Tiener Maggie Thompson verhuist met haar moeder Erica terug naar Ohio na de scheiding van haar ouders. Op de high school raakt Maggie al snel bevriend met Andy Hawkins, Haley en Chaz, die haar uitnodigen om een drankje te drinken. Minderjarig als ze zijn, vragen ze de toevallige passant Sue Ann Ellington om hun te helpen met het kopen van alcohol. Sue Ann stemt in, maar rapporteert hun activiteiten. Toch staan de tieners als vrij snel weer buiten. De volgende dag nodigt Sue Ann de tieners uit om bij haar in de kelder te kunnen feesten. Dit bevalt uitermate goed en de populair geworden Sue Ann wordt al snel omgedoopt als “Ma”. Toch begint de gastvrijheid van Sue Ann al snel andere vormen aan te nemen als ze hen voortdurend lastigvalt om verschillende activiteiten met haar uit te voeren. Wat begon als een mooi sprookje, mondt steeds meer uit in een nachtmerrie. Al snel moet Maggie alles op alles zetten om de steeds onstabielere Sue Ann te stoppen.

Octavia Spencer is vooral bekend van haar indrukwekkende acteerprestaties in dramafilms als Hidden Figures en Fruitvale Station. Voor haar rol in The Help werd de actrice in 2012 zelfs al eens bekroond met een Oscar in de categorie Beste Vrouwelijke Bijrol. In Ma, een thriller met horrorelementen, bekleedt ze echter een totaal andere rol dan we gewend zijn van haar. Ze speelt de rol van de totaal gestoorde Sue Ann, die een groep tieners in haar greep krijgt. Door drank voor de tieners te kopen en hun haar kelder aan te bieden als drinkplaats, weet zij zich in eerste instantie erg populair te maken bij de tieners. Het levert haar de koosnaam “Ma” op. Alles verandert als Maggie, een van de tieners, in de gaten krijgt dat er wel hele vreemde dingen gebeuren aangaande Sue Ann. Maggie wordt gespeeld door Diana Silvers, die met deze film haar eerste hoofdrol wist te bemachtigen. Daarnaast zien we Juliette Lewis als de moeder van Maggie en dat zorgt voor een aangename mix van ervarenheid vergezelt door een frisse wind. Als we vervolgens zien dat Tate Taylor de regisseur van dienst is, mag je de verwachtingen iets opschroeven. Hij bracht ons al het eerder genoemde The Help en de thriller The Girl on the Train. Schijn bedriegt echter.

Toch begint de film niet eens zo verkeerd. We zien hoe Maggie samen met haar moeder verhuist naar Ohio en daar probeert om zo snel mogelijk vrienden te maken. Dit lukt en ze gaat al snel met hun mee op stap. Uiteraard wordt er flink wat alcohol genuttigd en daar komt uiteindelijk Sue Ann in beeld. Toch is het verdacht dat zij de tieners zonder vragen helpt aan hun geneugten en zelfs haar kelder aanbiedt als onderdak. Alles is echter geoorloofd, al is er een regel: ze mogen niet in het huis van Sue Ann komen. Als kijker voel je direct aan dat er iets niet pluis is, iets wat wordt bevestigd als ze de tieners telefonisch gaat stalken. Het zorgt er uiteindelijk voor dat Maggie zo snel mogelijk van Sue Ann af wil komen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Als Sue Ann lucht krijgt van alles begint ze het leven van Maggie flink zuur te maken, iets dat weinig verhullend gebracht wordt naar de kijker. Zo zien we hoe Sue Ann problemen heeft op haar werk, waar ze constant over haar donder krijgt omdat ze zich met andere zaken als werken bezighoudt. Sue Ann voert duidelijk iets in haar schild en als de film vordert blijkt hier een link te zijn met haar verleden.

Klinkt wellicht spannend, maar vanaf dat punt stapelen de clichés zich steeds verder op. An sich ook geen probleem, je zou een vermakelijke film over kunnen houden, maar helaas ligt het er allemaal veel te dik bovenop. Gelukkig wordt het nergens saai en gebeurt er genoeg om de volle speelduur te kunnen entertainen, maar de manier waarop doen soms de wenkbrauwen fronzen. Vooral bij het einde vliegt de film volledig uit de bocht. Alle remmen gaan los en ranzigheden worden niet geschuwd. Het is overduidelijk dat de makers inzetten op dat alles een klomp op de maag moet gaan veroorzaken, maar vooral doordat alles zo verschrikkelijk ongeloofwaardig wordt overgebracht werkt dit compleet averechts. Zo komt er niets terecht van de beoogde uitkomst en afloop en zijn deze vooral kinderlijk eenvoudig. Het zorgt er onderaan de streep voor dat Ma eigenlijk weinig meer is dan een veredelde televisiefilm, die per ongeluk in de Nederlandse bioscopen is beland.

Extra’s: Naast de film zelf zijn er op de Blu-ray release een paar aardige extra’s te vinden.
· Alternate Ending (2:01)  Een alternatief einde van de film, waarbij het officiële einde logischerwijs is verkozen.
· Deleted Scenes (11:21) Een aantal verwijderde scenes, die verder weinig toevoegen aan de film.
· Creating Sue Ann (02:51) Een featurette waarin de kijker wordt getoont hoe Sue Ann tot leven is gekomen.
· Party at Ma’s (03:54) Een stuk waar de feesten in de kelder van Ma worden getoont.

Ma heeft een aardig uitgangspunt, maar stikt van de plotgaten en ontspoort richting het einde volledig. Op papier had Ma best een interessante film kunnen worden. Met Octavia Spencer en Juliette Lewis heeft de film de ervaring in huis voor de camera en met de regisseur van The Help aan het roer lijkt het niet mis te kunnen gaan. Toch doet de film uiteindelijk meer verkeerd doet dan goed. Zo roept het verhaal uiteindelijk meer vragen op dan dat het beantwoordt, vooral naar het einde toe raakt het geheel eigenlijk kant noch wal. Dan worden nog een aantal ranzigheden aan toe gevoegd om het punt te kunnen maken, maar eigenlijk lijkt dit vooral gedaan om een bepaald publiek aan te trekken. Bijzonder genoeg verveelt de film nergens en had er met een betere uitwerking veel meer in kunnen zitten. Nu kunnen we weinig anders stellen dat het eindresultaat uiteindelijk zeer matig is, met goedkoop ogend camerawerk, waarbij er zo een heel arsenaal aan genregenoten is op te noemen die een stuk beter zijn.

Met dank aan Triple P Entertainment en Universal Pictures Home Entertainment voor het recensie-exemplaar.