Dokter Omalu is een forensisch patholoog die zijn leven wijdt aan het waarom achter het overlijden van mensen. Bij het uitoefenen van zijn werkzaamheden kijkt hij naar hoe mensen leefden, om er zo achter te komen hoe zij stierven. Als hij een autopsie uitvoert op voormalig American footballspeler Mike Webster, ontdekt hij ernstige hersenbeschadigingen. Na verder onderzoek is zijn bevinding dat Webster is overleden aan het langetermijneffect van het herhaaldelijke inbeuken op het hoofd, hetgeen hij de wetenschappelijke naam CTE meegeeft. Als hij in de jaren die volgen ontdekt dat er meerdere American footballspelers zijn overleden die gelijksoortige symptomen hadden als Webster besluit hij naar buiten te treden met zijn bevindingen. Echter, als hij de sportbond NFL wil confronteren met de bijkomende gevaren van de sport blijkt al snel hoe belangrijk het behoud van de grootste nationale sport van het land is.

Het regent de laatste tijd films die gebaseerd zijn op een waargebeurd verhaal. Concussion is hierop geen uitzondering. De film werd gebaseerd op het artikel Game Brain van Jeanne Marie Laskas, dat zij schreef als correspondent voor het tijdschrift GQ. De titel van de film, die letterlijk vertaald hersenschudding betekent, verwijst naar de ontdekking van dokter Bennet Omalu. Zijn autopsie op voormalig NFL-speler Mike Webster leidde in 2002 tot de ontdekking van CTE, kort voor Chroniche Traumatische Encefalopathie. CTE wordt veroorzaakt door het keer op keer inbeuken op het hoofd, wat zorgt voor hersenschudding op hersenschudding met blijvende hersenbeschadigingen tot gevolg. Het kan leiden tot een verminderd geheugen, emotionele instabiliteit, grillig gedrag, depressies en problemen met de impulscontrole. Uiteindelijk kan CTE zich zelfs ontwikkelen tot full-blown dementie.

Voor de rol van Bennet Omalu werd Will Smith gecast, die zich voor deze film een Afrikaans accent heeft aangemeten. Na een afwezigheid van enkele jaren en een flop met After Earth leek het gedaan met de carrière van Smith, maar na het aan de box office succesvolle Focus zit zijn carrière weer redelijk in de lift. Concussion onderstreept zijn terugkeer op het hoogste niveau en hij doet eindelijk weer een beroep op zijn wel degelijk aanwezige acteerkwaliteiten, iets waar we eerder van mochten genieten in films als The Pursuit of Happyness en Seven Pounds. Smith weet de film dan ook moeiteloos te dragen, al zijn de bijrollen in de film ook erg sterk ingevuld en wordt hierbij uitgebreid geleund op het rijk vertegenwoordigde acteergeweld. Zo zien we onder andere Albert Brooks als Cyril Wecht, de supervisor van Omalu, en een dik onder de make-up zittende David Morse als de voormalig sterspeler Mike Webster in zijn nadagen.

Een ander bekend gezicht is dat van Alec Baldwin. Als Julian Bailes speelt hij de voormalig clubarts van de Pittsburgh Steelers, het team waar Webster speelde. Hij was één van die artsen die spelers na een flinke beuk of zelfs een knock-out weer terug het veld in stuurde, waar nodig voorzien van een stevige dosis medicatie. Hij onderkent dan ook de problemen met hersenschuddingen en CTE en staat Omalu bij in zijn strijd. Waar de film de plank misslaat is met het aandeel van Gugu Mbatha-Raw, als Prema Mutiso, de geliefde van Omalu. Ondanks haar op zich aardige performance kan het script niet voorkomen dat ze hier vooral ingebracht lijkt als de vrij cliché belichaming van de sterke vrouw achter een succesvolle man. Daarnaast heeft zij de hoofdrol in een geforceerd thrillerplotje dat de gevaren van het naar buiten brengen van de resultaten van Omalu er wel erg dik bovenop legt.

De film lijkt daarnaast iets teveel alle kanten van het verhaal te willen belichten. Zo is er ondanks dat de film de nodige kritiek uit op de keiharde sport ook aandacht voor de andere, vooral maatschappelijke kant van het verhaal. Je zou er bijna begrip door krijgen voor de tegenstanders van Omalu. Zo wordt er gewezen op de werkverschaffing voor honderdduizenden mensen, de toekomst die de NFL kinderen geeft en de vrijgevigheid van de eigenaren aan goede doelen. Oftewel de belangen zijn te groot om er echt wat aan te doen. De eindscène toont dan ook nog maar eens dat er nog niks wezenlijk is veranderd aan de sport en het verband tussen de ‘zelfmoorden’ en de sport blijft worden ontkent. Ondanks dat de NFL de gevaren sinds 2009 wel officieel onderkent, is het een strijd die nog steeds voortduurt.

Extra’s:
• Verwijderde scènes: (13:43) Een negental verwijde scènes.
• Het maken van Concussion: (12:55) Wat gehaaste making of, waarbij teveel wordt behandeld zonder dat er echt de diepte in wordt gegaan.
• Het waargebeurde verhaal: (11:10) Will Smith spreekt over wat hem aansprak in de rol, daarnaast veel interviews over het echte verhaal dat verfilmd is.
• Audio-commentaar van regisseur Peter Landman: Een sterke commentaar track waarin veel onderdelen van de film besproken worden. Een echte toevoeging, met leuke weetjes voor de liefhebber.

Concussion stelt de risico’s van de grootste nationale sport van de Verenigde Staten aan de kaak, met Will Smith in een fenomenale rol als voorvechter voor erkenning van CTE. Helaas bevat de film ook een behoorlijke tegenstrijdigheid als de grote maatschappelijke belangen van de sport worden geschetst, om over het geforceerde en overbodige thrillerplotje nog maar te zwijgen. Hierin wil de film duidelijk iets teveel hooi op de vork nemen, waarbij niet alles even goed uitgewerkt wordt. Gelukkig gaat de film daarnaast niet te diep in op de wetenschappelijke details, waardoor de film het grote publiek zal blijven boeien. De hoop is nu enkel nog dat de film bij velen sporters en liefhebbers van de sport hopelijk een lampje zal laten branden.

Met dank aan Sony Pictures Home Entertainment en Weber Shandwick voor het recensie-exemplaar.