Plezier, Angst, Woede, Afkeer en Verdriet zijn de basisemoties die huizen in het hoofd van Riley. Ze voorzien Riley van adviezen in haar dagelijkse bezigheden. Als de ouders van Riley naar San Francisco verhuizen, hebben Riley en haar emoties nogal wat moeite zichaanpassen aan deze nieuwe omgeving. Plezier probeert alles nog van een positieve kant te bekijken, terwijl de overige emoties vooral ruziemaken over hoe ze het beste om kunnen gaan met de situatie waar ze in beland zijn. Maar als Plezier en Verdriet per ongeluk buiten het hoofdkwartier raken, is het zaak om zo snel mogelijk terug te keren voordat Riley’s hele wereld instort.

Regisseurs Pete Docter en Ronaldo Del Carmen zijn ervaren mensen in de wereld van de Disney animatiefilms. Docter regisseerde eerder al de succesvolle films Monsters, Inc. en Up en was verantwoordelijk voor de scripts van Toy Story en Toy Story 2. Bij het schrijven van deze recensie is hij trouwens bezig om het verhaal van Toy Story 4 op papier te zetten, die medio 2017 in de bioscopen zal moeten gaan verschijnen. Del Carmen heeft nog niet heel veel ervaring met regisseren, maar verzorgde voor veel films van Disney de Animation en Art Department. Nu bundelen de twee dus hun krachten en regisseren zij samen deze nieuwste Disney-film. Het verhaal werd overigens ook door beide heren geschreven en ondanks dat het verleden geen garanties biedt, is het op z’n minst hoopgevend te noemen.

Bij het casten van de stemmen voor de Amerikaanse versie werden geen erg grote namen gecast. De grootste naam die de cast bevat is die van Diane Lane. Lane speelde dan wel in grote films, maar dat beperkte zich vooral tot bijrollen. Zo zou je haar zomaar kunnen herkennen uit films als The Perfect Storm of Man of Steel. Voor dit avontuur is zij verantwoordelijk voor de stem van de moeder van Riley. Amy Poehler sprak de stem van Joy (Plezier) in. Zij is bekend van onder andere Deuce Bigalow: Male Gigolo en de animatiefilm Free Birds. De Nederlandse versie is ingesproken door onder andere Georgina Verbaan, Richard Groenendijk en Marcel Hensema. Deze versie komt in Nederland uit onder de naam Binnenstebuiten.

Het verhaal van de film is origineel en vooral erg leuk. Vooral het karakter Bing Bong, het denkbeeldige vriendje van Riley, zal de harten van de jongste kijkers weten te stelen. Bing Bong is een mix tussen een kat, een olifant en een dolfijn wiens lichaam van suikerspin is gemaakt en die snoepjes huilt als hij verdrietig is. Hij helpt Plezier en Verdriet om terug te kunnen keren naar het hoofdkwartier. Natuurlijk gaat dat allemaal niet vanzelf en belanden ze in de meest grappige situaties. Vooral de scène waarin Plezier en Verdriet Riley wakker moeten krijgen is zeer gelaagd. Hierin gebeuren veel grappige dingen en zeker voor de kleinsten onder ons zal de spanning flink toenemen. Met de humor zit het sowieso wel goed, want ook Woede is erg grappig en die brengt Riley dan ook vaak in situaties waar ze liever niet in wil belanden.

Over de herinneringen is trouwens goed nagedacht in de film. Deze worden namelijk verpakt in een soort knikkers, die beïnvloed kunnen worden door de emoties. Het is dan ook veelal niet de bedoeling dat Verdriet de knikkers aanraakt, maar (je voelt het al aankomen) dat gebeurt natuurlijk wel. Dit is dan ook het punt waarop de boel in de soep loopt en Riley emotioneel met zichzelf in de knoop komt. Iets dat voor sommige kinderen natuurlijk best herkenbaar kan zijn. Tijdens het kijken van de film valt het op dat de film op sommige punten erg aan Alice in Wonderland denken. Duidelijkste voorbeeld hiervan is als Plezier, Verdriet en Bing Bong in de tunnel van abstracte gedachte terecht komen.

Inside Out is een zeer leuke animatiefilm geworden voor jong en oud. Het verhaal steekt verschrikkelijk leuk in elkaar en zal alle leeftijden, inclusief de jongste kijkertjes, zeker aanspreken. Het karakter Bing Bong zal de harten stelen, maar zal vooral een lach op het gezicht weten te toveren. Met een speelduur van 95 minuten duurt de film niets te lang en het lijkt er dan ook op dat Disney de reeks van goede animatiefilms, met Frozen als voorlopig hoogtepunt, voort weet te zetten. Pixar heeft natuurlijk een naam hoog te houden betreft de animatie en daarin stellen ze dan ook zeker niet teleur. De inbreng van Pixar is sowieso goed merkbaar, want waar Disney-films vaak overvol zitten met zang en dans is dat hier beperkt. Doe jezelf en je kroost een plezier en bezoek deze film voor een leuke middag in de bioscoop, succes gegarandeerd!