Detroit, 23 juli 1967. De politie van Detroit doet een inval bij een bar zonder vergunning waar een feest wordt gehouden voor uit Vietnam terugkeerde veteranen. Terwijl er diverse verdachten worden gearresteerd, ontstaat er rumoer onder de menigte. Al snel ontstaan de eerste ongeregeldheden en beginnen de plunderingen en worden er winkels in brand gezet. De gouverneur ziet dat de lokale politie de orde niet weet te handhaven en vraagt de National Guard en het leger om hulp. R&B band The Dramatics zijn ook in Detroit, waar zij hopen op een optreden om zo een contract in de wacht te slepen. Hun optreden wordt echter nog voor aanvang afgebroken door de op hand zijnde rellen, waarop de band vlucht richting het Algiers Hotel. Daar denkt iemand de politie af te schrikken door wat losse flodders af te vuren.

Detroit is de meest recente film van regisseuse Kathryn Bigelow. Al sinds de jaren 80 levert zij met regelmaat zeer verdienstelijke films af, waaronder Point Break en Strange Days. Toch werd haar carrière pas echt gelanceerd met The Hurt Locker, een film gemaakt voor een relatief klein budget die zich afspeelt in de Irak oorlog. De film won zes Oscars waaronder niet alleen de Oscar voor Beste Film, maar Bigelow zelf won ook de award voor Beste Regisseur waarmee ze de eerste vrouwelijke winnaar werd. Vanaf dat moment dat moment werd er toch iets anders naar haar gekeken. Haar eerste film na het grote succes was Zero Dark Thirty, een film over de jacht op Osama Bin Laden waarmee ze opnieuw hoge ogen gooide. Met haar nieuwe film legt ze de lat voor zichzelf nog wat hoger, door de rassenrellen te behandelen die in 1967 plaatsvonden in de stad Detroit.

Voordeel voor Bigelow van haar status is dat zij volop keuze heeft in met wie zij werkt, al maakt zij haar keuzes duidelijk weloverwogen gezien de cast van haar laatste twee films. Hier doet zij vooral een beroep op jonge talenten, getuige de invulling van twee van de belangrijkste rollen door Will Poulter en John Boyega. Zo brak Poulter door met Son of Rambow en viel hij vervolgens op in The Revenant, waar Boyega doorbrak met Attack the Block maar natuurlijk vooral bekend is van zijn rol als Finn in de nieuwe Star Wars-films. Beide leveren hier een sterke prestatie, maar Poulter valt echt op als agent die alle regels aan zijn laars lapt en de grenzen van het toelaatbare opzoekt en met regelmaat overschrijdt. De film kent dan ook een broeierig hoogtepunt tijdens de ongepaste ondervragingstechnieken in het Algiers Hotel.

Waar de film start met een korte animatie die in wel erg grote lijnen het ontstaan van de raciale spanningen uit de doeken doet, is de film verder op te delen in drie delen; hoe de rellen zich ontvouw, de situatie in het Algiers Hotel en de nasleep. Op zich zo gek nog niet, al is het spijtig te moeten constateren dat deze in qua kwaliteit aflopen. De titel van de film dekt dan ook eigenlijk alleen de lading van het eerste deel, die als een soort documentaire wordt gepresenteerd met behulp van documentatiemateriaal. Alles lijkt te kloppen en als kijker maak je je op voor een indrukwekkend meesterwerk. Echter, vervolgens wordt de focus volledig gelegd op de situatie in het Algiers Hotel. Op zich enerverend, maar het valt op dat Bigelow het grote geheel een beetje uit het oog verliest. In het afsluitende derde deel beland je als kijker vervolgens in een soort afgeraffeld rechtbankdrama dat eigenlijk nog maar weinig eer doet aan de zorgvuldige opbouw. En dat is jammer, want de film laat technische perfectie zien.

Extra’s: Op de Blu-ray release staan enkele interessante, maar korte extra’s. Met een totale speelduur van nog niet eens een kwartier is dit toch wat teleurstellend bij een dergelijk grote film. In de extra’s zien we veel van hetzelfde laken een pak met niet alleen interviews met cast en crew, maar ook beelden van Detroit en van het incident in het Algiers Hotel.
• The Truth of Detroit (02:08)
• The Cast of Detroit (02:11)
• The Invasion of Detroit (02:06)
• The Hope of Detroit (01:14)
• Detroit – Then and Now (01:33)
• Algee Smith and Larry Reed: Grow (03:35)

Detroit is een zinderende thriller die technische perfectie laat zien. Dat blijkt nog maar eens uit het fenomenale tijdsbeeld wat geschetst wordt in het eerste deel. Het tweede deel wordt gebruikt om in te zoomen op de broeierige situatie in het Algiers Hotel, waarbij ook de betrokken acteurs zich laten gelden. Het is dan ook jammer dat het afsluitende stuk teleurstelt, juist dit had de eerste twee delen meer nog kunnen verbinden. Hier had Mark Boal met zijn script ook echt een punt kunnen maken en de kijker een flinke dreun kunnen uitdelen. Toch wordt het grotere geheel gaandeweg steeds verder uit het oog verloren, waarmee verzuimt wordt om het incident in een grotere context te plaatsen. Dit weerhoudt de film ervan om echt een punt te maken. Nu verzandt het slot eigenlijk in een iets dat ook letterlijk en figuurlijk schriftelijk afgedaan had kunnen worden op beeld. Het had de film zonder twijfel krachtiger gemaakt, al is de film zonder meer interessant en is het vakmanschap onmiskenbaar aanwezig.

Met dank aan Entertainment One Benelux voor het recensie-exemplaar.