In 1983 komt er een einde aan de Vuile Oorlog in Argentinië waarbij veel moorden, arrestaties en gedwongen verdwijningen plaatsvonden. De familie Puccio gaat, onderleiding van vader Arquimedes, echter door met de verschrikkelijke ontvoeringen van rijke burgers om zo flinke sommen losgeld te kunnen innen. De gijzelaars worden vastgehouden in het huis van de familie Puccio waardoor alle leden van de familie medeplichtig zijn aan deze verschrikkelijke misdaden. Ze doen echter alsof ze niks horen en zien en proberen hun leven zo gewoon mogelijk te leiden. Behalve zoon Alejandro, een zeer gerespecteerd rugbyspeler die zijn vader helpt bij de ontvoeringen. Maar houdt Alejandro zijn geheimzinnige leven vol als hij verliefd wordt op de mooie Monica?

El Clan verbrak vorig jaar in Argentinië alle records die er te breken vielen en is daarmee de bestverdienende film aller tijden van eigen bodem. Niet zo gek als je je bedenkt dat de film een belangrijke pagina uit de vaderlandse geschiedenis behandelt en deze door het prachtige spel van de gehele cast en de rustige opbouw op de Argentijnen zelf een diepe indruk maakte. De film deed begin dit jaar zelfs mee voor de Oscar voor beste buitenlandse film, maar wist het helaas niet te schoppen tot de laatste vijf titels. Gelukkig wist de films op andere festivals wel te scoren en harkte maar liefst tien prijzen binnen waarbij vooral de cast in de prijzen viel.

Het is niet zo gek dat vooral de acteurs en actrices het meest werden bejubeld. El Clan leunt zwaar op zijn cast die de film tot een hoger plan tillen. Hun vertolkingen zijn erg overtuigend waarbij vooral de hoofdrol van Guilermo Francella als vader Arquimedes als stralend middelpunt gezien kan worden. Francella bewijst hiermee maar weer eens des te meer dat acteurs met vooral een komedie achtergrond zich prima weten te redden in zware en serieuze rollen. Het helpt voor Francella overigens ook enorm dat hij de jonge Peter Lanzani tegenover zich heeft die zijn zoon Alejandro speelt en daarmee precies het juiste tegengewicht geeft als de zoon die er voor zijn vader wil zijn, maar steeds meer begint te twijfelen aan zijn dubieuze motieven.

Naast de goede casting is het ook zeker het vermelden waard dat regisseur Pablo Trapero op zeer overtuigende wijze de jaren ’80 op de kijker weet over te brengen. Met een goed oog voor detail wordt het publiek zonder enige moeite de beruchte jaren van het Zuid-Amerikaanse land ingetrokken en daarmee een sterke indruk achterlatend. Het enige punt waarmee de regisseur zich in de vingers lijkt te snijden is de soundtrack. Deze is tot de nok toe gevuld met Engelstalige songs uit die tijd, maar wordt helaas niet altijd op de juiste momenten ingezet om de beelden te ondersteunen. Daarnaast worden sommige songs te lang onder de beelden geplakt waardoor de gezongen teksten in een ietwat rare relatie staan tot het geen wat de scene probeert over te brengen op de kijker. Gelukkig maakt het de film niet minder indrukwekkend, maar had een wat meer subtielere soundtrack de film net dat beetje extra kunnen meegeven om ook in andere landen tot een groot succes uit te kunnen groeien.

Extra’s: Met films die gebaseerd zijn op ware gebeurtenissen kan een documentaire ontzettend veel toevoegen, maar helaas moet El Clan het doen zonder extra’s. Er zijn wel een handjevol trailers van andere films op de schijf terug te vinden, maar daarmee weten we uiteraard nog niet meer van deze zwarte bladzijde uit de Argentijnse geschiedenis.

El Clan zal door zijn sublieme cast en indringende verhaal ongetwijfeld indruk maken op de kijker, maar helaas zit de onevenwichtige soundtrack de film op sommige momenten in de weg. Gelukkig gaat de aandacht vooral naar het spel van de twee hoofdrolspelers Francella en Lanzani die op fantastische wijze gestalte geven aan de meedogenloze vader Arquimes en zijn twijfelende zoon Alejandro. De rustige verhaalstructuur en overtuigende jaren ’80 vibe die de gehele film voelbaar is doen de rest om van El Clan een zeer bijzonder film te maken die zeker de moeite van het kijken waard is.

Met dank aan Homescreen voor het recensie-exemplaar.