De altijd vriendelijke en ingetogen Zweedse tennisser Björn Borg staat al jaren aan de absolute top van de wereld. Niemand kijkt dan ook vreemd op als hij in 1980 in de finale belandt op het prestigieuze grastoernooi van Wimbledon. Hij treft daar het grootste talent van dat moment; de jonge Amerikaan John McEnroe. Net als Borg is McEnroe gezegend met een groot talent, maar in tegenstelling tot Borg is McEnroe een heethoofd op de tennisbaan, die alles op alles lijkt te zetten om dit toernooi te winnen. Voor beide heren is verliezen daarom geen optie en de gemoederen lopen hoog op naar de finale toe. Onder het toeziend oog van de wereld spelen beide heren een legendarische finale die hun leven voorgoed zou veranderen.

In 1980 ging de tenniswedstrijd tussen de nummer 1 van dat moment, Björn Borg, en de zeer talentvolle Amerikaan John McEnroe, de boeken in als de tenniswedstrijd van de eeuw. Het zorgde niet alleen voor een bijzondere ervaring bij de kijkers en bezoekers, maar zette ook de levens van beide heren totaal op zijn kop. Na deze wedstrijd zou het maar liefst 28 jaar duren voordat er een tennisfinale op het heilige gras werd gespeeld die enigszins in de buurt zou komen, namelijk die andere titanenstrijd tussen Roger Federer en Rafael Nadal. Na het succes van de film Rush, die een gevecht van soortgelijke grootheid toonde in de wereld van de Formule 1, moet de Deense regisseur Janus Metz gedacht hebben dat hij ook van dit uiterst interessante verhaal een boeiende film kon maken.

Niemand minder dan Shia LeBeouf werd gecast voor de rol van John McEnroe, waarbij de belangrijkste overeenkomst is dat zowel LeBeouf als McEnroe beide temperamentvolle baasjes blijken te zijn. De Zweedse acteur Sverrir Gudnason speelt de rol van landgenoot Björn Borg en de uiterlijke overeenkomsten zijn bijna eng te noemen, zoveel lijkt Gudnason op Borg. Een goed affiche dus, met een verhaal vol potentie. Ogenschijnlijk perfect om de zinderende Wimbledon finale van 1980 her te beleven. Toch weet de film niet helemaal te imponeren. Zo wordt het verhaal nogal voorzichtig naar het scherm vertaald, waarbij het natuurlijk niet helpt als je op voorhand de uitslag al weet. Ook is daar nog het feit dat Borg en McEnroe na hun strijd de grootste boezemvrienden zijn geworden. Het neemt een groot deel van de spanning weg, iets waar het eerder genoemde Rush deze juist wist vast te houden.

Op psychologisch vlak schiet de film dan ook tekort, want ijskonijn Borg stond op het randje van bezwijken onder de grote druk. Daarnaast kampte McEnroe ook zo met zijn problemen. Zo was zijn talent moeilijk tegen te spreken, maar was zijn reputatie niet al te best door zijn vaak explosieve karakter en plotselinge woede uitbarstingen. Het lijkt er hier op dat regisseur Metz hier maar moeilijk mee om weet te gaan, waar dit juist voer kan zijn voor een diepgaande karakterstudie. Het blijft hier beperkt tot wat flitsen naar de jeugd van de heren, waarbij de prestatiedruk door de familie erg hoog wordt opgelegd. Ook verzuimt de film om de relatie van de twee buiten de tennisbaan toe te lichten, waardoor toch een wat verkapt en flets beeld van de situatie ontstaat.

Toch is Borg McEnroe alles behalve een slechte film. Zo zit de film cinematografisch ijzersterk in elkaar en is vooral het tijdsbeeld dat geschetst wordt erg fijn. Alle details zijn op dit gebied dan ook tot in de puntjes verzorgd. Zo zijn de kapsels en de hele aankleding van de film zeer knap te noemen. Juist hierdoor is jammer dat de film in zijn ruime anderhalf uur niet wat beter uitgewerkt wordt, waardoor je een kortzichtige blik op de werkelijke situatie krijgt. Dit ligt overigens absoluut niet aan LeBeouf en Gudnason. Zij nemen op zeer indrukwekkende wijze en met veel toewijding de rol van de twee tennislegendes op zich. Hierdoor krijg je uiteindelijk toch echt het gevoel dat je teruggeslingerd wordt naar de finale uit 1980. Een knappe prestatie, al had er zeker nog meer in gezeten.

Extra’s: Het is opvallend dat ieder spoor van bonusmateriaal ontbreekt op de Blu-ray release. Bij een legendarische sportgebeurtenis als deze zou je verwachten dat er interviews, documentaires en wellicht zelfs wel de wedstrijd zelf (of hoogtepunten hiervan) terug te vinden zouden zijn. Een gemiste kans op een toprelease.

Borg McEnroe is een meer dan degelijke verfilming van een legendarische sportwedstrijd, waarbij helaas net het scherpe randje mist om echt uit te blinken. Aan acteurs Shia LeBeouf en Sverrir Gudnason ligt dit overigens niet, want de heren zetten een treffende gelijkenis neer. Het punt waarin de film tekort schiet zit hem dan ook meer in het feit dat het gedrag van de heren niet nader verklaard wordt, behalve door wat nietszeggende flashbacks over hun jeugd. Toch zit het qua aankleding allemaal wel goed, waardoor je soms echt het gevoel krijgt dat je kijkt naar de legendarische Wimbledon-finale uit 1980. De film geeft hierbij een goed beeld van hoe het geweest moet zijn. Borg McEnroe weet visueel gezien te imponeren, maar het is jammer dat de film verhaaltechnisch niet wat meer de diepte in gaat.

Met dank aan September Film voor het recensie-exemplaar.