Charlie Barber is een succesvol toneelregisseur in New York City. Zijn gezelschap produceert op dit moment een stuk met zijn vrouw Nicole in de hoofdrol, een voormalig tienerster op het witte doek. Het echtpaar bevindt zich in een huwelijkscrisis en bezoekt een therapeut. Deze suggereert dat beide opschrijven wat ze leuk vinden aan elkaar, maar Nicole schaamt zich om de haar punten op te lezen en besluit af te zien van verdere bemiddeling. Hun relatie komt verder onder druk te staan als Nicole een hoofdrol krijgt aangeboden in een televisiepilot in Los Angeles. Ze besluit het theatergezelschap te verlaten en neemt samen met Henry, de jonge zoon van het stel, tijdelijk haar intrek bij haar moeder. Charlie kiest ervoor om in New York te blijven, omdat het stuk bezig is met een vertoning op Broadway. Wanneer hij naar Los Angeles vliegt om zijn gezin te bezoeken, krijgt hij de scheidingspapieren overhandigd.

Let op: dit artikel kan mogelijk spoilers bevatten.

Het idee voor Marriage Story ontstond in 2016, toen regisseur Noah Baumbach bezig was met de post-production van zijn film The Meyerowitz Stories. Hij begon langzaam maar zeker research te doen voor de film en besprak deze met Adam Driver, met wie hij reeds drie keer eerder samenwerkte. Hij kon hierbij putten uit eigen ervaring. Niet alleen scheidde zijn ouders in zijn vroege tienerjaren, ook scheidde hij zelf in 2010 van actrice Jennifer Jason Leigh. Naast Driver castte Baumbach Scarlett Johansson in de hoofdrol. Voor het grote publiek wellicht opvallende keuzes, zij zullen het tweetalen niet anders kennen dan als Kylo Ren (Star Wars) en Black Widow (Marvel Universum), maar degene die bekend zijn met het werk van de twee weten dat zij vaak juist hun beste werk afleveren in kleinere films. Naast de twee zien we Laura Dern en Ray Liotta als de advocaten van beide partijen.

Direct aan het begin van de film weet Baumbach zijn kijker op het verkeerde been te zetten. We krijgen op fraaie wijze inzicht in het leven van zijn hoofdpersonages Charlie en Nicole, als zij elkaar op liefdevolle wijze introduceren. Het is duidelijk een tijd waarin kleine tekortkomingen nog charmant zijn. Waar je hierdoor misschien verwacht te belanden in een tijd waarin hun liefde nog floreert, blijkt de vork niet veel later toch anders in de steel te zitten als dit de verbeelding is van een opdracht van hun relatietherapeut. Als Nicole weigert haar inzichten hardop te delen en vol bombarie de sessie verlaat, zien we direct de eerste keer dat goede bedoelingen teniet worden gedaan door opgekropte frustraties en verkeerde aannames. Zoals je kan verwachten van een film met deze titel is het zeker niet de laatste keer.

Het knappe aan Marriage Story is dat we in het vervolg niet alleen maar een steeds heftiger wordende strijd tussen de twee zien. Baumbach weet aan de hand van veel nuances een gelaagd verhaal te schetsen tussen twee mensen die duidelijk een verleden vol liefde hebben, een verleden met zoon Henry tot gevolg. Tussen al het drama is er dan ook ruimte voor sentiment, weemoed en zelfs humor. Toch stormen de twee ook af op een onvermijdelijke verwijdering. Een die niet bepaald geholpen wordt door hun omgeving en vooral advocaten, die steeds weer op dat twee inpraten en hun vooral op hart drukken zich te wapenen tegen met het slechtst mogelijke scenario. Als kijker zie je al snel dat het de verwijdering eigenlijk alleen maar onnodig veel pijnlijker maakt dan nodig.

Maar ook qua stijl en cinematografie schittert Marriage Story. Door zijn kleurgebruik en filters heeft de film bijna een jaren zeventig sfeer. Daarnaast wordt het wel en wee veelal in veelal lange takes gevolgd van gepaste afstand, waarbij het onderwerp van top tot teen getoond wordt. Dit verandert pas echt als de frustraties toenemen en steeds verder op het onderwerp wordt ingezoomd in steeds snellere montage. Hoogtepunt hierbij is de ontmoeting die het tweetal heeft zonder hun advocaten. Beide hebben hierbij duidelijk de beste intenties, maar al snel vervallen zij in een bitter argument waarbij de frustraties hoog oplopen. De schaamte die volgt is illustratief voor het proces; de breuk is dan wel onvermijdelijk, maar dat hoeft niet te betekenen dat alles opeens zomaar weg is. Afsluitend is de melancholische vertolking van Being Alive van Stephen Sondheim qua tekst veelzeggend onder een intense performance van een excellerende Driver. Het maakt Marriage Story alles bij elkaar tot een van de beste films van dit jaar.

Marriage Story is een sterk geacteerd verhaal over het getouwtrek bij een scheiding, dat meer dan eens aanvoelt als een toneelstuk. Aan de hand van briljant acteerwerk van Adam Driver en Scarlett Johansson toont Baumbach in iets meer dan twee uur het geluk en ongeluk in een relatie. Hierbij is het zijn naturelle script en fijngevoelige regie dat ervoor zorgt dat hij een realistisch scheidingsverhaal weet te schetsen van een koppel waarbij je als kijker zelden een kant zal kunnen kiezen tussen de twee partijen. Meer dan eens zijn er situaties waarbij weemoed zich meester zal maken van de kijker. In wezen kent de film dan ook een happy end, want waar alles steeds verder ontspoort tussen het gewezen echtpaar is het uiteindelijk hun verleden samen dat ze weten te koesteren. Waar Roma vorig jaar al een indicatie was, is 2019 met The Irishman en deze Marriage Story als voorlopers ontegenzeggelijk opnieuw een topjaar en een grote stap richting het grote prijzenpodium van Netflix.