2000 jaar nadat de poorten naar een andere dimensie opengingen, ziet onze wereld er hedendaags heel anders uit. Steden zijn een smeltkroes geworden van mensen, orks en elven die naast elkaar leven, maar toch vooral hun eigen soort voorop zetten. Te midden van deze bijzondere wereld werk Nick Jakoby als enige ork bij de LAPD als agent. Iets dat hem niet in dank wordt afgenomen door de andere orks die hem als verrader zien nu hij ogenschijnlijk voor de kant van de mensen heeft gekozen. Het wordt er bovendien niet makkelijker op als de egocentrische Daryl Ward zijn partner wordt. Maar ondanks dat Ward zijn kersverse collega maar niet kan luchten, zijn de twee toch flink op elkaar aangewezen als een toverstaf opduikt die de bezitter een flinke macht kan geven en de wereld van mensen, orks en elven voorgoed zou kunnen veranderen. Kunnen Ward en Jakoby hun verschillen aan de kant zetten om de wereld waarin ze naast elkaar proberen te leven te behoeden van de ondergang?

De series van Netflix vallen zowel bij critici als publiek goed in de smaak, maar op het gebied van films was de kwaliteit, met vooral flauwe komedies, nogal discutabel. Bright moest het kantelpunt gaan worden en de eerste film van de streamingdienst die met een groot budget, een goedgevulde cast en een capabele regisseur achter het stuur moest laten zien dat Netflix ook op dat gebied goed zou weten te scoren. Helaas valt na het zien van Bright niet anders te concluderen dat de film een aardige poging is, maar helaas niet de kwaliteit weet neer te zetten om uit te groeien tot een monsterhit die het aanlokkelijk moet maken om een abonnement te nemen.

Het gegeven van Bright is een meer dan prima vondst. Nadat zo’n 2000 jaar geleden een poort naar een andere dimensie is opengegaan, leven er op aarde niet alleen maar mensen, maar ook elven, orks en feeën. Het is een uitleg die maar mondjesmaat aan de kijker wordt gepresenteerd, maar dat is niet het grootste struikelblok van Bright. Het grootste probleem is het warrige verhaaltje dat voor een buddy-cop-film door moet gaan die in de blender is gegooid met een flinke scheut fantasy en een klein snufje humor, maar alles behalve geslaagd is te noemen. Nergens wordt er de tijd genomen voor de broodnodige opbouw die de film zo ontzettend nodig heeft om het verhaal überhaupt lekker uit de startblokken te kunnen krijgen. Het kost regisseur Ayer namelijk ontzettend veel moeite om de film na de eerste minuten goed op de rails te krijgen en te houden. Een valkuil die hij bij Suiside Squad ook al niet wist te vermijden.

Het maakt dat de film zijn hele speelduur wat rommelig aanvoelt, te veel van de hak-op-de-tak lijkt te springen en een paar fijne toevalligheden kent die eerder storen dan dat ze het verhaal vooruit weten te duwen naar een bevredigende climax. Want helaas weet de film ook niet uit te pakken met een spectaculaire finale die alle minuten daarvoor in een ander daglicht hadden kunnen zetten. Dus ja, ook hier valt wederom een parallel te trekken met Suiside Squad, de vorige film van David Ayer en dat is geen goed teken. Het uitgangspunt van Bright was een fantastische vondst, maar is het ontzettend jammer dat deze film daar het resultaat van is geworden. Misschien dat het reeds aangekondigde vervolg het tij alsnog kan keren? De wereld heeft er in ieder geval wel de potentie voor.

Bright heeft een origineel uitgangspunt door het buddy-cop-genre te koppelen aan fantasy, maar weet de zaken maar slecht aan te pakken. Het verhaal is te rommelig, de humor soms te geforceerd en een bevredigende climax behoort blijkbaar ook niet tot de mogelijkheden. Het maakt het ontzettend jammer dat regisseur David Ayer niet een betere film wist te maken van het originele gegeven, maar wie weet kan het vervolg daar verandering in aanbrengen. De wereld van mensen, orks en elven verdient het, want het idee is te origineel om er niks goeds mee te doen. Misschien het vervolg overlaten aan een andere regisseur?