De wat eenzame Johannes ‘Jojo’ Betzler is een tienjarige jongen die samen met zijn moeder Rosie in Nazi-Duitsland leeft ten tijde van de laatste fase van de Tweede Wereldoorlog. Met zijn vader, die zogenaamd dient aan het Italiaanse front, is geen contact en zijn oudere zus Inge is onlangs overleden aan de griep. De overdreven nationalistisch ingestelde Jojo krijgt daarbij raad van zijn denkbeeldige vriend; een kinderachtige versie van Adolf Hitler. Als hij op een dag alleen thuis is ontdekt hij Elsa Korr; een joods tienermeisje en klasgenote van zijn overleden zus dat zich bij hen thuis verstopt. In eerste instantie dreigt Jojo haar over te dragen aan de Gestapo, maar Elsa waarschuwt hem dat hij hiermee ook het doodvonnis tekent van zijn moeder, omdat zij haar verborgen hield. Uiteindelijk stemt hij ermee in om haar te beschermen, maar voorwaarde is wel dat zij al haar joodse ‘geheimen’ aan hem onthult.

In de nasleep van zijn succes met Thor: Ragnarok werd bekend dat Taika Waititi niet alleen de regie, maar ook een van de belangrijkste rollen als denkbeeldige Adolf Hitler op zich zou nemen voor dit project. Tevens is hij verantwoordelijk voor het script, dat is gebaseerd op het boek Caging Skies van Christine Leunens uit 2008. Met Jojo Rabbit brengt Waititi ons een combinatie van oorlog en satire. Een gevoelige combinatie zou je denken, maar Er ist wieder da bewees in 2015 al dat het in deze tijd wel kan. Waar die film uiteindelijk vooral een gemiste kans bleek om echt maatschappijkritisch te zijn zonder te vervallen in flauwigheden, levert Waititi beduidend beter werk af. Hij neemt de kijker mee in het verhaal aan de hand van een wat eenzame tienjarige jongen, die haast wanhopig is om in zijn vaders voetsporen te treden en Hitler’s troepen te versterken tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De hoofdrol in de film is weggelegd voor Roman Griffin David, die hier zijn debuut maakt. Als zoon van Ben Davis, cinematograaf van onder andere Three Billboards Outside Ebbing, Missouri en diverse Marvel-films, is hij praktisch opgegroeid op een filmset. Om hem heen verzamelde Waititi een behoorlijke sterrencast. Zo zien we Scarlett Johansson als moeder Rosie, Oscarwinnaar Sam Rockwell als leider van het Hitlerjugend kamp, Rebel Wilson als zijn instructeur en Britse komiek Stephen Merchant als Gestapo agent. Daarnaast zien we de talentvolle Thomasin McKenzie, de ontdekking van vorig jaar uit Leave No Trace, als jodin Elsa en nieuwe ontdekking Archie Yates, die met deze rol een visitekaartje op zak had wat hem de hoofdrol in de nieuwe Home Alone-reboot opleverde. En dan vergeten we haast Waititi zelf in de hilarische-achtige rol van het denkbeeldige vriendje Adolf Hitler.

Dat Jojo Rabbit een satire is over de Tweede Wereldoorlog was blijkbaar op zich al genoeg risico voor de filmstudio Fox Searchlight. Echte scherpe randjes ontbreken namelijk een beetje en nergens balanceert de film echt op het randje. Iets dat stiekem natuurlijk misschien wel jammer is, heilige huisjes zijn er tenslotte om tegenaan te schoppen. Daarnaast helpt het niet dat de leukste momenten al in de trailer te zien waren. Toch heeft de film leuke vondsten, zoals die waarin Elsa een typische Jood moet tekenen en vervolgens iets tekent met het hoofd van Jojo, de enige plek waar ‘zijn Joden’ wonen. Het zijn dan ook vooral de denkbeelden van de twee waarmee ze elkaar verbazen. Iets dat uiteraard zorgt voor openbaring na openbaring, wat deze absurde coming of age-film tot fijn, maar soms wat voorspelbaar kijkvoer maakt.

Extra’s: Naast de film zijn er enkele bonusfeatures toegevoegd aan de Blu-ray release. Het is niks meer dan je mag verwachten.
· Deleted Scenes (08:57) Een drietal verwijderde scènes; Imaginary Goring, Little Piggies en Adolf Dies Again.
· Outtakes (03:26) Wat alternatieve opnames van scènes die ook in de film te zien zijn, hierbij valt het improviseren op de set eens te meer op.
· Jojo Rabbit van binnenuit (29:46) Een aantrekkelijk gepresenteerde feature in een soort “arty” stijl, met goede interviews met cast en crew.
· Audiocommentaar: Een enthousiast en breed ingezet audiocommentaar van regisseur Taika Waititi.

Jojo Rabbit is een redelijk geslaagde satirische coming of age-film, die met wat meer lef om tegen heilige huisjes aan te schoppen veel beter had kunnen zijn. Lachen om Hitler blijkt vandaag niet meer zo’n probleem, wat resulteert in een slapstick-achtige Adolf, maar er zijn logischerwijs nog genoeg punten die gevoelig liggen. Denk bijvoorbeeld aan de Holocaust. Nu moet je daar ook niet mee spotten, maar door de aanwezigheid van een Jodin wiens familie getransporteerd werd, wordt die deur wel wagenwijd opengezet. Het is één van de voorbeelden wat maakt dat Jojo Rabbit toch iets teveel op veilig speelt. Wel debuteert Roman Griffin David zeer verdienstelijk en laten Sam Rockwell en Scarlett Johansson zien hoe allround ze eigenlijk wel niet zijn. Het maakte Jojo Rabbit in Nederland tot een aangename aftrap van het filmjaar 2020 in Nederland, al is het geen film die aan het einde van het jaar nog herinnert zal worden voor de jaarlijstjes.

Met dank aan The Walt Disney Company Benelux voor het recensie-exemplaar.