Beer Patrick wil maar één ding het bos: met rust gelaten worden. Makkelijk is dat niet met een heel pluimage aan bosbewoners die hem om de haverklap lastigvallen. Grootste laspost is konijn Oscar die hem overhaalt om te komen kijken bij zijn poging om met een raket naar de maan te gaan. Patrick moet er niets van weten, maar raakt toch betrokken bij de maanlanding als Oscar met zijn gammele raket in zijn tuin belandt. Maar dat is niet de enige rampspoed die boven het hoofd van Patrick hangt. Door de mislukte poging van Oscar is er namelijk ook een ooievaar in de war geraakt en levert per ongeluk een baby Panda bij Patrick af. Om snel weer terug te kunnen keren naar zijn rustige leventje, besluit hij om een reis te ondernemen naar het land van de panda’s om de baby panda af te leveren. Al snel blijkt dat Oscar stiekem aan boord is gekropen van Patrick’s boot en staat hem een hoop rampspoed te wachten tijdens de lange tocht. Helemaal als ze kennis maken met een hele rits aan bijzondere figuren die zo hun eigen problemen mee brengen op het avontuur dat de groep te wachten staat.

Het moet enorm in de marketing geholpen hebben dat de schrijver van Madagascar, de animatie-hit uit 2005, zijn medewerking heeft verleend aan deze film. Het is natuurlijk een groot pluspunt om die titel groot op je advertentie-uitingen te mogen plaatsen. Toch is er weinig van dat talent echt terug te vinden in het Russische Big Trip dat vooral voortbeweegt op de cliché-motor die het overvolle animatie-genre vaker parten speelt. Helemaal bij films die helaas niet kunnen werken met de monster-budgetten die andere producties uit Amerika wel tot hun beschikking hebben. Toch hoeft het op zich geen reden te zijn om je je als filmmaker makkelijk van af te brengen. Sterker nog, vaak motiveert een minder groot budget een filmmaker juist om creatief om te springen met de gelimiteerde middelen die voor handen zijn. Helaas ontbeert Big Trip die creativiteit om er echt een geslaagde animatiefilm van te maken.

In Big Trip spelen, net zoals Madagascar, dieren de hoofdrol. In vergelijking met de film van Dreamworks, begeven de dieren zich niet in een wereld van mensen, maar leven ze zelf in huisjes en houden ze zich bezig met mensen-dingen. Op zich geen groot probleem natuurlijk, maar een beetje vreemd voelt het allemaal wel. Het geeft het geheel vooral een hoog serie-gehalte zoals we er velen zien op televisie of de streamingdiensten. Dat gevoel wordt nog eens versterkt door de wijze waarop de dieren zijn geanimeerd. De vachtjes lijken heerlijk zacht en het water is waterig genoeg, maar de wijze waarop op de dieren zich voortbewegen is op vele punten toch ietwat discutabel. Echt vloeiend loopt het allemaal niet, wat mede te danken is aan de camerabewegingen die wat houterig door de wereld van Big Trip beweegt.

Punten als karige animatie of niet vloeiende camerabewegingen zijn op zich nog overheen te stappen als het verhaal maar onderhoudend genoeg is, maar daar schort het vooral aan bij Big Trip. Het is niet iets dat we nog nooit eerder hebben gezien en bovendien zijn de personages ook niet aan creativiteit onderhevig. Zo is er de tijger met wie niemand vrienden wil worden, de babbelzieke vogel die niet van ophouden weet en is er een wolf die te bang is om een roedel te kunnen leiden. Het mag geen verrassing heten dat ze allemaal gecompenseerd zullen worden voor hun tekortkomingen tijdens het avontuur. Leuk voor de kleintjes wellicht, maar Big Trip zal ook hen ongetwijfeld niet een bijster lange tijd bijblijven.

Extra’s: Big Trip ligt als kale editie in de winkelschappen. Wel is er voor de film een zeer uitgebreide trailer te zien van animatiefilm De Magische Poort. Zo uitgebreid zelfs dat het voelt alsof de hele film inmiddels al uit de doeken is gedaan.

Big Trip is een animatie-avontuur dat voortgestuwd wordt door weinig creativiteit en dito personages. Bovendien is ook de animatie zelf niet op het niveau dat je verwacht bij een film die ook in de bioscopen te bewonderen is geweest. In het Russische Big Trip draait het om beer Patrick die noodgedwongen op avontuur moet met een hele rits personages om een baby Panda veilig thuis te brengen. Dat daarbij niet één cliché uit de weg wordt gegaan is een jammerlijke conclusie. Big Trip zorgt voor jongere kijkertjes wellicht nog voor wat vermaak, maar of de film ze lang zal bijblijven is de vraag. De makers doen daar in ieder geval alles aan, aangezien het tweede deel al in productie is genomen en in 2021 het daglicht moet zien. Hopelijk dan wel met wat meer creativiteit.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.