Nathalie Chazeaux heeft haar leven gewijd aan de filosofie, een passie die zij deelt met haar man. Dit uit zich niet alleen in de vele boeken in dit genre in hun huis, maar ook in het gegeven dat ze als lerares haar kennis wil doorgeven. Ze is hierbij wars van verandering. Echter, haar leven komt opeens op zijn kop te staan als ze te maken krijgt met een aantal tegenslagen. Zo wil haar uitgeverij haar werk danig moderniseren, komt haar man bij haar met de boodschap dat hij iemand anders heeft leren kennen en bij hem intrekt en heeft zij de verantwoording over haar depressieve en zelfs suïcidale moeder. Ze probeert zich niet uit het veld te laten slaan en met behulp van oud-leerling Fabian en de kat van haar moeder begint zij een nieuw leven.  

L’Avenir is een Frans-Duitse productie die in Frankrijk werd gefilmd met een Française aan het roer. De film ging op 13 februari in première op het Filmfestival van Berlijn en was daar zeer succesvol, met een nominatie voor de Gouden Beer voor de film zelf en een gewonnen Zilveren Beer voor de regie. De titel laat zich vertalen als ‘de toekomst’, en het is opvallend dat dit woord vele ladingen heeft, afhankelijk van welke fase je je in het leven bevindt. Wat houdt toekomst in voor een vrouw van middelbare leeftijd die opeens voor onverwachte vrijheid komt te staan? Het maakt van L’Avenir  dan ook vooral een film over onzekerheid.

We vinden deze onzekerheid in het leven terug bij het hoofdpersonage van deze film, Nathalie, gespeeld door Isabelle Huppert. Huppert mag rekenen op een rijk oeuvre en wordt niet voor niets de grande dame van de Franse cinema genoemd. Bovendien was zij eerder dit jaar nog te zien in Paul Verhoevens’ goed ontvangen Franse film Elle. Regisseuse Hansen-Løve schreef het personage van Nathalie met Huppert in gedachten, iets wat zich duidelijk terugbetaalt in een schitterende performance. Dat Hansen-Løve voor haar hoofdpersonages het beroep van professor filosofie heeft gekozen is niet zo vreemd, aangezien haar ouders professoren filosofie zijn. Welke overigens ook later in hun leven nog uit elkaar gingen.

De film opent in Bretagne, jaren voor de rest van wat we zien. Het leven lijkt compleet, klaar wellicht. Echter, L’Avenir is een film over persoonlijke ontwikkeling op latere leeftijd. Steeds meer komt Nathalie zelf op de voorgrond te staan. Ze is op den duur niet langer de vrouw van, sinds deze haar verliet voor een veel jongere minnares. Ook is zij niet langer de dochter van, sinds haar moeder overleed. Het is een ontwikkeling die krachtig wordt neergezet door Huppert. Wat echter vooral opvalt is de regie van Hansen-Løve, die zelf pas 35 jaar is. L’Avenir is een persoonlijke film voor haar maar ook een prachtige film over de vrouw en al haar rollen in het leven.

L’Avenir is een prachtige film over het leven en al zijn obstakels, gedragen door een sterk spelende Isabelle Huppert. Het is geen saaie film geworden over een in zichzelf kerende vrouw die zich afsluit van de buitenwereld, maar juist over een vrouw die alle tegenslagen het hoofd probeert te bieden. Een portret van een vrouw die min of meer wordt overvallen door haar ongewild verkregen vrijheid. L’Avenir laat nog maar eens zien dat het leven nooit klaar is en aan de onzekerheid nooit een eind komt.

Met dank aan Film Incompany voor het beschikbaar stellen van een screenerlink.