Julia heeft alles wat een gelukkige vrouw zich kan wensen: ze heeft een prachtig koophuis, twee lieve kinderen en een zorgzame man. Maar niets is wat het lijkt, zo slikt ze antidepressiva omdat ze zichzelf het leven totaal anders had voorgesteld. Hier fantaseerde ze vaak over samen met haar broer Jimmy, waarvan ze twintig jaar geleden op tragische wijze afscheid moest nemen. Na een fikse ruzie met haar man Paul besluit Julia zonder iets te zeggen tijd voor zichzelf te nemen en te vertrekken naar de Algarve in Portugal. Daar komt ze de gigolo Romeo tegen en wordt ze erger dan ooit met haar verleden geconfronteerd.

De Ontsnapping is verfilmd naar de bestseller van Heleen van Royen en wie aan van Royen denkt, denkt direct aan seks. In het begin van de film gaat het dan ook direct die kant op als Paul, de man van Julia, een grote vibrator uit de kast trekt. Je denkt als kijker dat de toon direct gezet is, omdat je in de synopsis ook al kon lezen dat er een gigolo in het spel komt. Toch is die gedachte te kort door de bocht, want deze dingen zijn bijzaak en regisseuse Ineke Houtman zet de film op een smaakvolle manier neer. Houtman regisseerde vorig jaar ook nog de film van Toen Was Geluk Heel Gewoon, die onder de fans toch wat lauw ontvangen werd. Met De Ontsnapping lijkt ze beter op haar plek in de regisseursstoel, want hoewel de film op sommige punten de verkeerde kant op lijkt te gaan, weet het verhaal dit nog op tijd recht te trekken en vallen de puzzelstukjes op zijn plek.

De punten waarop de film soms uit de bocht dreigt te vliegen, ontstaan door de feesten en de situaties waarin Julia verzeilt raakt. Je krijgt direct een beetje een nare Costa en Volle Maan bijsmaak en op die punten ebt de interesse van de kijker dan ook flink weg. Maar Julia’s situatie is schrijnend en daarom krijg je enigszins begrip voor de verkeerde keuzes die Julia aan de lopende band maakt. Julia wordt gespeeld door Isa Hoes en ze zet haar rol als depressieve Julia erg sterk neer. Er is ook een rol weggelegd voor de in 2014 overleden Britse acteur Rik Mayall, die prominent op de begin- en aftiteling verschijnt, maar toch een minimale rol heeft in de film als man die Julia op een hoogst onwaarschijnlijk manier aan onderdak helpt met een luxe villa met groot zwembad. Het was Mayall’s laatste rol voor zijn dood en zijn opnames werden één week voor zijn dood opgenomen.

De flashbacks die Julia beleeft over haar broer Jimmy zijn erg mooi vertaald naar het witte doek. Het lijkt in het begin nog allemaal een beetje cliché over te komen, maar naarmate de film vordert krijgt deze situatie steeds meer vorm. Vervolgens wordt stukje bij beetje duidelijk waarom Julia depressief is. Je voelt de constante twijfel bij Julia als ze de benen neemt naar Portugal en je vraagt je ook constant af waarom ze juist voor die plek kiest. Als ze per ongeluk ene Romeo tegenkomt in een café, heeft Julia geen enkel idee wie hij is, maar de vonk slaat daar al wel direct over. Als Julia daarna haar Vlaamse buren leert kennen en via haar buurvrouw bij een plastisch chirurg terecht komt, laat Julia haar lichaam strak trekken. Deze scène is best goed gefilmd, want Isa Hoes heeft tot dan een vrij uitgezakt lichaam dat erg geloofwaardig overkomt.

Toch zijn is er ook het nodige aanmerkingen op de film aan te merken. Zo is de relatie die ontstaat tussen Romeo en Julia (hoe komt van Royen daar toch op) te zoetsappig. Door dat zoete gebeuren wordt de film direct een stuk minder aantrekkelijk voor een groot deel van het mannelijk publiek, wat overigens goed te begrijpen is. Want Romeo is een exclusieve en hele dure gigolo en laat zich compleet inpakken door Julia, die al op middelbare leeftijd is en niet de meest aantrekkelijke vrouw is. De situatie die daaruit ontstaat is dan ook erg ongeloofwaardig en wordt eigenlijk te lang uitgesmeerd over de film. Waar de film nog vrij sterk opent, is dit juist het moment waarop de interesse weg ebt. Als je de zaal verlaat krijg je mede door die wending niet het gevoel dat Houtman het maximale uit de film heeft gesleept. Het wordt gelukkig later recht getrokken door een redelijke plotwending, maar echt super verrast wordt je ook weer niet.

Het einde en de boodschap daarachter is daarentegen wel heel erg mooi en de film wordt dan zelfs erg aangrijpend. Dit was wel een flink verrassingselement en het wordt juist dan ook duidelijk waarom Julia zo verschrikkelijk depressief is. Het is alleen erg jammer dat het gezin van Julia daar de dupe van is. Al moet gezegd worden dat de film daar wel dicht bij de realiteit weet te komen voor veel mensen. Want hoewel Julia telkens beweerd maar een paar dagen, hooguit een week weg te blijven, laat ze simpelweg haar gezin in de steek en daarbovenop bedondert ze ook nog eens haar man. Dit zijn schrijnende onderwerpen die van Royen in haar boek zo sterk wist aan te halen en dit wordt bij tijd en wijle erg goed naar het witte doek vertaald.

De Ontsnapping is een aardige film geworden die pijnlijke situaties uit de realiteit aansnijdt. Gelukkig heeft regisseuse Ineke Houtman dit op een smaakvolle manier naar het witte doek vertaald en krijgen we niet een opeenvolging van seksuele escapades uit de pen van mevrouw van Royen voorgeschoteld. Hoewel de film over het algemeen best goed in elkaar steekt, kan deze helaas niet constant blijven boeien. De scènes tussen de jonge Julia en haar broer Jimmy zijn prachtig, maar dit wordt een deel van de film teniet gedaan door de zoetsappige relatie die Romeo met Julia krijgt. Een bioscoopbezoek is wellicht een beetje teveel eer voor de film, maar thuis voor de buis kan je nog wel eens een goeie avond hebben, waarbij soms de zakdoeken getrokken moeten worden.