En amont du fleuve
Homer en Joe, beiden al in de vijftig, besluiten om samen een boottocht te ondernemen in Kroatië. Niet omdat ze beste vrienden zijn, maar omdat ze net ontdekt hebben dat ze halbroers van elkaar zijn en samen op zoek zijn naar antwoorden. Daarnaast hopen ze elkaar beter te leren kennen en te ontdekken hoe en waarom hun vader is overleden in een verlaten klooster, diep in de bossen van Kroatië. In hun zoektocht ontmoeten ze de ruige Ier Sean, die hen verder leidt naar hun bestemming. Maar als de puzzelstukjes langzaam in elkaar beginnen te vallen wordt het uiterste van de broers gevraagd op een plek die voor hen onbekend is. Ze zullen op elkaar moeten vertrouwen, maar kunnen ze dat wel?
“Ik ben niet zo’n prater”, zegt Joe. “Ik ook niet”, antwoord Homer. Het is een gesprek tussen de twee halfbroers tijdens de opening van de film die meteen uit de doeken doet wat de kijker de aankomende 90 minuten kan verwachten van de film van regisseuse Marion Hansel: Weinig dialoog van twee zwijgzame mannen. Dat hoeft niet heel erg te zijn als de rest daarin ruimschoots compenseert. En Amont du fleuve komt gelukkig een heel eind door zijn prachtige beelden en twee meer dan capabele acteurs. Toch is het net niet genoeg om de Franse film een verrassing te noemen die de kijker nog lang zal bijblijven.
De grootste makke hierbij is het script. Dat kent dan wel een sterke opbouw, maar komt helaas wat zwakjes tot een climax. De film opent prachtig met twee mannen, allebei al een heel leven achter zich, die samen een reis ondernemen om niet alleen elkaar echt te leren kennen, maar ook de vreemde dood van hun vader op te kunnen oplossen. De ietwat geforceerde band tussen Joe en Homer, gespeeld door Olivier Gourmet en Sergi Lopez, is goed voelbaar en zichtbaar erg ongemakkelijk. Daarmee lijkt de film af te stevenen op een mooie psychologische strijd tussen de twee halbroers, ieder met een totaal ander karakter, maar helaas komt dat nooit volledig tot wasdom. Het blijft vooral een beetje bij het ongemakkelijke en daarmee blijft de film wat vlakjes.
Ook de toevoeging van Sean, een rol van John Lynch, geeft het verhaal niet de spannende impuls die het zo broodnodig lijkt te hebben. Het tempo wordt wel iets meer opgevoerd en de halfbroers zijn nog meer op elkaar aangewezen, maar enorm interessant wordt het er allemaal helaas niet echt door. Het is overduidelijk dat regisseuse Hansel een psychologische strijd tussen de twee broers voor ogen heeft gehad, maar is daarbij helaas vergeten dat twee goede acteurs wel degelijk een goede basis nodig hebben om te kunnen overtuigen. Het maakt En Amont du Ffeuve een film die als een klein bootje rustig over het water voortkabbelt. Het zal toch niet zo zijn dat de boot waarmee de broers hun reis ondernemen stiekem een metafoor is voor de toon van de film? Als dat zo is, dan is Hansel op dat punt in ieder geval meer dan geslaagd.
Extra’s: En amont du fleuve komt qua extra toevoegingen op de schijf niet verder dan een trailer, die op zijn beurt niet meer is dan een beknopte samenvatting van de film en meer weggeeft dan eigenlijk de bedoeling kan zijn geweest. Het is dan ook aan te raden om deze pas te kijken na de hoofdfilm!
En amont du fleuve begint best sterk met twee mannen die een spannende reis ondernemen zonder elkaar echt goed te kennen, maar wandelt wat zwakjes naar zijn climax toe die ook alles behalve bevredigend is. Het is overduidelijk dat de film draait om de band tussen de twee broers, maar echt goed uit de verf komt het verhaal die hier voor zou moeten dienen helaas niet. De film kabbelt wat rustig voort en is daardoor best een taaie kost die met wat meer spanning in de onderlinge relatie zeker had kunnen verrassen.
Met dank aan Cinéart Nederland voor het recensie-exemplaar.
Beoordeling
- Film
- Eindcijfer
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.