Na een verblijf in Barcelona arriveerde Diego Maradona in Napels, waar hij op 5 juli 1984 door 75.000 fans werd verwelkomt bij zijn presentatie in het Stadio San Paolo. De fans waren ervan overtuigd dat hun redder was gearriveerd. Nogal een verwachting van de dan 23-jarige Maradona, zeker gezien SSC Napoli tot op dat moment nog nooit een groot toernooi had gewonnen. Toch was het verlangen groot, wat zich onder meer uitte in een recordbedrag van ruim 10 miljoen dollar dat met zijn transfer gemoeid ging. In Napels bereikte Maradona het hoogtepunt van zijn professionele carrière. Onder zijn leiding won Napoli hun eerste Serie A- kampioenschap, de Coppa Italia en het absolute hoogtepunt; de UEFA Cup. Toch was het ook een tijd met de nodige spanningen in de stad, vooral op economisch vlak. Maar in een stad waar zelfs de duivel nog bodyguards nodig had, werd Maradona groter dan God. Toch zat er ook een keerzijde aan alle roem.

De Britse filmmaker Asif Kapadia is vooral bekend van zijn succesvolle documentaires. Zo was hij verantwoordelijk voor de indrukwekkende documentaire Senna, over de Braziliaanse Formule 1 racelegende, en is hij ook de man achter Amy, over het leven van de veel te jong overleden zangeres Amy Winehouse. Diego Maradona is zijn nieuwste werk, over de opkomst en ondergang van de bekende stervoetballer Diego Maradona. Kapadia noemt deze documentaire niet voor niets het derde deel in een drieluik over genieën en roem bij jong volwassenen. De documentaire is gemaakt aan de hand van meer dan 500 uur aan archiefmateriaal en schetst een uniek portret van deze man, rebel, held, en voor velen: God.

Diego Maradona is een man van uiterste. De jongere generatie die je vandaag de dag naar Maradona vraagt, ziet vooral een gevallen ster. Een man die vooral op negatieve wijze in het nieuws komt meteen WK waar Maradona de Argentijnen eigenhandig de titel bezor zijn overgewicht, hartproblemen of druggebruik. De oudere generatie zal zich vooral de weergaloze sologoal herinneren op het WK in Mexico van 1986, waarbij hij eigenhandig Argentinie tot wereldkampioen kroonde. Dat alle negatieve publiciteit al zijn heldendaden nooit hebben kunnen doen vergeten is wat dat betreft alleszeggend. Wat dat betreft is het een logische keuze van Kapadia om de focus voor deze documentaire te leggen op de jaren die Maradona verbleef in Italië. Niet alleen bereikte hij toen het hoogtepunt in zijn carrière, ook namen zijn persoonlijke problemen in deze periode zienderogen toe.

Ondanks al het beschikbare materiaal en het boeiende onderwerp van de documentaire, heeft deze dit keer niets de impact die Senna en Amy wel hadden. Naar de oorzaak hiervan is het gissen, maar wellicht ligt deze wel in het in leven zijn van het onderwerp, die daarnaast hoogstpersoonlijk zijn medewerking verleende aan de documentaire. Anders dan in Amy, zien we hier wellicht nooit vertoonde beelden, maar eigenlijk weinig dat onbekend is gebleven bij het grote publiek. Ook mist de scherpte en vooral enige vorm van kritiek. Zo is er amper aandacht voor het ongezonde leven van Maradona nadat hij zijn voetbalschoenen aan de wilgen hing, waarbij hij meermaals op het randje van de dood balanceerde. Het maakt deze documentaire tot een boeiende voor de liefhebbers, maar een verder weinig sensationele voor de fijnproever.

Extra’s: Ondanks dat de documentaire enkel wordt uitgebracht op dvd, is deze voorzien van interessant bonusmateriaal.
· Verwijderde scènes: Een totaal van 39 minuten aan scènes die sneuvelden op de montagetafel.
· Audiocommentaar: Een commentaartrack verzorgd door Asif Kapadia, die vooral van toegevoegde waarde is omdat een voice-over verder ontbreekt en zo voorziet in de nodige extra informatie.

Diego Maradona is een verzorgde, maar weinig diepgaande of zelfs spraakmakende vertelling van het complete verhaal over de opkomst en ondergang van een groot talent. Dit klinkt wellicht negatief, maar ondanks dat nieuwe sensationele feiten uitblijven valt er genoeg te genieten. Wat te denken van al die prachtige sportieve hoogtepunten in fenomenale beeldkwaliteit. Zelfs ruim twintig jaar nadat hij zijn laatste wedstrijd voetbalde blijft het genieten van deze grote voetballer, de man die zijn vaderland eigenhandig aan de wereldtitel hielp. Het zijn dit soort feiten die zelfs door jaren van persoonlijke problemen niet teniet kunnen worden gedaan. Ondanks, of juist dankzij, zijn status is het niet zo dat deze problemen onopgemerkt zijn gebleven, wat het mede zo opvallend maakt dat Kapadia zijn onderwerp er zo genadig vanaf laat komen. Het zal wellicht te maken hebben met zijn medewerking. Toch zit dit hier wel de echte journalistieke diepgang van een getalenteerde documentairemaker in de weg en dat maakt deze documentaire goed, maar een stuk minder dan zijn eerdere successen.

Met dank aan Cinéart Nederland voor het recensie-exemplaar.