Minnesota, 1990. John Gray loopt het politiekantoor binnen om de misbruik van zijn dochter Angela te bekennen, iets waarvan hij zich naar eigen zeggen niets meer weet te herinneren. In het onderzoek wat volgt schakelt detective Bruce Kenner de hulp in van psycholoog professor Raines om met behulp van regressietherapie John te helpen met zijn geheugen door zijn herinneringen te herbeleven. Al snel in de therapie blijkt dat er wellicht ook andere personen aanwezig waren bij het misbruik en rijst ook de mogelijkheid van een satanistisch ritueel. Geplaagd door zijn eigen demonen probeert Kenner de waarheid te achterhalen.

Met zes films sinds zijn debuut in 1996 is de Spaanse Alejandro Amenábar niet bepaald een productieve regisseur te noemen. Toch leverde hij met Mar Adentro een Oscarwinnaar af en Abre Los Ojos was voor de Amerikanen zelfs interessant genoeg voor een remake. Daarnaast ontbreekt het Amenábar zeker niet aan ambitie. Zo is hij vaak niet alleen verantwoordelijk voor de regie, maar ook de man achter het script en de soundtrack. Helaas bleek zijn vorige project, het voor Spaanse begrippen peperdure Agora uit 2009, niet tot zijn beste werk te horen. Het bleef vervolgens vrij lang stil, maar vorig jaar was daar opeens Regression. De film riep vooral de vraag op of hij met deze film de kwaliteit zou evenaren van zijn eerdere werk.

Bij de casting kan Amenábar in elk geval een beroep doen op een op papier meer dan behoorlijke cast. Zo zien we de altijd sterke Ethan Hawke als detective Bruce Kenner en is David Thewlis gecast als psycholoog professor Raines. De andere ster van de film is er echter eentje die helaas niet zo schittert als gewenst. Emma Watson tekende namelijk voor de rol van de misbruikte Angela en ondanks dat velen in haar een groot acteertalent zien komt dat er nog te weinig uit. Zo wisselt zij geweldige rollen zoals in The Perks of Being a Wallflower af met dit soort niet bepaald overtuigende prestaties. En dat is spijtig, want ze is hierdoor een storende factor in het eindproduct. Toch zijn het juist de personages die deze film interessant maken, op den duur lijkt namelijk iedereen verdacht.

Helaas zal menig kijker al snel door hebben hoe de vork in de steel zit en daarmee is het verhaal te voorspelbaar om echt zijn impact te hebben. Waar Amenábar zich in het verleden kenmerkte met interessante vondsten die hij meeslepend op film wist te zetten, is deze thriller dan ook geen film die lang zal bijblijven. Dit is jammer en doet je afvragen wat er toch met Amenábar gebeurd is. De hele film oogt soms als een constante zoektocht naar de vorm die ooit zijn standaard was. Toch zijn er ook zeker positieve punten, want de sfeer wordt erg goed neergezet waardoor de spanning goed voelbaar is. Het zorgt ervoor dat Regression onderaan de streep toch een nette voldoende weet te scoren, maar helaas een film is die weinig memorabel is.

Extra’s: Naast enkele trailers van andere releases staan er helaas geen extra’s op de Blu-ray schijf. Dit waar een making altijd interessant is om te bekijken en een documentaire over regressie ons wellicht wat meer inzicht had kunnen verschaffen over deze vorm van therapie.

Regression is een sfeervolle en bij vlagen spannende zoektocht, die door een voorspelbaar plot helaas de echte impact mist. Ethan Hawke is opnieuw goed op dreef, iets wat helaas niet gezegd kan worden van Emma Watson. Het valt wel te prijzen dat Amenábar opnieuw het verhaal de voorkeur geeft boven een goedkoop effectbejag met een trukendoos vol special effects, maar helaas is het nou net het verhaal waarin Regression tekort schiet. Het is te hopen dat Amenábar, ooit het Spaanse wonderkind, met zijn volgende project weer weet terug te keren op het niveau dat hij ooit tentoonspreidde. Deze film staat helaas ver af van zijn beste werk, al is de release een sfeervol tussendoortje.

Met dank aan Entertainment One Benelux voor het recensie-exemplaar.