Voordat de mensheid bestond zwierven de Minions al over de aarde. In hun zoektocht naar de ultieme kwade meester, kende zij verschillende meesters, van Dracula tot aan Napoleon. Als ze door het Franse leger van Napoleon verbannen worden naar de Antarctica, stichten de Minions hun eigen dorpje. Al snel wordt het gemis van een kwade leider de Minions echter teveel. Hierop besluit de Minions Kevin, Stuart en Bob de wijde wereld in te trekken op zoek naar een nieuwe kwade meester. En dan vindt het trio de superschurk Scarlet Overkill, waarna de Minions hun trouw aan haar moeten bewijzen door de kroonjuwelen van Engeland te stelen. Als Bob door omstandigheden tot de Koning van Engeland wordt gekroond ziet Scarlet Overkill dit als verraad aan haar adres. Nu moeten Kevin, Stuart en Bob alles op alles zetten om de Minions van hun ondergang te redden.

In 2010 kwam Universal Pictures met de geanimeerde hitfilm Despicable Me, die in Nederland als Verschrikkelijke Ikke door het leven gaat. Hierin heeft de superschurk Gru een leger van gele wezentjes die hem door dik en dun steunen. Deze wezentjes zijn natuurlijk de Minions en veroverden direct de harten van jong en oud. Een vervolg kon dan ook niet uitblijven en deze werd een zo niet nog groter succes dan zijn voorganger. Tijd dus voor de makers om de immens populaire Minions een eigen avontuur te geven. De gekke fratsen en domme acties die de Minions met hun vreemde taaltje uithalen staan garant voor hilariteit en kijkplezier en bij de voorpremières stroomde de bioscoopzalen dan ook helemaal vol. pret. Met opnieuw Pierre Coffin en Chris Renaud, de regisseurs van de twee Despicable Me-films, op de regiestoel leek er dan ook helemaal niks mis te kunnen gaan.

In de Verenigde Staten trok Universal een blik grote namen open om de stemmen in te spreken van de karakters in de film. Zo sprak Sandra Bullock de stem in van Scarlet Overkill, overigens de eerste keer in haar carrière dat ze de stem van een slechterik inspreekt en is Michael Keaton verantwoordelijk voor de stem van Walter Nelson. In Nederland moeten we het doen met de stemmen van Isa Hoes, Barry Atsma en Chris Zegers en het moet gezegd worden dat zij het allemaal heel erg leuk hebben ingesproken. Dus voor de ouders met jongere kinderen, die de ondertiteling niet kunnen volgen, is er geen man overboord. Uiteindelijk draait het natuurlijk toch allemaal om de Minions en die hebben hun eigen universele taaltje die alles tot de verbeelding overlaat.

De Minions belanden in hun eigen avontuur in het jaar 1968. Je wordt hier direct positief verrast door de verschrikkelijk goede muziek die de film met zich mee brengt. Zo horen we van The Doors tot aan The Smashing Pumpkins voorbij komen en het valt dan ook niet te ontkennen dat de kleinsten onder ons direct een goede opvoeding krijgen qua muziek. Eén van de meest hilarische stukken in de film zit al gelijk aan het begin. Hierin wordt de toon gelijk gezet en wordt er gelijk een beroep gedaan op je lachspieren, dus zorg wel dat je op tijd in de zaal zit! Verder kunnen we constateren dat de film, zoals verwacht, volgestouwd zit met grappen. De ene hiervan is beter geslaagd dan de ander, maar er kan ook geconstateerd worden dat veel grappen zeer kinderachtig aanvoelen. Zo is de opening waarbij de Minions een T-Rex als boze meester hebben natuurlijk gedoemd te mislukken, wat toch een beetje overkomt als simpel scoren. Dit soort momenten zal de jongste kijkers nog wel doen schuddebuiken, maar bij het volwassen publiek zal er op den duur niet meer dan een grijns op het gezicht verschijnen.

Een ander punt van kritiek zit in het feit dat de schurken Scarlet Overkill en haar broer Herb wat leuker uitgewerkt hadden kunnen worden. Er moet gezegd worden dat Herb nog wel een momentje heeft, in de kerker met de Minions, maar echt meer dan dat wordt het niet. Scarlet Overkill is daarnaast een beetje een humorloos en saai figuur geworden, iets wat helaas doorwerkt in de film. Hierdoor voelt de film iets te lang aan en het is dan ook best in te denken dat niet ieder kind de volledige lengte van de film trekt. Het is overigens zeker niet zo dat dit alleen aan de schurken ligt, want ook het gedeelte waar de Minions hun dorpje op Antarctica verlaten en besluiten een nieuwe meester te zoeken tot aan het gedeelte dat ze in Engeland belanden is gewoonweg saai. Gelukkig maakt het einde van de film dat dan weer een beetje goed, want dan krijgen we precies te zien wat we van de Minions verwacht hadden. We kunnen dus wel zeggen dat anderhalf uur Minions misschien toch iets teveel van het goede is, nadat ze zo’n succes waren in de bijrol en in hun eigen korte filmpjes.

Minions is een erg leuke film geworden, die soms toch laat zien dat het iets teveel van het goede is geweest om de wezentjes zelf de hoofdrol te geven in een volledige speelfilm. Je zal bij deze film nog het meest verbazen over de verschrikkelijk goede soundtrack, die vele klassieke hits kent uit de jaren 60. Een vervolg op deze film zal er vast wel komen, de Minions zijn namelijk ongekend populair en de voorpremières liepen al als een trein. Toch is het maar de vraag of deze spin-off de Despicable Me-reeks kan overtreffen in populariteit. Maar als je een leuke middag wilt hebben met je kroost is dit dé film voor een lach voor jong en oud. Blijf trouwens vooral zitten tot na de aftiteling, er volgt namelijk nog een hilarisch stukje film dat je zeker niet wil missen!