Rob Anderson staat op het punt om te trouwen met zijn grote liefde Megan. Hij staat echter niet bekend om zijn strakke planningen en bluft zich een weg door het leven. Dat het huwelijk meer vraagt dan een goed gevoel voor improvisatie, wordt pijnlijk duidelijk als Rob op de dag van zijn bruiloft spiernaakt wakker wordt in een lift. Hoe hij daar precies terecht is gekomen kan hij zich niet herinneren, maar of hij überhaupt zijn bruiloft nog gaat halen is ook nog maar de vraag. Gelukkig voor Rob bevindt hij zich klaarblijkelijk in een tijdlus, wat betekent dat hij iedere keer weer spiernaakt in de lift beland als hij zijn zaakjes niet op orde heeft voor hij het ja-woord kan geven. Rob moet er dus alles aan doen om de dag zo perfect mogelijk te laten verlopen voor hij naast Megan op het altaar staat.

Films waarin de hoofdrolspeler constant dezelfde dag beleeft is geen origineel gegeven meer in Hollywood, getuige de flinke waslijst aan films die van dit gegeven gebruik maken. Het bekendste, en meest succesvolle, voorbeeld hiervan is de komedie Groundhog Day uit 1993 met Bill Murray in de hoofdrol. Maar meer recent zagen we films als Source Code en Edge of Tomorrow hier ook al succesvol gebruik van maken door het te combineren met een meer actiegericht verhaal. Voor Naked, alleen beschikbaar op Netflix, wordt het echter weer als basis gebruik voor een komedie, een genre waarmee het prima te combineren valt. Maar dat je er niet alleen bent met een paar leuke grappen maakt de film helaas pijnlijk duidelijk.

Een verhaal verzinnen omtrent een persoon die een bepaalde tijdsperiode iedere keer blijft beleven zal misschien niet de moeilijkste klus zijn. De uitdaging zit hem er vooral in om de bewuste tijdlus zonder plotgaten tot stand te brengen en dat is vooral het grootste struikelblok waarmee Naked te kampen heeft. De tijdlus wordt te pas en te onpas gebruikt om hoofdrolspeler en grappenmaker Marlon Wayans, bekend van even flauwe films als Scary Movie en White Chicks, te laten ontsnappen uit lastige situaties. Dit overigens zonder dat duidelijk wordt hoe lang de tijdlus precies voor hem duurt. De ene keer is de zaak al binnen een kwartier bekeken en de andere keer kan hij blijkbaar de tijd nemen om in het park rustig wat poëzie tot zich te nemen. Het zijn fouten die al snel als storend beginnen aan te voelen en van de film een onevenwichtig geheel maken.

Wat ook niet helpt is dat de humor niet scherp en grappig genoeg is om je over dat euvel heen te kunnen zetten. Het is een brei aan flauwe grappen die je in sommige gevallen van mijlenver ziet aankomen. Het helpt daarboven op ook niet dat het geen verrassing mag zijn hoe de film zal eindigen en er zijn zelfs nog een paar clichés (slecht gehumeurde schoonvader, jaloers ex-vriendje) uit de kast worden getrokken om het geheel af te maken. Naked is hierdoor geen leuke, en al helemaal geen originele, toevoeging geworden aan de waslijst aan films met een tijdlus. Het is wat dat betreft een beter idee om het veel originelere, en vooral veel grappigere, Groundhog Day nog eens uit de kast te halen.

Naked maakt helaas pijnlijk duidelijk dat het nog verdraaid lastig is om een originele (en vooral grappige) film te maken met een tijdlus als basis. Het grootste struikelblok van de film is de onevenwichtigheid waarmee de makers met dit gegeven omgaan, waardoor het hele principe van het herhalen van dezelfde dag maar matig uit de verf weet te komen. Tel daar de zeer flauwe humor en vele cliché-elementen bij op en je kan niet anders concluderen dat Naked wellicht vooral een goede reden is om de klassieker Groundhog Day uit 1993 nog eens te gaan kijken.