terwijl ieder normaal mens waarschijnlijk niet had geweten hoe snel hij of zij weg had moeten wezen. Het maakt van Beckett een vermakelijke film voor de mensen die de lat niet te hoog leggen en die in staat zijn om soms even een oogje dicht te knijpen als er nog maar eens een ongeloofwaardige situatie op hun afgevuurd wordt.

Beckett is een matige doch vermakelijke film, waarin de ongeloofwaardige situaties elkaar in hoog tempo opstapelen. De naam van Luca Guadagnino lijkt vandaag de dag groot genoeg om ook voor zijn levenspartner een meer dan behoorlijk cast bij elkaar te verzamelen. Helaas heeft Ferdinando Cito Filomarino niet dezelfde kwaliteiten als Guadagnino en komt hij hier met een matig verhaaltje voor de dag. Vervelend om naar te kijken is het allerminst. Zo is het verfrissend om een Amerikaanse acteur als John David Washington zo in de weer te zien in de buitengebieden van Athene en heeft de film daarnaast een aangenaam tempo. Toch zal je als kijker geregeld met gefronste wenkbrauwen de film aanschouwen. Laten we kort houden en stellen dat het Beckett allemaal niet bepaald mee zit. Het waarom ontbreekt lange tijd en als de aap uiteindelijk uit de mouw komt wordt het er allemaal niet geloofwaardiger op. Als Beckett zich in de climax vervolgens ontpopt tot een soort superman, inclusief een wel erg sterk stunt in een parkeergarage, kunnen we gerust stellen dat Beckett een vermakelijke rit is voor mensen die niet al te veeleisend zijn, maar verder allesbehalve een hoogvlieger en al helemaal geen film die lang bij zal blijven.