Amélie Poulain heeft een bijzondere jeugd. Ze groeit afgezonderd van andere kinderen op omdat haar vader, die zelf arts is, denkt dat Amélie een hartafwijking heeft. Daarnaast verliest ze op jonge leeftijd al haar moeder waardoor haar vader nog meer geïsoleerd raakt. Amélie krijgt hierdoor een zeer rijke verbeeldingskracht waardoor ze de wereld op een bijzondere manier ervaart. Zo is ze gek op de kleine dingen in het leven en vraagt ze zich constant dingen af die eigenlijk totaal niet relevant zijn. Als ze op haar 23ste in hartje Parijs werkt als serveerster komt haar leven pas echt tot bloei. Ze ontdekt namelijk dat ze het talent heeft om met kleine dingen het leven van veel mensen op een positieve manier te veranderen. Maar hoe goed het haar ook lukt om anderen gelukkig te maken, haar eigen geluk lijkt altijd aan het kortste eind te trekken. Daar komt verandering in als ze Nino tegen het lijf loopt die eveneens een voorliefde heeft voor bijzondere dingen. De wereld van Amélie staat volledig op zijn kop als ze voor het eerst voelt wat het is om zelf verliefd te zijn.

Vraag een willekeurige filmliefhebber wat zijn of haar favoriete Franse film is en de kans is groot dat Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain, die we vanaf nu afkorten tot Amélie, het antwoord zal zijn. En dat is net zo gek ook, want de film van regisseur Jean-Pierre Jeunet groeide uit tot een ware klassieker. En niet alleen in eigen land, ook in de rest van de wereld wist Amélie enorm goeie zaken te doen en staat de film steevast in de lijst van beste films allertijden. Saillant detail overigens: In eerste instantie wilde Jeunet graag actrice Emily Watson (Gosford Park, Red Dragon) als Amélie en zou de film een meer Engelstalig tintje krijgen doordat de vader van Amélie uit Londen kwam. Watson kreeg de Franse taal echter niet onder de knie en wanneer ook agendaconflicten een rol gingen spelen verbouwde Jeunet het verhaal met actrice Audrey Tautou in de hoofdrol. De rest dat volgde is inmiddels geschiedenis.

Amélie stamt alweer uit 2001 en vierde daarmee twee jaar geleden diens twintigjarig bestaan. Helaas hebben wij iets langer op de heruitgave op blu-ray moeten wachten, maar gelukkig ligt de film alsnog op een nette schijf in de Nederlandse winkelschappen. Dat Amélie al een tijdje filmgeschiedenis is, is aan de film af te zien, maar dat neemt niet weg dat de film over de dromerige Amélie met een rijke fantasie na al die jaren nog steeds staat als een huis. De film is een visueel pareltje waarbij Jeunet speelt met allerhande technieken om de dromerige gevoelens en uitingen van Amélie om te zetten naar een even zo dromerige film. Hij werkt met filters, prachtige overgangen, bijzondere personages en de prachtige muziek van Yann Tiersen die bij heel veel mensen deel uitmaakt van de muziekcollectie in de kast thuis. Zelfs voor wie de film nog nooit heeft gezien zal de muziek een gevoel van herkenning oproepen.

Ondanks de lovende kritieken en het publiek dat massaal met de film wegliep in 2001 klonk er ook de nodige kritiek. En dan met name hoe Parijs, en dan in het bijzonder de wijk Montmartre, worden afgebeeld. In Amélie lijkt het de mooiste en meest dromerige plek op aarde, maar voor wie er wel eens heeft rondgewandeld weet dat de zaken er in het echt heel anders voorstaan. Aan de ene kant wellicht terechte kritiek, maar daarmee wordt wel voorbijgegaan aan het belangrijkste uitgangspunt van de film: de fantasievolle ogen waardoor Amélie de wereld ziet. In haar ogen is de wereld net wat mooier, als je je maar richt op de kleine dingen in het leven die je gelukkig maken. Een prachtige boodschap, verpakt in een zeer bijzondere film die ruim twintig jaar na dato nog steeds een genot is om naar te kijken. Is Amélie nog steeds de beste Franstalige film allertijden? Wat ons betreft wel.

Extra’s: Amélie staat in beduidend betere kwaliteit op deze Blu-ray release dan op eerdere home entertainment, maar helemaal goed uit de verf komt deze editie niet. Op papier hebben we hier namelijk te maken met een uitgave die speciaal is gemaakt om de twintigste verjaardag van de film te vieren, iets wat met grote letters op de hoes vermeld staat. Toch komt deze uitgave er maar bekaaid van af. Zo ontbreekt enige vorm van bonusmateriaal en begint de disc zelfs zonder menu. Erg zonde en zeker een gemiste kans om de film weer volop in het zonnetje te zetten.

Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain is na twintig jaar nog steeds een genot om naar te kijken. De film van regisseur Jean-Pierre Jeunet staat nog steeds als een huis en heeft in al die jaren weinig aan kracht ingeboet. Des te jammer dat diens twintigste verjaardag niet met een mooiere uitgave wordt gevierd. De film staat in prachtige kwaliteit op de schijf, maar het ontbreekt deze uitgave aan enige vorm van extra’s waarmee deze editie toch een beetje te karig is voor de gelegenheid waar het voor wordt uitgebracht. Voor wie deze Franse klassieker nog niet in de kast heeft staan is het een mooi moment om hem eindelijk in goede kwaliteit in huis te halen, maar voor een betere editie zul je helaas moeten uitwijken naar het buitenland.

Met dank aan Paradiso Filmed Entertainment i.s.m. Remain In Light voor het recensie-exemplaar.