Jacob is een multimiljonair die met zijn moeder in een groot landhuis leeft en alles heeft wat zijn hartje begeert. Als zijn moeder komt te overlijden, neemt Jacob de beslissing om ook een einde te maken aan zijn leven. Als hij bij een mysterieus bedrijf terecht komt dat erin gespecialiseerd is om mensen op hun manier naar hun laatste bestemming te laten vertrekken, ontmoet hij Anne die ook van de diensten van het bedrijf gebruik wil maken. Als Jacob en Anne het contract hebben getekend waar ze niet meer onderuit kunnen komen, gebeurd het onvermijdelijke; ze worden verliefd, iets dat Jacob nog nooit is overkomen.

Regisseur Mike van Diem maakte zijn debuut, en tevens laatste film, in 1997 en dat was ook direct een film die over de gehele wereld hoge ogen gooide. We hebben het natuurlijk over Karakter, die in 1998 zelfs de Oscar voor Beste Buitenlandse Film in de wacht wist te slepen. Sindsdien is het, op wat pogingen een carrière in Hollywood van de grond te krijgen na, vrij stil geweest rondom Van Diem. Tot op dit moment. Toch is de keuze van Van Diem om een romantische komedie te regisseren best opmerkelijk. Want als we naar de trailer kijken en de synopsis lezen krijg je niet direct de indruk dat het hier om een hoogstaande film gaat die zich erg zal onderscheiden van het gros van de romkoms in ons land. Toch weet Van Diem de film op een leuke manier te brengen, hoewel het verhaal niet echt bijster origineel is.

In de hoofdrollen vinden we komiek Jeroen van Koningsbrugge als de suïcidale Jacob. Maar wie aan van Koningsbrugge denkt, denkt meteen aan iemand die de lach aan zijn kont heeft hangen en laat dat komische nou net iets zijn dat deze film niet bevat. Natuurlijk zitten er komische elementen in de film, maar dat blijft allemaal zeer gedoseerd. Het haalt van Koningsbrugge uit zijn comfort zone, maar juist op die momenten laat hij zien dat het echte acteren hem prima af gaat. Zijn tegenspeelster is niemand minder dan Georgina Verbaan, die in Goede Tijden, Slechte Tijden doorbrak, maar tegenwoordig veel kinderfilms maakt en in de nodige romantische komedies te vinden is. Wat dat betreft is voor haar De Suprise dus ook een stijlbreuk met de films waarin zijn normaliter te zien is.

Het verhaal van De Surprise is vrij eenvoudig en de eerste twintig minuten heb je niet echt het gevoel dat je naar een romantische komedie zit te kijken. De zelfmoordpogingen van Jacob zorgen ervoor dat de film nogal morbide overkomt. Maar als Jacob getuige is van iemand die een “reis” heeft geboekt en diegene van een rots af wordt gegooid, vindt hij het doosje van een mysterieus bedrijf dat voorziet in geregisseerde zelfdoding. Daar komt hij bij het kiezen van de kist Anne tegen en vanaf dat punt wordt de film nogal voorspelbaar en vooral cliché. Zo krijgen de twee een relatie, iets wat streng verboden is volgens het contract dat ze hebben getekend. Als Jacobs hart smelt voor Anne, zet hij alles op alles om een uitstel van zijn lot te krijgen, wat leidt tot een kat en muis spel met het bedrijf.

Een sterk punt van de film zit in het camerawerk, iets wat we eerder ook in die andere film van Van Diem zagen. De locaties zijn goed gekozen en dat levert veel mooie beelden op waar ook nog eens het juiste gevoel in gelegd wordt. Vooral de dansscène tussen Jacob en Anne op het strand is prachtig gefilmd. Deze beelden in combinatie met de prachtig gekozen klassieke muziek zorgen ervoor dat de film de aandacht van de kijker weet vast te houden en steeds de juiste snaar weet te raken. Zo hebben we te maken met een film die op het eerste gezicht een doorsnee romkom lijkt, maar dat is overduidelijk te kort door de bocht. Er schuilt veel meer in deze film en dat maakt de film juist speciaal. Naar het einde toe komt de spanning er ook in, alleen is het erg jammer dat het verrassingselement niet echt meer als een verrassing komt, want wie een klein beetje oplet heeft de film vrij snel door.

De Surprise is een bijzondere film die helaas niet al te bijzonder is. Wat de film vooral parten speelt zijn de in de marketing opgewekte verwachtingen. Zo is er ondanks de aanwezigheid van een cliché liefdeselement, die veelvuldig te zien is op de posters, geen sprake van een typische vrouwenfilm. Ook hoef je geen komisch bedoelde hilariteiten te verwachten, want daarin kan je door de trailer nogal misleid worden. Wat we wel krijgen is een film die soms te voorspelbaar en cliché is, maar toch ook in zijn volle lengte weet te amuseren. Een bioscoopbezoek op basis van het verhaal is dan wellicht wat overbodig, maar houd je van prachtige beelden en een goede sfeer wordt je zeker niet teleurgesteld.