Holt Farrier keert na de oorlog terug naar zijn kinderen Milly en Joe, die hij achterliet in het circus van Max Medici. Holt wil nu hij terug is zijn paardenact weer oppakken, maar na het verlies van zijn linker arm blijkt dat een te lastige klus. Hij wordt gezet bij de olifanten verzorging, waar hij en zijn kinderen kennis maken met de Aziatische olifant Jumbo. Jumbo is zwanger en bevalt niet veel later van het schattige olifantje Dumbo. Dumbo heeft een opvallend kenmerk; zijn verschrikkelijk grote oren. Het zorgt er ook voor dat Max geen geld ziet in het gebruik van Dumbo in het circus, maar dan ontdekken de kinderen van Holt dat Dumbo door zijn grote oren kan vliegen. Als Max vervolgens een niet te weigeren aanbod krijgt om Dumbo te verhuren aan ondernemer V.A. Vandevere en zijn circus, komen Holt en zijn kinderen er al snel achter dat Vandervere slechte bedoelingen heeft met Dumbo.

In 1941 bracht Disney ons Dumbo, pas zijn vierde lange tekenfilm met een aandoenlijke verhaal over een klein olifantje met verschrikkelijk grote oren. 78 jaar later is het aan de eigenzinnige regisseur Tim Burton om dit verhaal in een live-action versie naar het grote doek te vertalen. De grootste uitdagingen zouden liggen in het tot leven wekken van de olifant en zijn grote oren met behulp van computereffecten. Een ander belangrijk verschil is de speelduur. Waar de klassieker net iets meer dan een uur duurde, klokt Burtons’ versie net iets onder de twee uur. Het mag duidelijk zijn dat er flinke aanpassingen aan het verhaal zijn gedaan en er zijn nieuwe verhaallijnen aan toegevoegd. Om alles tot leven te wekken deed Burton een beroep op een reeks grote namen als Colin Farrell, Danny DeVito, Michael Keaton en Eva Green. Voor Keaton en DeVito betekende het een hereniging met hun regisseur van Batman Returns. Op papier een project met veel potentie, maar Burton staat ook bekend om zijn duistere invalshoek, iets dat niet lijkt te passen in het straatje van Disney.

Gelukkig toont zich hier een subtiele en vooral wederom vakkundig regisseur. Zo weet hij als verwacht heel goed om te gaan met het circus gedeelte en dat maakt Dumbo tot een typische Burton-film. Toch zijn er een paar dingetjes die misschien net iets anders gedaan hadden mogen worden. Neem bijvoorbeeld Timothy Q. Mouse, Dumbo’s steun en toeverlaat in het origineel. Deze wordt komt wel voorbij in de film, in wat ongetwijfeld een ode aan de klassieker zal zijn, maar juist omdat men hier zoekende is naar herkenning hadden de makers er beter aan gedaan om hem óf te schrappen óf een grotere rol te geven. Nu is de muis hooguit een luttele 30 seconde in de film te zien. Wat wel goed uitpakt is dat ervoor is gekozen om de dieren niet met elkaar te laten praten. Dit maakt de film voor een volwassen publiek namelijk direct een stuk aantrekkelijker. Wel moeten we toegeven dat het eerste deel van de film het meest interessant is, want zodra de film zich verplaatst naar Dreamland is het Dumbo-effect een beetje verdwenen en moet de film teveel leunen op het nieuw bedachte materiaal.

Het is in dit tweede deel dat Michael Keaton en Eva Green hun opwachting maken, waarbij vooral Keaton indruk maakt als de op geld beluste ondernemer V.A. Vendervere. Maar het belangrijkste is wel het uiterlijk van de film en het gebruik van de computereffecten. Deze zien er indrukwekkend uit en zeker als de kinderen knuffelen met Dumbo, of hem wassen in bad, komt dit zeer gedetailleerd over. Naar het einde toe wordt de film wel een beetje chaotisch en gebeurt er in principe teveel in een kort tijdsbestek. Het zorgt ervoor dat, zeker de kleinsten onder ons, de draad af en toe een klein beetje kwijt kunnen raken. Wel ligt het tempo aangenaam hoog, wat ervoor zorgt dat de toch wat opgerekte speelduur nergens aanvoelt als te lang. Wel hadden de laatste vijf minuten gerust geschrapt kunnen worden. Het is een stukje dat de film niet helpt en menigeen flink op de zenuwen zal wekken. Het lijkt eerder een excuus om het geheel niet al te vroeg af te kappen.

Dumbo is een sterke live-action verfilming die alle elementen bevat van de door velen gekoesterde Disney-klassieker. Wel is de film flink aangepast om het verhaal op te rekken tot dubbele lengte. De meeste aanpassingen en toevoegingen pakken prima uit, al zijn er toch wat minpunten te benoemen. Meest opvallende is Timothy Q., Dumbos’ steunpilaar in de klassieker, of eerder dat hij vrijwel afwezig is. Met een meer dan behoorlijke sterrencast trekt regisseur Burton ten strijde, waarbij vooral Michael Keaton alle ruimte krijgt om te schitteren, maar het acteerniveau sowieso goed op peil is. Naar het einde overspeelt Burton zijn hand iets, waardoor de film wat rommelig oogt. Gelukkig straalt het plezier van de film af en houdt Burton zich in betreft zijn voorliefde voor duistere praktijken. Het maakt deze live-action van Dumbo tot een geslaagde film voor heel het gezin!