Na de zelfmoord van haar man James besluit Harper Marlowe om even weg te gaan van alles en haar intrek te nemen in een landhuis in het dorpje Cotson. In flashbacks zien we dat Harper het manipulatieve gedrag van haar man zat was en van hem wilde scheiden, maar hij na een incident voor haar ogen zelfmoord pleegde. Als Harper aankomt bij het landhuis wordt ze verwelkomd door de huisbaas Geoffrey, een ogenschijnlijk normale, maar wat ouderwetse plattelandsman. Hij geeft haar een rondleiding en de twee hebben een wat ongemakkelijk gesprek over de burgerlijke staat van Harper. Als Harper later een wandeling onderneemt door de bossen stuit ze op een oude spoortunnel. Ze ontdekt dat er een mooie echo rond galmt en experimenteert wat met het gebruik van haar stem. Pas dan ziet ze de figuur aan het einde van de tunnel die, al gillend, op haar af begint te rennen. Wat begint als een sluimerende dreiging wordt een regelrechte nachtmerrie, waarin ze belaagd wordt door de demonen uit haar verleden.

De man aan het roer van Men is Alex Garland, een Britse roman- en scenarioschrijver en tevens regisseur. Garland maakte in eerste instantie naam als romanschrijver. Zo schreef hij onder meer “The Beach” welke in 2000 werd verfilmd door Danny Boyle, met Leonardo DiCaprio in de hoofdrol. Na het succes van die verfilming, legde hij zich vooral toe op het schrijven van filmscenario’s. Maar zijn ambitie reikte verder dan alleen schrijven en dit resulteerde in 2015 in zijn regiedebuut, Ex Machina, een intelligente psychologische thriller waarin veel vragen worden opgeroepen over de verhoudingen tussen mens en machine. Zijn tweede film, Annihilation, was waar mogelijk nog fascinerender, een intelligente sciencefiction film waarin Garland het aandurfde om grote vragen te stellen, zonder hier een duidelijk en eenvoudig antwoord op te geven.

En nu is daar zijn derde film, waarbij hij het sciencefiction element volledig achterwege laat. Niet dat we daarmee een rechtlijnige en eenvoudige film voorgeschoteld krijgen overigens. Want ondanks dat de film een stuk aardser is, zou Garland zichzelf niet zijn als hij de film niet zou voorzien van de nodige diepere lagen. Zo maken we kennis met Harper Marlowe als zij onderweg is naar het landhuis. Pas daarna ontvouwt zich aan de hand van de flashbacks de reden van haar afzondering. Alsof dat nog niet schokkend genoeg is; haar man mishandelt haar op emotioneel vlak, praat haar schuldgevoelens aan en pleegt voor haar ogen zelfmoord, is dat pas het begin van de verwerking van haar trauma. Hoe dit alles tot uiting komt zal zeker niet iedere kopje thee zijn. Maar de letterlijke horror van het trauma van Harper, zeker in de climax lekker plastisch verbeeld, steekt heftig af tegen de rust van het plattelandsleven waarin zij zich begeeft.

Voor zijn film die Garland een beroep op een kleine cast. De hoofdrol is voor Jessie Buckley, die vooral bekend is uit series als Chernobyl en het vierde seizoen van Fargo. Zij krijgt van Garland alle ruimte om haar talent te etaleren, waarbij zij volledig leegloopt in een breed spectrum van emoties. Zeker geen lichte rol en wat dat betreft een prachtige belofte voor een mooie toekomst. Naast haar zien we Rory Kinnear, heel veel Rory Kinnear. Zo speelt hij niet alleen de eigenaar van het landhuis, maar ook talrijke mannen in het dorp; de naakte man, de dominee, de kroegeigenaar, de politieagent en de twee kroegbezoekers. Hij wordt hierbij geholpen door de make-up afdeling die fenomenaal werk aflevert. Maar hoe goed zij hun werk ook doen, Men is toch vooral weer een origineel en fraai gevisualiseerde nachtmerrie die is ontsproten aan het brein van Garland. Een film die zeker niet weggelegd zal zijn voor iedereen, maar smullen voor de liefhebbers van zijn werk.

Extra’s: Naast de film is er geen bonusmateriaal opgenomen op de Blu-ray release van de film.

Men is een wat onevenwichtige, maar beklemmende film over de verwerking van een trauma. Aan de hand van fenomenaal acteerwerk van zowel Jessie Buckley als Rory Kinnear worden we meegenomen in de zelfconfrontatie van een verse weduwe. Waar zij probeert tot rust te komen, wordt ze achtervolgt door haar demonen. Demonen die haar bijna letterlijk komen halen. En waar je in eerste instantie geconfronteerd wordt met een stevig drama, mixt Garland al snel thriller- en later ook horrorelementen in zijn film. Zoals we eerder zagen in zijn films neemt hij de tijd om het verhaal op te bouwen, wat zeker het beste deel van de film is. De echte confrontatie met haar demonen zal menig kijker wellicht afschrikken, al is het wel origineel om een trauma op deze manier te visualiseren. Het maakt van Men zeker niet Garlands’ beste werk, maar het is zeker weer een interessant en origineel werk dat doet uitkijken naar zijn volgende project.

Met dank aan The Searchers i.s.m. Remain In Light voor het recensie-exemplaar.