Lionel Essrog werkt in New York City als privédetective onder Frank Minna, die hem en zijn collega’s redde uit een gewelddadig leven in een weeshuis. Lionel heeft het syndroom van Gilles de la Tourette, waardoor hij enerzijds buiten de toon valt, maar anderzijds is hij verbaal sterk en maakt zijn fotografische geheugen hem ijzersterk in zijn werk. Frank werkt aan een geheime zaak en vraagt Lionel en zijn collega Gilbert mee naar een meeting. Lionel luistert op afstand mee en als Frank een hogere prijs probeert te bedingen in een zakelijke deal loopt het mis. Het leidt tot de dood van Frank. Gewapend met de laatste woorden van Frank en zijn dwangmatige gedachten duikt Lionel op de zaak en stuit hij op een geheim dat het lot van de gehele stad zal bepalen.

Motherless Brooklyn is een van die films die een behoorlijke aanloop kent. Zo verwierf Edward Norton al in 1998, direct na het maken van American History X, de rechten om de gelijknamige roman van Jonathan Lethem te verfilmen. Hij zou zelf de hoofdrol gaan spelen en de film produceren, al was het nog onzeker of hij ook de regie op zich zou nemen. Wel zou hij het verhaal van Lethem, dat zich afspeelt tegen een moderne achtergrond, herschrijven tot een jaren 50 film noir. Toen hij in 2012 klaar was met het script ging hij diverse regisseurs langs, waaronder Paul Thomas Anderson en David Fincher, tot Toby Emmerich hem aanmoedigde om zelf de regie op zich te nemen. We kunnen de film dan ook gerust een behoorlijk ambitieus passieproject van Norton noemen.

Die ambities worden nog maar eens onderstreept door de inzet van een indrukwekkende cast. Dit begint natuurlijk met Norton zelf, die hoofdpersonage Lionel Essrog speelt, door zijn baas liefkozend Motherless Brooklyn genoemd. Norton laat nog maar eens zien waarom hij als een van de beste acteurs van zijn generatie wordt gezien. Als iemand met Gilles de la Tourette kan hij helemaal los gaan in zijn rol. Naast hem zien we in eerste instantie Bruce Willis, die een veel te korte rol krijgt toebedeeld. Als Willis het toneel heeft verlaten verplaatst de aandacht zich richting klasbakken als Willem Dafoe, Bobby Cannavale en Alec Baldwin, die precies een bullebak speelt zoals hij dat zo goed kan. Toch steelt Gugu Mbatha-Raw menig scène met haar oogverblindende schoonheid. Toch is het opvallend dat geen van de grote namen iets heel spannends weet te maken van zijn rol.

En dat is nou net waar de hele film een beetje mee te kampen heeft. De straten zijn opvallend schoon en eigenlijk is heel de film opvallend clean. Voor een verhaal doordrenkt met een politieke doofpot is het allemaal veel te netjes. Natuurlijk, zoals je van een film noir mag verwachten zit de film vol met detectives, stemmige jazzmuziek en een voice-over. Toch overtuigt het allemaal nergens. De film gaat vlammend van start en na een fraai vertelde opening lijk je je als kijker op te mogen maken voor een topper, maar een veel te traag tempo waarbij Norton meer dan eens te lang doordraaft helpt het vervolg niet bepaald. Er zijn de nodige zijplotjes en de film lijkt zich een stuk complexer te willen voordoen dan hij uiteindelijk is. Puntje bij paaltje wordt de politiek volledig aan de kant geschoven en is het Lionel die Brooklyn moederziel alleen achterlaat om te kiezen voor de liefde.

Extra’s: Naar aanleiding van de uitbraak van het corona virus (COVID-19) brengt Warner Bros. Motherless Brooklyn uit als VOD. Hierdoor ontbreekt helaas enig bonusmateriaal. Deze zijn hoogstwaarschijnlijk wel te vinden op de fysieke release later dit jaar.

Motherless Brooklyn is een sfeervolle film noir, die verder helaas nergens volledig weet te overtuigen. Wie een blik werpt op het affiche kan niet ontkennen dat de film alles in zich lijkt te hebben om uit te groeien tot een regelrechte topper; een fraaie setting, een gelaagd verhaal en een topcast. Toch neemt Norton als regisseur opzichtig teveel hooi op zijn vork. De zaak van een overleden mentor is in basis zo slecht nog niet, evenals de ambitie om hier het lot van geheel Brooklyn aan op te hangen. Toch verzandt Norton meer dan eens in breed uitgesmeerde zijplotjes die vooral afleiden van het geheel. Het zorgt ervoor dat de film zonder meer zeker een half uur te lang is. Verder mist de film een dosis smerigheid in niet alleen de intriges maar ook het straatbeeld en had de cast wat meer verrassingen kunnen leveren. Kwaliteit genoeg tenslotte. Het maakt Motherless Brooklyn vooral tot een passieproject voor liefhebbers van Edward Norton, waar zonder meer veel meer in had gezeten.

Met dank aan Pathé Thuis voor de Video On Demand link.