22 jaar na de fatale ramp in Jurassic Park is er een nieuw en veel groter park gebouwd op Isla Nublar: Jurassic World. Ondanks dat het park al jaren zeer succesvol is, lopen de bezoekersaantallen terug. Om deze een nieuwe impuls te geven creëren de mensen achter het park de Idominus Rex, een nieuw soort dinosauriër. Al snel worden ze echter geconfronteerd met hun levensgevaarlijke experiment als de nieuwe dinosauriër buiten zijn omheining weet te geraken en onderweg is richting de duizenden bezoekers. Een fatale ramp lijkt in aantocht.

Nadat het derde deel in 2001 toch wat tegenviel en schrijver Michael Crichton in 2008 overleed, hebben we even moeten wachten op een nieuwe film in de Jurassic Park franchise. Toch was studio Universal nog niet uitgekeken op haar franchise met dinosauriërs en dus werd er, na wat magere jaren van de studio met verschillende flops, vol ingezet op een vierde film. Steven Spielberg, regisseur van de eerste twee films, werd ingeschakeld om de kar te trekken als uitvoerend producent en hij haalde regisseur Colin Trevorrow aan boord nadat deze zijn debuut had gemaakt met het redelijk ontvangen Safety Not Guaranteed. Het blijft een grote gok om een redelijk onervaren regisseur op een monsterproject als Jurassic World te zetten, maar gelukkig heeft Spielberg een neus voor talent en pakte de zaken eindelijk meer dan goed uit.

Zo goed zelfs dat de film na zijn première in juni vrijwel ieder record verbrak dat er te verbreken viel. De film schopte het uiteindelijk zelfs tot de meest succesvolle titel tot nu toe van 2015 en staat hij inmiddels stabiel op de derde plaats van best verdienende films ooit. Geen slechte zaak dus voor Trevorrow, die hier mee zijn naam in één klap vestigde in Hollywood en de mooiste projecten inmiddels voor het uitzoeken heeft zoals de negende Star Wars-film die hij in 2019 naar het witte doek zal brengen. De vraag die hierbij gesteld kan worden is of de film echt zo goed als de indrukwekkende cijfers doen geloven of dat het toch vooral de hype is die de kar trekt? Het antwoord ligt ergens in het midden, want ondanks dat men al jaren hunkerden naar een nieuwe Jurassic Park-film heeft Trevorrow wel degelijk een prima stukje film maken afgeleverd.

Het is na het zien van de film duidelijk dat Trevorrow de vorige films goed heeft bestudeerd en met veel liefde voor de franchise aan de slag is gegaan met Jurassic World. Die liefde vinden we vooral terug in de focus die hij heeft voor de dinosauriërs en niet zozeer voor de menselijke acteurs in de film. Spielberg snapte begin jaren negentig heel goed dat de prehistorische monsters de eigenlijke hoofdrolspelers zijn van de films en dat heeft Trevorrow ook gedaan voor zijn film. Het resultaat is een spectaculaire film die de dinosauriërs (en de nieuwe Indominus Rex in het bijzonder) in de spotlights zet en de menselijke acteurs vooral gebruikt om het verhaal voort te stuwen. Daarbij kan Trevorrow overigens wel rekenen op een cast die hun rollen prima vervullen zoals we dat van ze mogen verwachten. Gelukkig daarbij voor Trevorrow veranderde hoofdrolspeler Chris Pratt vorig jaar nog in een superster nadat hij wereldberoemd werd met Guardians of the Galaxy. Ook die bekendheid zal mee hebben gedragen aan het succes van de film, al moet ook vermeld worden dat Pratt gewoon prima op zijn plek is als ietwat bijdehante trainer van de velicoraptors.

Ook het meer dan prima werk van schrijvers Rick Jaffa en Amanda Silver dient een vermelding te krijgen, aangezien ze een nieuwe en originele manier hebben gevonden om de franchise een frisse impuls te geven en toch de rijke historie in ogenschouw te nemen. Daarnaast voel je als kijker, vooral na een tweede kijkbeurt, dat er meer achter bepaalde scenes en personages zit dan het in eerste instantie lijkt. Na het succes van de film was een aankondiging voor een vervolg al snel gemaakt en dus lijkt het er op dat sommige scenes in deze film erg belangrijk gaan worden voor de aankomende sequel die in 2018 het levenslicht moet zien. Vooral het personage van professor Henry Wu, net als in de eerste film wederom gespeeld door acteur B.D. Wong, lijkt in mysteries gehuld en zou zo maar eens een zeer belangrijke schakel kunnen zijn tussen beiden films.

Extra’s: Het ietwat dikkere hoesje van de 3D Blu-ray combo uitgave bevat drie schijven (Blu-ray 3D, Blu-ray en dvd) die helaas allen hetzelfde materiaal bevatten. Daarnaast is er via een code ook nog een digitale versie te downloaden. Maar niet getreurd, want Universal heeft wel degelijk wat extra’s aan deze editie toegevoegd. Zo is er maar liefst een uur aan bonusmateriaal terug te vinden die een goed kijkje achter de schermen bieden. De meest interessante feature hierbij is ‘Welcome to Jurassic World’ die alle verschillende aspecten van de film aanstipt en veel interviews met cast en crew bevat. De andere extra’s zijn iets korter van aard, maar zijn wel degelijk van toegevoegde waarde. Als laatste is er nog een handjevol verwijderde scenes op de schijf aanwezig die om begrijpelijke redenen uit de film zijn geknipt.

Jurassic World weet uiteraard niet de magie van het eerste deel uit 1993 te overtreffen, maar weet vooral zijn eigen magie te creëren en daarmee een meer dan prima aanvulling te zijn voor de succesvolle franchise. De film brak eerder dit jaar dan ook ieder record dat er te verpulveren viel en staat daarmee in de top drie van meest succesvolle films allertijden. Dit is gedeeltelijk te danken aan de liefde die veel mensen hebben voor de Jurassic Park-films, maar ook zeker aan de degelijkheid van deze vierde film in de franchise. Trevorrow snapt heel goed dat de dinosauriërs de eigenlijke hoofdrolspelers van de film zijn en plaatst ze dan ook veelvuldig in de spotlights met spectaculair resultaat. De strakke computer gegenereerde beelden, tijdloze soundtrack en prima gecaste menselijke hoofdrolspelers maken het plaatje compleet.

Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Picture Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.