Nadat de pasgetrouwde en onafscheidelijke Christian en Ana hebben genoten van hun lange huwelijksreis door Europa, keren zij terug naar hun huis in Seattle. De bezitterige trekjes van Christian steken nog regelmatig de kop op en als hij voor een zakenreis naar New York vertrekt spreekt Ana zeer tegen zijn wens af met een vriendin om een drankje te doen. Dat ene drankje worden er meer en als Ana thuis komt krijgt ze de schrik van haar leven als ze aangevallen wordt door Jack, haar voormalige baas. Haar bodyguards weten hem te overmeesteren, maar Christian ontsteekt in woede als hij hoort wat er gebeurd is. De twee krijgen ruzie, waarbij Ana aangeeft soms ook echt wat vrijheid nodig te hebben. Dit is echter nog niets vergeleken bij wat er gebeurt als Ana iets ontdekt wat heel hun leven op z’n kop zal zetten.

In 2015 was Fifty Shades of Grey één van de meest besproken films van het jaar. Toch had dit vooral met randzaken te maken, zoals de casting, en niet zozeer met de kwaliteit van de film. Gebaseerd op de gelijknamige erotische bestsellers van E.L. James, waarvan er wereldwijd maar liefst 65 miljoen exemplaren verkocht zijn, wist het idee van de film vooraf dan ook voor de nodige prikkels te zorgen. Ondanks dat de film het goed deed aan de box-office, waren de recensies op z’n zachtst gezegd vernietigend. Het grootste punt van kritiek was dat de film helemaal niet zo kinky bleek te zijn en de fantasie nergens zo wist te prikkelen als het boek dat wel deed. Een duidelijk gevalletje dat we vaker zien bij boekverfilmingen waarbij je eigen fantasie zelden tegemoet komt aan de visie van de filmmakers. Het zorgde voor de nodige wrijving achter de schermen en maakte dat Sam Taylor-Johnson mocht vertrekken en het stokje betreft de regie moest afstaan aan James Foley.

Ondanks dat de kritieken voor Fifty Shades Darker zo niet nog slechter waren, kon zijn aandeel blijkbaar wel de goedkeuring wegdragen van E.L. James. Foley zit namelijk ook bij het afsluitende deel op de regiestoel. Wie ook terugkeren zijn Dakota Johnson en Jamie Dornan als Anastasia ‘Ana’ Steele en Christian Grey, die beide ongetwijfeld bij aanvang van dit project gestrikt zijn voor de gehele trilogie. Het zorgt voor de welkome continuïteit en vooral Johnson is helemaal op haar plaats. Toch is het acteerwerk met regelmaat houterig, waarbij de acteurs de dialogen met moeite uit hun strot lijken te krijgen. Waar Fifty Shades Darker vooral te lijden had onder het bezitterige gedrag van Christian, natuurlijk alles behalve opwindend, is dat hier gelukkig een stuk minder.

Zelfs de intieme scènes vertonen een stuk meer passie, dit ondanks dat het nog steeds weinig meer is dan aanstotelijk bedoelde soft-erotiek waar zelfs porna-zender Secret Circle zijn handen nog niet aan vuil maakt. Feit is dan ook wel dat de boeken veel te glad verfilmd zijn. Alles ziet er gelikt uit, waar met wat meer lef en een betere uitwerking van vooral het personage van Christian, de reeks een stuk beter had kunnen zijn. Bij critici dan overigens, want financieel gezien zal er weinig reden tot te klagen zijn. Critici kunnen echter hun lol op. Zo is het slappe thrillerverhaallijntje rond Jack Hyde bijna wanstaltig en is de compilatie van blije momenten richting het einde, onder de tonen van de hit ‘Love Me Like You Do’ van Ellie Goulding, bijna potsierlijk.

Als tegen het einde van de film de twee nog even in de beruchte rode kamer belanden wens je de twee een spannende toekomst samen, wat toch nog even direct wordt gedaan door een flinke dosis schattigheid. Punt gemaakt. Hoe spannend je liefdesleven ook, de schattigheid wint uiteindelijk van de lust. Met deze film lijkt er een einde te zijn gekomen aan de films, al heeft E.L. James besloten om haar reeks uit te melken met boeken geschreven vanuit het oogpunt van Christian. Of deze ook verfilmd gaan worden is nog maar de vraag. Wel zal dit dan sowieso zonder Dornan moeten, want deze gaf eerder deze week al aan dat hij wel klaar is met de rol. Het zal voor hem waarschijnlijk een verlossing zijn dat het contract erop zit, al zal de financiële tegemoetkoming waarschijnlijk een welkom doekje voor het bloeden zijn.

Fifty Shades Friet is als slappe patat met een lekkere saus: echt lekker is het niet, maar je blijft ervan eten. Gelukkig is deze afsluitende film een stuk beter dan de middelste film in het drieluik, al bedoezelt ook deze film duidelijk nog verder de smeuïge fantasie van vele geboeide lezers. Dat deze gladde verfilming tot stand kwam onder toeziend oog van schrijfster E.L. James lijkt dan ook een teken dat zij vooral luistert naar het gerinkel van haar bankrekening en een stuk minder naar de kritiek van de lezers op de eerdere films. Want waar de lezers nog getrakteerd werden op duistere gedachtenkronkels, mysterie en een fikse dosis kinky geilheid, moeten de kijkers van de films het stellen met iets wat op erotiek moet lijken met een bezitterige stalker met een onverwerkt verleden in de hoofdrol. Feit is wel dat de films erin zijn gegaan als zoete koek. Zo brak de recentste Ladies Night alle records. Ook dit afsluitende deel zal dan ook ongetwijfeld een succes worden en gretig aftrek vinden bij dames met de fantasie om de gladde en soms zelfs bijna preutse beelden zelf aan te vullen.