Aziz is een een ramp op benen. Zijn rapcrew mislukt en breekt nooit door en tot overmaat van ramp scoort een van zijn vrienden een monsterhit met een nummer dat geschreven is door Aziz. Als Aziz op een dag valse concertkaartjes koopt is de maat vol voor zijn ex-vrouw. Zij vind het beter als Aziz eerst zijn leven op orde krijgt en tot die tijd geen contact meer heeft met zijn zoontje. Dan besluit Aziz om zijn oude rapcrew weer op te trommelen en een nieuw album te maken. Samen met de gokverslaafde Marco, de paranoïde pizzabezorger Lloyd en het sukkeltje Donny probeert Aziz nog eenmaal om van De Masters een succes te maken en hiervoor gaan ze tot het uiterste.

Deze zeer flauwe en tenenkrommend slechte komedie is geregisseerd door Ruud Schuurman, eerder verantwoordelijk voor De Club van Sinterklaas. Het satirisch bedoelde verhaal, over vier vrienden die hun rapcrew nieuw leven in willen blazen, had erg leuk kunnen worden, maar faalt in elk opzicht. Ex-Lama Ruben van der Meer heeft een zeer groot aandeel in het falen van de film. Naast het feit dat zijn acteerkunsten gelijk liggen met die uit een kleutertoneelstuk, is hij ook nog eens compleet niet leuk in deze film. Natuurlijk is het vanzelfsprekend dat de regisseur een echte Nederlandse rapper in de film wilde hebben en die zien we dan ook terug in de gedaante van Willie Wartaal. Wartaal is beter bekend van de Nederlandse rapformatie De Jeugd van Tegenwoordig die in 2010 een grote hit scoorden met het nummer Watskeburt?!.

De humor in de film is zoals gezegd erg flauw. Als Aziz in het begin van de film concertkaartjes heeft gekocht via Marktplaats tovert deze situatie nog wel een grijns op je gezicht, zeker als Aziz samen met zijn zoontje wordt tegengehouden bij de ticketcontrole. Als de beveiliger heel droog zegt ‘zeker van Marktplaats?’, is dat nog best komisch. Tot dat punt denk je dan ook dat het nog wel wat kan worden met de film. Helaas gaat het daarna behoorlijk mis, want de film wordt vanaf dat punt in elk opzicht tenenkrommend slecht. Het personage van Marco is hierin de grootste stoorzende. Hij probeert door middel van gokken aan geld te komen, iets dat ten koste gaat van de uitkering van zijn oude moeder. Dat klinkt misschien nog wel als een leuk uitgangspunt, maar begint al snel op de zenuwen te werken.

Ondanks de beperkte speelduur duurt de film daarnaast veel te lang. Het verhaal wurmt zich in allerlei vreemde bochten, wat er gek genoeg alleen in resulteert dat de film nodeloos saai wordt. Dit komt omdat de makers met het verhaal ook nog eens een boodschap willen overbrengen. En juist hierdoor krijg je lange saaie stukken in de film. Denk hierbij aan de verhaallijnen waarin de vrienden elkaar willen overhalen om de rapformatie bij elkaar te houden, de relatie tussen Aziz en zijn zoontje en de als dieptepunt de verhaallijn waarbij Donny onder de plak zit bij zijn vrouw. De vrouw van Donny wordt overigens gespeeld door Lies Visschedijk, bekend van het kassucces Soof. Het is dan ook een groot raadsel wat Visschedijk bezielde om deze rol aan te nemen, want er valt niks anders te concluderen dat Visschedijk de slechtste rol uit haar carrière neerzet.

Extra’s: Ook voor de extra’s hoef je deze schijf niet op te zetten. Zo staat er een Sneakpreview van een paar minuten op de schijf, met daarnaast een paar interviewtjes met cast en crew. Daarnaast vonden makers het nodig om de videoclips van Vallen in de Club en Best Wel Gevaarlijk, de hit die De Masters scoren in de film, op de schijf te zetten. Het is waarschijnlijk een leuke aanvulling voor de liefhebbers van Nederrap, maar voor de doorsnee filmliefhebber is het een toevoeging van niets.

De Masters is een tenenkrommend slechte feelgood film geworden. Het ergste van alles is dat de film ruim anderhalf uur duurt en daarin probeert serieuze toon aan te slaan. Naast dat de gehele cast verschrikkelijk slecht speelt, is het toch vooral Ruben van der Meer die er hier een potje van maakt. Zonde, want op zich had hier toch iets veel beters mee te maken moeten zijn, maar als zelfs een erkent actrice als Lies Visschedijk een wanprestatie aflevert is het einde natuurlijk zoek. Misschien tovert het begin van de film nog een kleine grijns op het gelaat, maar het is beter om je kijkbeurt daarbij te laten. De Masters doet zijn naam zijn eer aan, want er zijn veel betere manieren om je avond in te vullen.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.