Tien jaar geleden kondigde Lucy Miranda, de kersverse CEO van een machtige multinational, aan dat zij 26 speciale superbiggen zou verspreiden over de landen waar haar bedrijf een vestiging had. Daar zou dan een lokale boer de big verzorgen volgens zijn traditionele methodes, om tien jaar later het beste supervarken te bepalen. In het heden zien we hoe het meisje Mija samen met haar grootvader en het grote introverte dier, genaamd Okja, een gelukkig leven leidt op het platteland in Zuid-Korea. Plannen om Okja te kopen mislukken en als hij wordt verkozen tot winnaar wordt hij meegenomen richting New York. Mija is woest en teleurgesteld, maar komt Okja al snel op het spoor in Seoel waarna ze samen weten te ontsnappen. Het is het begin van een reis waarbij het jonge meisje alles in het werk moet stellen om te voorkomen dat Mirando Corporation haar beste vriend kan ontvoeren.

Het zal niet vaak gebeurd zijn dat een film bij de première direct bij aanvang al getrakteerd wordt op boegeroep om uiteindelijk een staande ovatie te krijgen van maar liefst vier minuten. Het gebeurde Okja op 18 mei van dit jaar op het filmfestival van Cannes. Het boe-geroep had dan ook niet zozeer met de film te maken, maar vooral omdat regisseur Bong Joon-ho de film exclusief voor Netflix heeft gemaakt. Behalve op de première zou de film dan ook nergens in de bioscoop verschijnen en zich richten op mensen die films bekijken bij de streaming-gigant. Voor de mensen die gaan voor de bioscoopbeleving van een film natuurlijk een ramp, maar wel iets wat ondertussen niet meer te stoppen lijkt. Zo werd onlangs aangekondigd dat ook Martin Scorsese zijn nieuwe film ook exclusief zal lanceren bij Netflix. Het lijkt een kwestie van tijd voor het gedaan is met de bioscopen. Al zijn dat gelukkig nog zorgen voor de toekomst, aldus deze bioscoopliefhebber.

Okja laat zien dat het acteurs van naam in elk geval niet weerhoudt om hun diensten aan een dergelijke film te verlenen. Tilda Swinton speelde eerder al een behoorlijk excentriek persoon in Bongs’ Snowpiercer en doet dit nog even dunnetjes over met een dubbelrol als kersverse CEO Miranda en haar wrede voorgangster en tweelingzus Nancy. Niet alleen excentriek maar ook akelig hysterisch is Jake Gyllenhaal als Dr. Johnny Wilcox, een zoöloog en televisiepersoonlijkheid. Gyllenhaals’ talent is onomstreden, waarbij hij vooral uitblinkt in het neerzetten van buitenbeentjes in de maatschappij. Net als Swinton is hij erg aanwezig, maar balanceert hij tussen briljant en irritant. In Okja zien we dan ook niet zijn best werk, iets wat helaas ook geldt voor Paul Dano die te zien is als dierenactivist. De hoofdrol is echter voor de 13-jarige Ahn Seo-hyun. Zij is als één van de weinige personages in de film gewoon te noemen en ze weet zich opvallend goed staande te houden tussen de grote namen.

Het verhaal van Okja is op zich weinig bijzonder, maar door de aankleding en natuurlijk de superbig uit de titel toch weer uniek te noemen. Met de aanklacht tegen de vleesindustrie is natuurlijk helemaal niets mis, al ligt het er wel behoorlijk dik bovenop aan de hand van een behoorlijk dik aangezet drama. Voor de visuele effecten van superbig Okja is de Nederlander Erik De Boer hoofdverantwoordelijk. Eerder bewees hij al zijn kunnen met soortgelijke digitale animatie in Life of Pi, waarvoor hij met een Oscar werd beloond. Op zich ziet het er allemaal prima uit, met als hoogtepunt de ontsnapping van Okja van snelweg naar het ondergrondse, maar direct valt op dat dit soort zaken niet volledig tot hun recht komen op het thuisscherm. Hoe groot je televisiescherm ook is. Het zorgt ervoor dat Okja zeker een interessante film is, maar direct ook de tekortkomingen boven komen drijven van het enkel releasen van een film via een streamingdienst.

Okja is een opvallend drama met een zeer actuele boodschap, die er alleen wel een beetje dikbelegd bovenop ligt. Okja is minder excentriek dan je op basis van de poster wellicht zou kunnen denken en eigenlijk is het verhaal zelfs vrij rechtlijnig voor een drama en komt het excentrieke vooral op het konto van de hoofdrolspelers. Het wezen Okja is prachtig geanimeerd, al zou dit waarschijnlijk meer impact hebben op het grote witte doek. En daar zit dan ook gelijk de crux. Netflix heeft grootse en zeer ambitieuze plannen, maar of dit uiteindelijk ook het einde van bioscopen zal betekenen valt nog te bezien. Ondanks dat blijft een goede film goed en een slechte film slecht en betreft Okja kunnen we heel kort zijn; de creativiteit in de aankleding zorgt ervoor dat we gerust kunnen stellen dat de weegschaal doorslaat naar het positieve, al komt de film nergens in de buurt van Bongs’ Snowpiercer.