Drie jaar na het overlijden van oorlogsfotografe Isabel Freed is het gezin dat zij achterliet uit elkaar gegroeid. Jongste zoon Conrad heeft het nog steeds erg moeilijk met alles en probeert zijn vader Gene keer op keer te ontlopen. Jonah heeft een gezin gesticht en kijkt alleen maar naar zijn vader en broertje om wanneer hem dat uitkomt. Als er een tentoonstelling ter ere van Isabel wordt gehouden brengt dit het gezin weer dichter bij elkaar, al gaat dit niet zonder slag of sloot. Als er een verontrustend geheim naar boven komt, wordt het trio gedwongen om elkaar recht in de ogen aan te kijken en zo hun behoeftes en verlangens aan de kaak te stellen.

Sinds 2006 maakt de eigenzinnige Deense regisseur Joachim Trier eens in de vijf jaar een film, waarbij je kan rekenen op een cinematografisch hoogstandje. Na Reprise en Olso, 31. august is dit met Louder Than Bombs niet anders. Het zorgt wel altijd voor vrij zware kost. Het doel van het verhaal wordt uiteindelijk zeker bereikt, maar je zal als kijker eerst door een vrij taaie bovenlaag heen moet bijten. Dit zorgde er dan ook voor dat de film door critici vrij slecht ontvangen werd toen de film zijn première beleefde op het Filmfestival van Cannes. Wellicht waren de verwachtingen dan ook te hoog, maar ondanks dat de film niet het beste werk van Trier is mogen we zeker niet spreken van een slechte film.

Ondanks dat Trier vaak vasthoudt aan een pure art-house stijl, heeft hij dat hier ingeruild voor een stijl die een wat breder publiek zou moeten trekken. Toch is zijn hand nog duidelijk zichtbaar en komt dit het meeste naar voren in de montage van de film en de sound editing. Trier weet op precies het juiste moment in te spelen op gevoel, door de juiste muziek toe te voegen of soms juist weg te laten. Het is iets dat zrogt voor een prettige kijkervaring. Maar ook de montage van de film is opzienbarend te noemen. Zo worden scènes herhaald vanuit een anders perspectief, iets wat leidt tot een verduidelijking van het verhaal. Het zorgt voor krachtige scènes, zoals die waarin Gene wordt afgewimpeld door zijn zoon Conrad, omdat hij op stap zou zijn met vrienden. De scène daarop zien we de scène, maar dan vanuit Conrads standpunt. Hierin laat de regisseur op briljante wijze zien hoe je misleidt kan worden door een eenzijdig verhaal.

Extra’s: Helaas ontbreekt op de dvd elk spoor van bonusmateriaal en dat is bij een film als deze spijtig te noemen. Zo had de dvd op z’n minste trailers moeten bevatten van Triers’ eerdere films en had een interview met hem geen overbodige luxe geweest. Ook had het misschien een goed idee geweest om een documentaire op de schijf te zetten over de totstandkoming van de film en had het een leuk idee geweest om de kijker een kijkje te geven in de montagekamer.

Louder Than Bombs is een toegankelijkere film geworden dan we van de eigenzinnige Deen Joachim Trier zijn gewend. Het verhaal snijdt een aantal pijnlijke momenten aan, waarbij de film uiteindelijk inslaat op een manier zoals de titel doet vermoeden. Dit is vooral te danken aan de briljante montage en hoe er wordt gespeeld met muziek. Wel is de film aan de trage kant, waardoor de speelduur soms als iets te lang zal aanvoelen. Het sterkste aan de film is dat er een situatie wordt getoond, om deze vervolgens te herhalen vanuit een ander perspectief. De matige, soms zelfs slechte kritieken die de film kreeg zijn simpelweg onterecht, maar dat dit niet een film voor iedereen zal zijn is een ding dat zeker is.

Met dank aan Remain In Light voor het recensie-exemplaar.