Multinational Kaslan Corporation viert de release van Buddi, een revolutionaire high-tech pop. Buddi is ontworpen om hun eigenaar een levenlang bij te staan, waarbij ze door hun kunstmatige intelligentie leren van hun omgeving en daar ook naar handelen. Als in een fabriek in Vietnam een werknemer wordt ontslagen, manipuleert de werknemer een Buddi-pop door alle veiligheidsprotocollen uit te schakelen. De pop wordt samen met anderen verpakt en gereed gemaakt voor internationale verzending. In Chicago zijn winkelbediende Karen Barclay en haar 13-jarige zoon Andy naar een nieuw appartement verhuist en in een poging Andy op te vrolijken verrast ze hem met een Buddi-Pop. Na het inschakelen noemt deze zichzelf echter Chucky en raakt hij gehecht aan Andy.

Deze Child’s Play van de Noor Lars Klevberg is een reboot van een franchise die ooit begon met de gelijknamige film uit 1988. Een zestal films werden zelfs nog gevolgd door een televisieserie, maar het kwam de kwaliteit allemaal niet bepaald ten goede. Tijd voor een nieuwe aftrap dus. Grootste verschil is dit keer dat Chucky niet tot leven komt door een voodoo-spreuk, maar Chucky een zogenaamde Buddi-pop is. Deze leergierige poppen zijn geïntegreerd in een lijn van Kaslan producten, vergelijkbaar met wat je wel ziet met bijvoorbeeld Apple en Samsung. Een moderne en actuele variant dus eigenlijk, want zo gek van wat we nu soms op de markt zien verschijnen ligt dit allemaal niet.

Wie op basis hiervan een realistische film verwacht, komt bedrogen uit. Want net als in zijn klassiek in het genre geworden voorganger duurt het niet lang voor de pop aan het moorden gaat. Het uitgangspunt is verder nog best geinig. Zo is de pop verzekerd van een flinke dosis intelligentie, waardoor hij zeer leergierig is en zijn omgeving adapteert. Het levert een lekker foute ‘This is for Tupac’-scene op. De pop belandt bij Andy, een jongen gespeeld door kindacteur Gabriel Bateman. Bateman begint een aardig oeuvre op te bouwen in het horrorgenre, want hij was eerder ook te zien in Annabelle en Lights Out. De rol van zijn moeder is voor de relatief onbekende Aubrey Plaza.

Dit maakt verder ook allemaal niet zo gek veel uit. Ze leveren meer dan degelijk werk, maar uiteindelijk gaat het allemaal om de Buddi-pop, beter bekend als Chucky. Zijn stem wordt in deze film verzorgd door Mark ‘Luke Skywalker’ Hamill, en dat was eigenlijk een beetje tegen het zere been van de fans van de Child’s Play-films. In de ‘oude’ films werd Chuckys’ stem namelijk altijd ingesproken door Brad Dourif. Toch brengt Hamill, die ook bekend is van zijn vele werk als stemacteur, het er zeker niet slecht vanaf. Wat ook belangrijk is in de Child’s Play-films, zijn de moorden op zich. Helaas lijkt Chucky nogal inconsequent in wat hij wel en niet oppikt. De finale van de film maakt dan vervolgens weer een hoop goed, zeker het deel waar drones een hoofdrol hebben. Waar de film ook flink mee scoort, is de originele twist door Andy medeplichtig te maken aan de daden van Chucky.

Extra´s: Naast de film zijn er diverse features als bonusmateriaal toegevoegd aan de Blu-ray release.
· Audio Commentary: Een thuis in Noorwegen opgenomen commentaar van regisseur Lars Klevberg. Het is een vermakelijke commentaartrack, zonder al te grote verrassingen, waarbij alle te verwachten elementen behandeld worden.
· The Making of Child’s Play (05:05) Een vermakelijke, maar te korte, blik achter de schermen, met interview van cast en crew.
· Bringing Child’s Play’s “Chucky” to Life (04:28) Een leuke feature die de nadruk vooral legt op de constructie van Chucky, die tot leven komt door middel van een mix van CGI en animatronics.
· Lee Hardcastle Claymations (1:37) Twee zeer fijne shorts vol gore van deze Britse animator.
· Gallery (01:03) Een handvol foto’s van het productieproces.
· Trailer (01:02) De promotionele bioscooptrailer van de film.

Child’s Play is een aardige poging om een doodgebloede franchise weer nieuw leven in te blazen. Dit gebeurt aan de hand van een flinke modernisering. Niet alleen de pop heeft een flinke facelift gekregen, ook het verhaal is onder handen genomen. Zo is het dit keer geen voodoo wat Chucky tot leven werkt, maar een werknemer in de fabriek die zich niet gewaardeerd genoeg voelt. Hij verwijdert alle veiligheidsprotocollen en pleegt vervolgens zelfmoord. Dat hij hiermee een losgeslagen pop loslaat bij een kind om zijn werkgever te raken is hierbij natuurlijk uiterst dubieus, maar goed. Vermakelijk is het wel en dat geldt ook voor de kills. Hier wordt dan ook een leuke draai aangegeven, iets waar de reeks natuurlijk ook bekend om staat, al moet je betreft de logica soms even een oogje dichtknijpen. Het maakt Child’s Play niet tot een bepaald hoogstaande film, wel tot een vrij vermakelijke.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar