Gijs Schippers is een succesvolle verandermanagement-goeroe die op het punt staat om zijn grijze en suffe gezin te verlaten en in te trekken bij Judith, één van zijn studentes. Ze besluiten om hun affaire tegelijk aan hun partners op te biechten, maar het moment kon niet slechter zijn uitgekozen. Gijs krijgt namelijk te maken met de plotselinge dood van zijn zwager, de tweelingbroer van zijn vrouw, en Judith moet noodgedwongen mee naar een zomerkamp als begeleidster. Daar waar Gijs probeert om zijn vrouw te troosten en haar te helpen, moet Judith op haar buurt de zorg dragen voor drie volwassen geestelijk gehandicapten, in plaats van de drie kinderen zoals in eerste instantie de bedoeling was. Gijs en Judith krijgen ramp op ramp te verwerken en het is maar de vraag of een leven samen wel echt een oplossing is. Of is er misschien nog hoop voor hun huidige, ingedutte leventje om deze weer een nieuwe impuls te kunnen geven?

Hans Breetveld maakte in 2006 de licht experimentele arthouse-film Lege Maag. met een belangrijke rol voor de toen net overleden actrice Frédérique Huydts. De film werkt selectief uitgebracht, maar kon wel op goede kritieken rekenen. Met De Inspirator keert de 52-jarige acteur terug achter de camera, maar voor wie denkt dat Breetveld, net als bij zijn debuutfilm, wederom voor een verrassende aanpak kiest komt bedrogen uit. De Inspirator is een licht komische dramafilm die helaas meer clichés aan de kijker presenteert dan het ongetwijfeld voor ogen moet hebben gehad. Want hoe hoopvol de film ook begint, echt goed uit de verf komt het helaas nergens.

Breetveld speelt zelf de hoofdrol van verandermanagement-goeroe Gijs Schippers die er een affaire op nahoudt met één van zijn trouwe volgelingen. Schippers is overigens geen karikatuur die doet denken aan Emile Ratelband, maar meer een succesvolle zakenman met een vlotte babbel die daar een aardig zakcentje mee weet te verdienen. Geld dat hij overigens niet heel hard nodig heeft aangezien zijn vrouw niet bepaald van slechte komaf is. Zoals het stramien van dit soort type films voorschrijft vatten de tortelduifjes het plan om hun partners precies op hetzelfde moment op te biechten dat ze een relatie met een ander hebben om zo hun oude leventje vaarwel te kunnen zeggen. Appeltje-eitje zou je denken, maar niet in deze fictieve versie waarin er vooral wordt gepoogd om de personages een spiegel voor te houden. Hun huidige leventje is misschien toch zo gek nog niet, je moet er alleen wat meer moeite voordoen. Een positieve impuls waar de verandermanagement-goeroe prat op gaat. Oh, de ironie…

Kolderieke scènes zijn uiteraard uitermate geschikt om de zelfreflectie aan te dikken, maar dit is nou juist het punt waarmee De Inspirator de mist ingaat. De scènes zijn namelijk zo anders van toon dan het geklungel van de tortelduifjes eerder stoort dan dat het bijdraagt aan de kloof die tussen hen ontstaat nu ze noodgedwongen een paar dagen zonder elkaar moeten. Het mist de film hier aan de juiste opbouw van deze scènes waardoor ze vooral als ongepast aanvoelen. Helemaal in tegenstelling tot het gevoel van drama dat vooral het eerste gedeelte van de film beheerst, waarbij er slechts ruimte lijkt voor subtiele grapjes. Natuurlijk mag een drama een zekere vorm van humor bevatten, maar de kolderieke scènes in De Inspirator suggereren een heel ander soort film. Een ander soort film waarbij het drama weer niet op de juiste plaats lijkt te zijn. Het maakt de film een mix van twee verschillende speelfilms die per ongeluk in elkaar zijn gemonteerd.

De Inspirator hinkt tussen twee genres en worstelt om deze met elkaar te verenigen. De humoristische scènes staan in schril contrast met de meer dramatische kant van de film en maken van De Inspirator een film die maar moeilijk een richting lijkt te kunnen kiezen. De tweede speelfilm van Hans Breetveld weet daarnaast niks nieuws aan het overvolle genre toe te voegen en vinkt daarbij alle aanwezige clichés netjes af. Een verrassende slotakte had de film in ieder geval nog van een positief einde kunnen voorzien, maar helaas wordt er ook hiervoor geen creatieve oplossing gevonden.