1994. Amin is gestopt met zijn studie geneeskunde in Parijs en keert terug naar Sète in het zuiden van Frankrijk. Hij poogt daar vakantie te vieren en energie op te doen om het te kunnen maken als scenarioschrijver. Onder de brandende zon brengt hij de dagen door met zijn neef Toni en zijn beste vriendin Ophéli. Samen slijten ze hun dagen op de stranden vol vakantieliefdes, het Tunesisch familierestaurant en de kroegen in de buurt. Amin ontdekt echter dat er toch wat zaken zijn veranderd tijdens zijn afwezigheid en hij voelt zich vaker een vreemdeling in zijn geboortedorp dan hij wil toegeven. Kan hij weer zichzelf terugvinden op een plaats die als zijn thuis zou moeten voelen, maar waar vooral ruimte lijkt voor passie, gierende hormonen en onbezonnenheid?

Je zou denken dat regisseur Abellatif Kechiche zich enigszins zou laten beïnvloeden door de controverse die ontstond nadat actrices Léa Seydoux en Adèle Exarchopoulos zich negatief uitlieten over de expliciete seksscènes van zijn vorige film La vie D’Adèle. Niks is echter minder waar bij Mektoub, My Love: Canto Uno, zijn nieuwste film. Deze gaat vol zinderende erotische passie van start, wat langer duurt dan nodig lijkt om het punt te maken wat de regisseur voor ogen heeft met de opening van de film. Verrassend is echter dat het daar nou vooral suggestief blijft en er van echt expliciete beelden dit keer weinig sprake is. Heeft Kechiche zich dan toch ingehouden om niet weer een hoop kritiek over zich heen te krijgen?

De toekomst zal het uitwijzen, want officieel duurt Mektoub, My Love een stevige zes uur, waarbij er uiteindelijk flink de schaar in is gezet om de boel nog enigszins kijkbaar te maken. Het is niet voor niets dat Kechiche meerdere malen met zijn producenten in de clinch lag omdat hij eigenlijk belooft had om een zomerse film te maken van twee uur, maar blijkbaar geen einde kon breien aan zijn verhaal van de 20-jarige Amin die terugkeert naar zijn geboortedorp waar hij zich onderdompelt in een zinderende wereld vol passie, erotiek en drank. Toch is het lastig om te zien waarom deze eerste film al direct een speelduur moest hebben van 173 minuten. Zo kon er zichtbaar best het één en ander flink ingekort worden zonder de boodschap teniet te doen. Het lijkt nu vooral een manier om op welhaast ongemakkelijke wijze de ronde billen van actrice Ophélie Bau wat extra schermtijd te geven en dat kan vast niet de bedoeling zijn geweest.

Het blijft sowieso een beetje gissen wat Kechiche precies voor ogen heeft met bepaalde scènes en shots. Is het om het gevoel van twee glurende en opgewonden jongens, Amin en zijn vrijelijke neef Toni in dit geval, uit te beelden door het perspectief van de camera vooral onder billen en rokjes te plaatsen? Of is dat de enige manier om de sensuele sfeer die tussen de jongeren hangt beter te verbeelden? In het begin van de film draagt deze manier van filmen zeker bij aan de sfeer, maar richting het einde begint het allemaal toch geforceerd aan te voelen. Helemaal in een, wederom veel te lange, scène in een discotheek waarbij het ongemak bij de kijker de overhand begint te nemen. Toch beklijft de film wel en zal het zeker een gevoel van weemoed hebben aan een meer onschuldige tijd die doet verlangen om terug te kunnen keren naar een minder gestreste wereld zonder bijvoorbeeld social media. Wellicht rondt het vervolg de zaken mooi af en weet Kechiche daarmee van Mektoub, My Love toch nog één mooi geheel te smeden die als een ode voor de prille liefde en onbegrepen verlangens zal aanvoelen.

Extra’s: Helaas moet de dvd release van Mektoub, My Love: Canto Uno het doen zonder bonusmateriaal. Daarnaast is de film vooralsnog enkel op dvd verkrijgbaar, al ligt er wellicht nog een mooiere editie in het verschiet als ook Canto Due wordt uitgebracht. Wellicht in een versie van zes uur op één Blu-ray schijfje?

Mektoub, My Love: Canto Uno heeft volop potentie, maar het blijft vooralsnog gissen wat Kechiche precies voor ogen heeft met bepaalde scènes van dit eerste deel van een monsterlijk lang tweeluik. Dit eerste deel gaat vol erotische passie van start, maar daarna wordt er vooral gekozen voor een meer suggestieve voortzetting. Daarmee wordt de prikkelende en sensuele liefde van de jongeren in het badplaatsje Sète meer dan prima verbeeld, maar het gevoel wordt teniet gedaan door de monsterlijke speelduur van ruim 170 minuten. Hier had flink in gesneden kunnen worden en het wordt hiermee een beetje spannend wat Kechiche nog voor de kijker in petto heeft met het tweede deel van de film, dat binnenkort zal verschijnen. De potentie zit er met Canto Uno zeker in, maar hopelijk weet Kechiche zijn bijzondere aanpak en het doel wel te verduidelijken met de voortzetting van het verhaal over de jonge Amin, die op zoek is naar echte liefde. 

Met dank aan Cinéart Nederland voor het recensie-exemplaar.