In het New York van 1952 werkt de jonge Therese in een groot warenhuis waar ze droomt van een spannender leven. Op een dag ontmoet ze de oudere Carol die vast zit in een mislukt huwelijk en op haar een onbetwiste indruk achterlaat. De vonk slaat vrijwel direct over tussen de twee vrouwen die uitmondt in een diepgaande verbondenheid. Als hun liefde aan het licht dreigt te komen volgen ook de problemen die hun gecompliceerde relatie met zich meebrengt. Ze ondernemen een reis door Amerika om hun problemen te ontvluchten, maar hun liefde wordt hiermee nog meer onder druk gezet.

Toen schrijfster Patricia Highsmith in 1953 het boek The Price of Salt schreef dat gedeeltelijk was gebaseerd op haar eigen leven, weigerde haar uitgever om het boek te publiceren. Dit omdat hij niks zag in een roman over twee vrouwen die de liefde bij elkaar hadden gevonden. Highsmith hield echter voet bij stuk, waardoor het boek toentertijd verscheen onder haar pseudoniem Claire Morgan bij een andere kleinere uitgever waarna het een groot succes werd. In 1990 koos Highsmith er voor om het boek alsnog onder haar eigen naam uit te brengen, maar veranderde wel de titel naar die van het gelijknamige hoofdpersonage Carol.

Dat films over controversiële onderwerpen, voor Amerikaanse begrippen in dit geval, het goed doen in het prijzenseizoen blijkt wel weer aan de stortvloed van nominaties die deze boekverfilming ten deel vallen. Met maar liefst vijf kansen op een Golden Globe is het de film die dit jaar de meeste kans lijkt te maken op de belangrijkste prijzen. Het is uiteraard de vraag of de film van Todd Haynes uiteindelijk ook met het merendeel aan beeldjes naar huis zal gaan, maar de vele nominaties zullen vast en zeker een flinke opsteker zijn voor producent Tessa Ross die er meer dan tien jaar over deed om de verfilming van de grond te krijgen.

Het zal ons niks verbazen als vooral hoofdrolspelers Cate Blanchett en Rooney Mara er met de prijzen vandoor gaan, want de film wordt gered van saaiheid door het uitmuntende acteerspel van beiden dames. Met hun zeer geloofwaardige spel als twee geliefden die eigenlijk nooit samen oud zullen kunnen worden maken ze de film zeer de moeite waard. Het is jammer dat de film voor de rest iets teveel tussen de lijntjes lijkt te kleuren en de spanning van de onbegrepen relatie maar moeilijk op de kijker weet over te brengen. Met twee minder getalenteerde actrices was de film waarschijnlijk een stuk minder interessant geweest en ongetwijfeld niet op de radar van de Golden Globes gekomen.

Een ander zeer groot pluspunt is het haast perfecte gevoel van de jaren 50 dat de film weet over te brengen. De muziek, de kostuums en de decors; het lijkt allemaal regelrecht uit die tijd te zijn overgekomen. Het zorgt ervoor dat de relatie tussen de op stand levende Carol en de iets minder bedeelde Therese nog beter tot zijn recht komt. Het is dus eigenlijk een vreemde zaak dat de film nou juist op dat vlak vrijwel geen nominaties in de wacht weet te slepen, maar misschien komt daar verandering in als binnenkort de nominaties voor de Acadamy Awards worden gemaakt. Want dat de film ook daar ongetwijfeld goede zaken gaat doen staat eigenlijk al vast.

Carol scoort vooral door het geloofwaardige acteerspel van hoofdrolspelers Cate Blanchett en Rooney Mara die mede door de haast perfecte aankleding van de film een onbetwiste indruk op de kijker zullen achterlaten. Het is daarom jammer dat de film voor de rest iets te braaf tussen de lijntjes lijkt te kleuren. Hierdoor wordt vooral de spanning die de moeizame relatie tussen de vrouwen van verschillende komaf met zich meebrengt niet altijd even goed op de kijker overgebracht.

Met dank aan Film Incompany en Focus Filmtheater Arnhem voor het bieden van de mogelijkheid om een voorpremière bij te wonen.