Bij het bereiken van Winterfell met hun gecombineerde legers, ontdekken Jon en Daenerys dat het Leger van de Doden de Muur heeft doorbroken, en dat de Nachtkoning controle heeft over de ondode Viserion. De Noordelijke Huizen en hun bondgenoten verzamelen zich rond Winterfell, maar ze wantrouwen Daenerys en twijfelen aan Cersei’s belofte om troepen te sturen. Euron keert terug naar King’s Landing met de Golden Company en verleidt Cersei om hun verbond te voltooien. Op bevel van Cersei neemt Qyburn Bronn in dienst om Tyrion en Jaime te vermoorden. Theon redt Yara, die vervolgens de IJzereilanden gaat heroveren, terwijl Theon terugkeert naar zijn voormalige thuis Winterfell. Op Winterfell herenigt Jon zich met Bran en Arya, en leert later Rhaegal te berijden, waarmee Jon en Daenerys binding groeit. Sam ontmoet Daenerys, die verklaart dat zij zijn vader en broer heeft geëxecuteerd. Sam onthuld Jon het grote geheim, waarmee de toekomst voorgoed lijkt te veranderen en de band tussen Jon en Daenerys voor een ultieme test zal komen te staan.

Game of Thrones is gebaseerd op George R.R. Martin’s bestverkopende boekenserie “A Song of Ice and Fire” en is een meeslepende en bij vlagen enorm schokkende ervaring die de afgelopen zeven jaar één van de beste en meest gewaardeerde series voor televisie is gebleken. Ergens tussen seizoen 5 en 6 wist de serie de verhaallijnen uit de boeken in te halen, en sindsdien hebben televisiemakers David Benioff en D.B. Weiss met hun eigen creativiteit toe moeten werken naar een passend en vooral bevredigend einde. Dat ze hierbij onmogelijk alle fans van zowel boeken als tv-serie konden bevredigen lijkt bij voorbaat een utopie te zijn, maar niemand kan ontkennen dat het einde zoals we die nu voorgeschoteld hebben gekregen, getuigt van behoorlijk lui schrijverswerk en weinig eergevoel voor die miljoenen kijkers die jarenlang verslaafd waren aan de ontwikkelingen van Westeros. Het is niet voor het eerst dat er grote verdeeldheid, of beter gezegd, grote teleurstelling overheerst na het einde van een populaire tv-show. Langlopende series als Dexter en Lost werden zwaar bekritiseerd om het afgeraffelde einde. Daarentegen hebben bijvoorbeeld Sopranos en Breaking Bad het tegendeel wel bewezen, waarbij het laatste seizoen zelfs als hoogtepunt gezien wordt.

Vorig seizoen werd het voortdurende verhaal verder uitgerold, met het uitspelen van verschillende verhaallijnen die samenkwamen in de vorm van reünies, allianties, afrekeningen, verraad, dood van sleutelspelers en een behoorlijk betekenisvolle onthulling. Deze ontwikkelingen vonden plaats in het verkorte zevende seizoen en legden de stukken op hun plaats voor het schaakspel dat de uitkomst definitief zal bepalen. Dit alles onder de nadrukkelijke dreiging van het Leger van de Doden. Elke aflevering leek weer een beetje beter te zijn dan de vorige, omdat de boeiende interactie van personages, het gedurfde drama en de prachtig doordrenkte actie de thematische elementen van de serie benadrukte. De slotaflevering van het vorige seizoen behoort tot één van de beste uit de gehele serie, waardoor de deur wagenwijd open stond voor het allesomvattende laatste seizoen, en eigenlijk alles op een presenteerblaadje lag om er een episch slot van te maken. Dat de makers hier eigenlijk faliekant in gefaald hebben, kan dan toch best een prestatie op zich worden genoemd. Hoewel het nog verder inkorten van het seizoen (zes afleveringen), ondanks langere speelduren, ook niet bepaald mee helpt.

Het finale seizoen brengt de twee primaire conflicten samen; de strijd tegen de Night King en zijn Army of the Dead, en het langverwachte gevecht om de controle over de Iron Throne. Het seizoen bestaat uit slechts zes afleveringen en begint met Jon Snow en Daenerys die in Winterfell aankomen met een minder dan enthousiast welkom. In de eerste drie afleveringen zien we de apotheose van een reeks gebeurtenissen, waarbij sommige al in het begin van de serie waren begonnen. Het grootste deel van de nog levende centrale karakters bevindt zich in Winterfell in een poging om de dreiging van de Night King en zijn volgelingen te dwarsbomen. Aflevering 3, “The Long Night”, is de grote finale tegen het dodenleger en ondanks de grootschaligheid van zowel visuele effecten als qua immense veldslag, is het zo donker en chaotisch dat het bij vlagen onnavolgbaar is. En dan uiteindelijk is de battle met de White Walkers en de Night King voorbij en zijn er nog exact drie (weliswaar lange) afleveringen resterend, voor de strijd om de Iron Throne in King’s Landing.

Alles waar naar opgebouwd is in zeven epische seizoenen, wordt in die drie allerlaatste afleveringen eigenlijk volledig afgebroken. In de meest onhandige uitvoering van catastrofale proporties, stak Game of Thrones zijn eigen gevoel van het hebben van een nut in brand, samen met de hoofdstad van Westeros. Niemand verwachtte of hoopte op een ‘ze leefden nog lang en gelukkig’ einde. Men verwachtte vernietiging, tragiek, brutaliteit, shock, wanhoop en geweld, aan het einde van deze serie. Maar situaties escaleren op ongebruikelijke wijze, waardoor je als kijker soms het gevoel hebt dat je niet naar dezelfde show en personages kijkt. Zoveel karakters waar jaren naar opgebouwd is met een sterk staaltje schrijverswerk, doen ineens de meest onlogische dingen waar werkelijk niemand in onze wereld noch in Westeros ook maar enig begrip voor kan hebben. Zelfs met verschillende pogingen tot opstelling, boek voorafschaduwing of regelrechte profetie, ontbrak eigenlijk alles aan Daenerys morele ondergang, zowel in logica als betekenis. De show gaf haar redenen voor de plotselinge ommekeer naar waanzin, maar de geloofwaardigheid en inschatting van menselijke reactie was lachwekkend.

Extra’s: Zoals we gewend zijn van de eerdere releases van Game of Thrones, ligt ook dit keer de kwaliteit van de extra features weer onverminderd hoog, waardoor de liefhebber weer ruim van achtergrondinformatie wordt voorzien. Tevens zijn recaps voor iedere aflevering optioneel.
· Audiocommentaar: Alle zes de afleveringen van dit seizoen zijn voorzien van een audiocommentaartrack, de afsluitende afleveringen vijf en zes zelfs van twee stuks. Allen zijn ingesproken door producers, schrijvers, regisseurs en andere crewleden die hiermee een technisch zeer informatief spoor verzorgen.
· In Episode Guides: De mogelijkheid om pop-ups te krijgen tijdens het kijken van een aflevering, die zodoende voorziet in achtergrondinformatie, danwel een opfrisbeurt.
· When Winter Falls (29:13) Een making of die zich volledig richt op de Battle of Winterfell.
· Duty is the Death of Love (31:36) Een making of als bovenstaande, al richt deze zich volledige op de laatste aflevering van de serie.
· Game of Thrones: The Last Watch (1:52:58) Het hoogtepunt van de extra’s. Een sterk diepgaande feature met vele herinneringen van de cast en crew, terwijl ze terugkijken op de lange weg die ze hebben afgelegd richting het voltooien van de serie.
· Histories and Lore (26:46) Een zesdelige reeks met korte animaties die zorgen voor meer achtergrondinformatie; King’s Landing, The Greyjoyw Rebellion, The Blackfyres, The South, The Defiance of Duskendale en Maegor the Cruel.
· Deleted Scenes (08:28) Een handvol scènes die op de montagetafel sneuvelden. Op zich interessant maar alle bovenstaande features zijn voor meer achtergrondinformatie veel geschikter.

Game of Thrones – seizoen 8 zal voor het overgrote deel van de kijkers voor altijd één van de grootste decepties van een langlopende serie zijn. Vanaf de start in 2011 had netwerkzender HBO goud in handen. Gebaseerd op de alom geprezen boekenreeks “A Song of Ice and Fire” door George R.R. Martin, wisten tv-makers David Benioff en D.B. Weiss de serie met een bijna perfecte vertaling naar televisie te brengen. Dit was echter totdat de show de verhaallijn uit de boeken begon in te halen. Martin kreeg een writer’s block en kreeg de laatste twee boeken niet tijdig af, waardoor het creatieve team van HBO zelf de verhaallijnen moest voortstuwen en afronden. Tot dit achtste seizoen slaagden ze hier uitstekend in, maar de torenhoge druk om de serie een bevredigend einde te geven, bleek een brug te ver. Game of Thrones blijft desondanks een fantastische serie met een rijkdom aan verrijkende verhaallijnen en ijzersterke personages, maar dit achtste seizoen voelt zo enorm afgeraffeld dat het toch een fikse smet op de gehele serie geeft.

Met dank aan Warner Bros. Home Entertainment Benelux voor het recensie-exemplaar.