In de jaren nadat hij wist te ontsnappen aan de gebeurtenissen in het Overlook Hotel, heeft Danny Torrence met de hulp van de geest van Dick Hallorann geleerd om geesten als de rottende vrouw van kamer 237 in denkbeeldige dozen op te sluiten. Jaren later is hij echter aan lager wal geraakt en een alcoholist geworden om zijn Shining te onderdrukken. Hij verhuist naar een kleine stadje en raakt daar bevriend met Billy Freeman. Met hem als sponsor vertoont Danny beterschap en vindt hij al snel een baan in een hospice, waar hij zijn Shine-vaardigheden gebruikt om stervende patiënten te troosten. Ze geven hem de bijnaam ‘Doctor Sleep’. Dan begint Danny telepathische boodschappen te krijgen van Abra, een 12-jarige meisje wiens Shining nog krachtiger is dan de zijne. Weer een paar jaar later verhongerd de True Knot, een groep mensen die zich tegoed doen aan de Shining om hiermee hun eigen leven te verlegen. Ze hebben de jacht op Abra en haar Shining geopend, maar haar nood alarmeert zowel Danny als Rose the Hat, het hoofd van True Knot. Beseffende dat Rose achter haar aan zit roept Rose de hulp in van Danny. Die wijst haar in eerste instantie af, maar als de geest van Hallorann hem opdraagt om Abra te beschermen besluit hij haar toch te helpen, zelfs als dat betekent dat hij daarvoor moet terugkeren naar waar het allemaal begon.

In 1977 verscheen de succesvolle roman The Shining van de hand van Stephen King. Het boek vertelt het verhaal van het gezin Torrance, dat vast komt te zitten in een hotel waar vader Jack de verzorger van het hotel is. Drie jaar later besloot Stanley Kubrick om het boek te verfilmen. Hij deed hierbij grote aanpassingen aan het verhaal, waardoor er ruzie ontstond tussen Kubrick en King. King heeft altijd volgehouden de film te verafschuwen en wilde helemaal niets te maken hebben met de film die Kubrick in zijn ogen om zeep had geholpen. Meer dan 20 jaar later kreeg King in tijdens een signeersessie de vraag hoe het nou eigenlijk was afgelopen met Wendy en Danny Torrance. Het zette hem aan het denken zette en resulteerde in 2013 in de roman Doctor Sleep en de fans schreeuwden vrijwel direct om een verfilming. Er werd een script geschreven, maar het duurde tot na het succes van de nieuwe verfilming van It dat er budget werd vrijgemaakt voor het project. Mike Flanagan, die eerder Kings’ Gerald’s Game verfilmde, werd gekozen om het script te herschrijven en de film te regisseren. Heikel punt was dat Flanagan, net als Kubrick eerder, behoorlijk wilde afwijken van Kings’ roman om zo een volledig vervolg op Kubricks’ film te maken. Hij moest hiervoor eerst King overtuigen, maar die bleek opvallend mild en had zelfs lovende woorden voor de sterke cinematografie van Kubricks’ klassieker.

Toen de eerste beelden verschenen bleek direct dat Flanagan zijn zin had gekregen en er een flinke link wordt gelegd naar Kubricks’ film. Toch slaat de film juist hier de plank direct in het begin al flink mis. Zo worden ons flashbacks getoond met Wendy en Danny, maar dan gespeeld door andere acteurs. Op zich logisch gezien er bijna veertig jaar tussen de films zit, maar voor de continuïteit is het flink storend. Vervolgens verplaatst het verhaal zich naar een volwassen Danny, die met dezelfde problemen kampt als zijn vader. Wonderlijk genoeg zit de sfeer er vanaf dat moment goed in en blijkt Doctor Sleep een goed vervolg op de beklemmende visie van Kubrick. Toch moet hier wel de kanttekening worden gemaakt dat Doctor Sleep weliswaar de sfeer en elementen bevat van The Shining, maar verder echt een totaal andere film film. Zo is de mystiek die Kubrick ons bracht compleet verdwenen en wordt er teveel uitgelegd, waarnaast helaas sommige aangepaste elementen flink rammelen. Zo probeert ook Flanagan allemaal verborgen boodschappen over te brengen op de oplettende kijker, maar sommige raken echt kant noch wal. Goed voorbeeld is de verwijzing naar Elm Street, een straat waar Danny uit de bus stapt in de film, nou eigenlijk op slaat. Het is een verwijzing die niets met The Shining, Stephen King, Mike Flanagan of Stanley Kubrick heeft te maken.

We zien hoe Danny zijn leven probeert op te pakken en in contact komt met Abra, die om haar Shining wordt opgejaagd door de True Knot. Abra krijgt in de gaten dat er iets niet pluis is als ze via haar telepatische gaven meekijkt hoe de True Knot een jongen met de Shining ontvoert en uiteindelijk op gruwelijke wijze vermoord. Het is direct de meest gruwelijke en choquerende scène uit de film, zonder dat Flanagan teveel in detail treed. Als Abra uiteindelijk bij Danny terecht komt loopt de situatie uit de hand. Danny komt erachter dat de enige manier om de True Knot een halt toe te roepen een confrontatie met zijn verleden is. Het leidt tot een terugkeer naar het Overlook hotel, waarbij Flanagan zeer vakkundig het prachtige camerawerk uit Kubricks’ klassieker van een frisse wind voorziet. Helaas stapelen de irritaties elkaar vanaf dat moment snel op, vooral veroorzaakt doordat diverse personages van weleer terugkeren met behulp van andere acteurs. Anno 2019 had Flanagan dit prima op een andere en vooral minder afleidende wijze kunnen oplossen. Het einde wijkt vervolgens compleet af van het boek en als overtreffende trap zetten King en Flanagan het einde recht dat Kubrick eerder juist eigen had gemaakt.

Doctor Sleep is op zich een prima film, maar mag nog niet in de schaduw staan van het meesterwerk dat Stanley Kubrick in 1980 voor ons in petto had. Qua sfeer, muziek en zelfs ook qua cinematografie ontbreekt het de film aan weinig, maar helaas mankeert er verder teveel aan de film om hem aan het einde van de rit volledige geslaagd te kunnen noemen. Natuurlijk, het is echt een compleet andere film geworden dan The Shining, maar men ontkomt gewoonweg niet aan de vergelijking met Kubricks’ klassieker. Dat wordt daarnaast niet geholpen door Flanagan, die de verwijzingen er meer dan eens veel te dik bovenop legt. Soms probeert hij om dingen een op een over te brengen op de kijker, maar we zien hier nog maar eens dat Kubrick zich gewoonweg niet laat evenaren op dat gebied. Wat we overhouden is een vervolgfilm die zeker niet zo slecht is als gevreesd en zichzelf redelijk goed staande weet te houden, toch is deze Doctor Sleep van een totaal ander niveau van The Shining en zal juist dit de verder gemiddeld goede horrorfilm meer dan gewenst in de weg komen te zitten aan de box-office.