De tech-miljardair en gokker Jake Foley is waanzinnig rijk. Hij heeft zijn rijkdom weten te vergaren door middel van poker. Soms aan de tafels zelf, maar het meest in computersoftware. Zo was zijn bedrijf de eerste die online pokerrooms aanbood, waarna zijn software uiteindelijk leidde tot een bijzonder lucratief defensiecontract. Jake heeft alles, zou je kunnen zeggen. Behalve een goede gezondheid, want hij is stervende aan niet-operabele alvleesklierkanker. Hij verzamelt zijn jeugdvrienden voor een laatste spel poker en hoopt van de gelegenheid gebruik te maken om zijn diagnose en rijkdom met ze te delen. Echter, om te kunnen spelen moeten ze het wel datgene opgeven dat ze hun hele leven al proberen te beschermen; hun geheimen. Als er, naarmate de avond vordert, ook dreiging van buitenaf in beeld komt, ontdekken de vrienden wat er echt op het spel staat.

Russell Crowe is uiteraard vooral bekend als acteur, met rollen in grote films als Gladiator en A Beautiful Mind. Ondanks een op z’n zachts gezegd succesvolle carrière als acteur reikte zijn ambitie verder. Het resulteerde erin dat hij in 2014 zijn debuut maakte als regisseur. Zijn The Water Diviner had de Slag om Gallipoli als achtergrond, iets wat vooral sterk in de Australische geschiedenis gegrift staat. Het zal mede daarom zijn dat de film weliswaar goede kritieken kreeg, maar het internationaal gezien verder niet al te best deed. Met Poker Face doet Crowe nu een nieuwe poging en in het voordeel spreekt in elk geval alvast dat hij een wat universeler thema heeft gekozen voor zijn film. Toch lijkt het erop dat Crowe ook hier weer teveel hooi op zijn vork neemt. Zo neemt hij ook het script voor zijn rekening en we kunnen helaas niet anders dan constateren dat juist dit een van de zwaktepunten van deze als thriller bedoelde film blijkt te zijn.

Met Crowe zelf al hoofdrolspeler is het affiche an sich nog best wel aantrekkelijk. We zien vooral veel Crowe op de posters en met zijn oeuvre zal dat ongetwijfeld veel mensen over de streep trekken om de film een kans te geven. Toch kom je al snel bedrogen uit en een blik op de verdere castleden is al een vaag voorteken. Acteurs als Liam Hemsworth (die met de bekendere broer) en ‘rapper turned actor’ RZA komen over het algemeen namelijk niet verder dan bijrol in een betere productie of inwisselbaar aandeel in een b-film. Dat is hier dus eigenlijk niet anders en even in pokertermen te blijven; hier had Crowe beter kunnen ‘folden’, want met alle kaarten (te snel) op tafel blijkt Poker Face een behoorlijke teleurstelling. Zo heeft de film een verhaal wat we de laatste tijd vaker zien. Een rijk personage lokte een groep mensen naar een, uiteraard met een reden, gekozen locatie en al snel blijkt iedereen zo zijn eigen reden of verhaal te hebben.

Dat is hier met Poker Face weinig anders. Crowe probeert er in eerste instantie nog een psychologische thriller van te maken, met zijn mysterieuze personage Jake Foley als interessante spil in het geheel. Helaas blijken de beweegredenen van zowel Crowe weinig zuiver, iets wat ook geldt voor de weinig opzienbarende motieven van de anderen. En dan is er ook nog de toevallige dreiging van buitenaf, waarbij inbrekers het hebben voorzien op waardevolle kunstwerken in zijn huis. Het lijkt allemaal wat veel, maar resulteert in veel te weinig waardoor er uiteindelijk weinig meer over dan een lege huls. En waar er soms nog het beste uit een dergelijke dertien in een dozijn-film te halen valt, is dat bij een prent van en met iemand als Crowe toch anders en kunnen we de film niets anders dan een teleurstelling te noemen.

Extra’s: Op de dvd die we mochten ontvangen als recensie-exemplaar is helaas geen bonusmateriaal te vinden.

Poker Face is een zwak uitgewerkte thriller waarmee Russell Crowe weinig eer doet aan de gegarandeerde kwaliteit waar hij ooit voor stond. Met een lange carrière vol fenomenale rollen behoort Russell Crowe tot een van de grote namen in Hollywood. Toch is zijn aanwezigheid de laatste jaren geen garantie meer voor succes. Niet alleen is zijn voorkomen behoorlijk veranderd (iets wat geen belemmering hoeft te zijn voor het leveren van kwaliteit), ook beperkt hij zich tot bijrollen in grote films en hoofdrollen in producties die hem eigenlijk onwaardig zijn. Dat hij dit keer een dikke vinger in de pap had door ook de regie en het script te verzorgen is wat dat betreft veelzeggend; Crowe heeft zijn touch verloren en is geen garantie meer voor een winning hand. Poker Face behoort dan ook zonder meer tot Crowes’ minste werk. Als acteur, maar zelfs als regisseur.

Met dank aan Dutch FilmWorks voor het recensie-exemplaar.