De broers Marc en Boudewijn Goudemondt hebben de werkzaamheden als uitgever van hoogwaardig kwaliteit boeken overgenomen van hun vader. Het verlangen naar succes is groot, want de uitgeverij verkeert in zwaar weer. Er gloort hoop aan de horizon als de aantrekkelijke schoenenverkoopster Brigitte het pand binnenloopt. Niet dat haar manuscript het uitgeven waard is, maar het is wel de aanleiding voor een grootse wisseltruc. Eerder was er namelijk Herman, een weinig aantrekkelijke en stotterende auteur. Hij leverde echter wel een literair meesterwerk in. De broers bedenken hierop het plan om het boek op de markt te brengen met Brigitte als het gezicht achter het boek geschreven door Herman. Het boek wordt een megasucces en Brigitte windt de pers moeiteloos om haar vingers, maar Herman kijkt steeds met afgunst naar haar onterecht vergaarde room en begint een strijd om erkenning.

Het is een succesvol regisseursechtpaar; Joram Lürsen en Antoinette Beumer. Samen zijn zij verantwoordelijk voor het gros van de best lopende Nederlandse films van de laatste jaren. Regisseur van dienst bij Het Verlangen is Joram, natuurlijk bekend van Alles is Liefde, maar ook gooide hij hoge ogen met zijn laatste film; het historische drama Publieke Werken. Steevast kan hij rekenen op een topcast met het neusje van de zalm op Nederlands acteergebied. Bij de hoofdrol van Het Verlangen ligt dat dit keer iets anders. Deze wordt namelijk ingevuld door Chantal Janzen. Natuurlijk speelt zij geregeld (bij)rollen in films, maar zij is toch vooral bekend van haar werk op televisie en in musicals. Janzen blijkt echter behoorlijk allround, want net als haar personage Brigitte windt zij de kijker met gemak om haar vingers. Dat ze daarnaast, op z’n zachtst gezegd, niet bepaald onaantrekkelijk is, is natuurlijk een fijne bijkomstigheid.

Tegenover Janzen, in alle opzichten, zien we Peter Bolhuis. Hij speelt auteur Herman, die gezegend is meteen groot literair talent. Zijn voorkomen en gestotter zorgt er echter voor dat hij niet het interessant is als gezicht in de media. Vervelend gezegd is het een rol die Bolhuis goed past, al moet gezegd worden dat zijn gestotter wat inconsequent overkomt. Marc en Boudewijn worden gespeeld door Gijs Naber en Alex Klaasen, twee acteurs die met regelmaat op het grote en ook kleine scherm te zien zijn en het valt dan ook op hoe zij op het gemak zijn in hun rol. Wat dat betreft heeft de casting goed haar werk gedaan. Dit geldt ook voor Bram van der Vlugt en Anne-Wil Blankers, die de ouders van de broers. Van der Vlugt zijn grootste rol, als Sinterklaas, is helaas verleden tijd, maar het is goed om te zien hoeveel plezier hij aan dit soort rollen beleeft. Wat ook opvalt is dat Blankers in haar beperkte rol uiteindelijk voor een leuke draai aan het verhaal zorgt.

Wat sterk in Het Verlangen naar voren komt is hoe bepalend de media is vandaag de dag. Ze kunnen je maken en breken, waarbij je zelf zorgt voor de grootste kans van slagen. Dat idee wordt in de film goed uitgebuit. En op zich is de commerciële gedachte niet eens zo gek, zo bleek toen Arnon Grunberg zich uitgaf voor Marek van der Jagt. Het is tekenend voor de maatschappij waarin we leven, maar drukt ons ook met de neus op onze eigen kortzichtigheid. Is het tenslotte, om in de termen van Het Verlangen te blijven, niet het boek dat geldt? En dus niet het voorkomen van de auteur? Het is een sterk punt aan de film, evenals de twist in het verhaal. Het is dan ook jammer dat de film eindigt met een voorspelbaar slot. Waar de film even de kant van de donkere humor op dook is dit opvallend luchtig en bijna cliché en geven de makers hiermee de kijker niet bepaald zij naar verlangt.

Extra’s: Naast drie trailers van overige releases van September Film zijn er geen extra’s toegevoegd. Jammer, want alleen al op YouTube is het nodige te vinden. Zo hadden de vlogs vanaf de set een leuke toevoeging geweest, evenals een premièreverslag.

Het Verlangen confronteert de kijker nog maar eens met hoe het dagelijks leven wordt beheerst door de media. Mensen oordelen snel op basis van uiterlijk en als ze dat niet bevalt lopen ze snel verder. Gek genoeg doet de film dat zelf ook, waarbij de film het punt dat aangekaart wordt eigenlijk nog maar eens onderstreept. Eigenlijk is het dan ook jammer dat het probleem zich relatief snel opgelost en het niet wat meer uit de hand loopt. Toch doet het scheutje donkere humor de film zeker goed, al vervliegt dit ook weer snel. Dat de makers vervolgens eindigen met een wat onbevredigend slot zorgt ervoor dat de gedachte blijft hangen dat hier wellicht meer in had kunnen zitten. Anderzijds is Het Verlangen een film met een leuk idee, dat vreemd genoeg dicht bij de realiteit blijft en waarin Chantal Janzen nog maar eens haar charmante zelf mag zijn.

Met dank aan September Film voor het recensie-exemplaar.