Ex-minister president Ruud Lubbers vind het tijd om de balans op te maken en stemt in met vier lange interviews voor een collegezaal studenten. In deze interviews worden de woelige jaren uit zijn carrière besproken. Van de oliecrisis, naar de economische hervormingen en de demonstraties tegen de kruisraketten tot de geboorte van de Euro. De grote vraag die op de lippen van de studenten brandt is die ‘waarom de memoires van Lubbers nooit verschenen?’. Want wat waren de idealen van onze oud-minister-president en was hij wel een democraat in hart en nieren? Hij geeft hier een helder antwoord op en geeft ook nog een inkijk in zijn privéleven, maar laat vooral iedereen getuige zijn van zijn politieke macht.

De laatste jaren zijn er veel series verschenen over ons Koningshuis. Zo kregen we al eens een kijkje in het leven van Koningin Juliana, Prins Bernhard en Koningin Beatrix. Dit keer zien we een andere tak, namelijk een kijkje in het politieke leven van een oud-minister-president. Geen gek idee, zeker niet aangezien het om Ruud Lubbers gaat. In de jaren zeventig stapt de jonge Lubbers uit het bedrijfsleven om een politieke carrière te starten. Je staat er hedendaags misschien niet zo bij stil maar Ruud Lubbers stond aan de voet van een boel cruciale beslissingen die Nederland hebben gemaakt tot het land dat het vandaag is geworden. Het zou de basis voor een zeer interessante serie kunnen vormen, alleen laat deze op sommige vlakken helaas wat steken vallen.

De hoofdrol in de serie is voor niemand minder dan Huub Stapel, die rol van oud-minister-president Lubbers op zich neemt. In een zaal kritische studenten probeert hij zeer open over zijn politieke carrière te blijven. Hoewel Stapel duidelijk goed naar Lubbers heeft gekeken en daarbij goed trekjes en houding heeft overgenomen, lijkt hij niet op Ruud Lubbers. Het is iets dat eigenlijk voor het grootste deel van de cast geldt en zeker op basis van uiterlijk kunnen we spreken van een slechte casting. Gelukkig worden verder steeds de namen bij de politieke figuren genoemd, want op basis van uiterlijk waren ze nooit herkend. Vooral als we Sophie van Winden voorbij zien komen als Koningin Beatrix blijkt maar eens hoe slecht het met de serie gesteld is op dit vlak. Uitzondering hierop is overigens Guy Clemens, die erg lijkt op de jonge Ruud Lubbers.

De schakeling tussen het heden en het verleden zijn een groot pluspunt van deze serie. Vooral bij de demonstratie tegen de kruisraketten waan je je echt in de jaren tachtig en is het smerige politieke spelletje dat gespeeld werd zeer interessant. Minpunt van de serie is dat alles net iets te braaf wordt gebracht. Vooral als het over het privéleven van Lubbers gaat, lijkt het of men hem niet in diskrediet wil brengen. Zo wordt de seksuele intimidatiezaak, die hem de laatste jaren van zijn carrière flink parten speelde, op elk punt ontweken. Het stuk eindigt bij de invoering van de Euro, die Lubbers er koste wat het kost door wilde drukken. Het vraagstuk door de studenten wordt uiteindelijk afgesloten met een epiloog van de studenten en daar gingen de nekharen toch een iets van overeind staan. Het is een cliché slotstuk dat deze op zich interessante miniserie niet nodig had.

Extra’s: Hoewel er heel erg veel aan documentairemateriaal als extra op de schijven had kunnen worden toegevoegd, zien we geen extra’s terug. Het zorgt ervoor dat het totaalpakket van deze release vrij karig oogt.

Land van Lubber is een uiterst interessante miniserie geworden met sterke acteerprestaties van vooral Huub Stapel en Guy Clemens. Wat opvalt is dat casting niet voor ieder politiek figuur even sterk is, zeker als we naar de gelijkenis op uiterlijk vlak kijken. Aan de hand van de oude Lubbers wordt je meegenomen door de geschiedenis van de jaren zeventig, tachtig en negentig, iets dat zeker voor de jongeren onder ons zeer leerzaam kan zijn. Helaas wordt het geheel net iets te braaf gebracht en mist het net dat venijn dat van de serie een echte topper zou maken. Zo ontwijken de makers de echt pijnlijke punten uit de carrière van Lubbers, zoals bijvoorbeeld die rond zijn aftreden als Europarlementariër. Toch is de serie zeer de moeite waard en vliegen de vier afleveringen van ieder een kleine vijftig minuten zo voorbij en smaken ze stiekem zelfs naar meer.

Met dank aan Triple P Entertainment en Just Entertainment voor het recensie-exemplaar.