Jyn Erso is de dochter van de afvallige wetenschapper Galen Erso, die een grote spil is in het ontwikkelen van een machtig wapen voor het keizerrijk. Als het keizerrijk Galen op een zekere dag komt halen om weer aan de plannen mee te werken, wordt Jyn gescheiden van haar vader. Jaren later sluit Jyn zich aan bij de rebellen om in een wanhopige poging de plannen voor het wapen te stelen en zo het keizerrijk ten val te brengen. Dan blijkt dat Galen de hoop nooit heeft opgegeven om zijn dochter weer terug te zien, waarbij hij in de zoektocht zijn eigen leven op het spel zet door het keizerrijk te dwarsbomen.

Een van de eerste beslissingen die de Walt Disney Company nam na de overname van Lucasfilm, was aankondigen dat er nieuwe Star Wars films zouden verschijnen. De eerste hiervan was Star Wars: The Force Awakens, die vorig jaar in de bioscopen verscheen direct alle box-office records liet sneuvelen. Wat opviel bij de aankondiging, is dat er ook gesproken werd over meerdere spin-off films, waarbij toch wat alarmbellen gingen rinkelen. Want hoe leuk ook voor de fans, het leek erop dat Disney een nieuwe melkkoe had gevonden. Nu is daar Rogue One – A Star Wars Story, met een verhaal dat zich speelt voor de originele trilogie. Ondanks de scepsis biedt dit zeker perspectief en bij de eerste beelden ging menig hart sneller kloppen. Zo zagen we voor het eerst na The Empire Strikes Back de machtige AT-AT’s terug en werd ook de terugkeer van de legendarische Darth Vader bevestigd. Alle elementen voor een sterk nieuw hoofdstuk lijken dan ook aanwezig.

De film opent traditiegetrouw met ‘In a galaxy far, far away’, maar wie vervolgens de theme song verwacht komt bedrogen uit. We hebben hier dan ook te maken met een ander soort film en dat wordt gelijk goed duidelijk gemaakt. Dat is zeker niet negatief, al zijn de eerste minuten die volgen een vrij warrig geheel waarbij je de draad bijna kwijt raakt als je verspringt van planeet naar planeet. Uiteindelijk komt de film in wat rustiger vaarwater als we terecht komen bij Jyn, het jonge meisje van een geniale wetenschapper van het keizerrijk. In het uur dat volgt kabbelt de film wat voort en lijkt regisseur Gareth Edwards iedere kans aan te grijpen om de sfeer uit de originele films terug te halen, onder andere door diverse bekende figuren te laten terugkeren. Gezegd moet worden dat hij hier wonderwel in slaagt, want de aankleding van de film is misschien wel het sterkste punt aan de film. De film ligt wat dat betreft dichtbij Star Wars: Episode IV: A New Hope. Helaas laat de uitwerking van het verhaal te wensen over.

In de tweede helft van de film wordt er een paar versnellingen opgeschakeld en is de film een stuk vermakelijker. Toch zit daar ook ons grootste punt van kritiek. We worden namelijk geconfronteerd met verschrikkelijk slechte CGI, iets wat bij een grootse film als dit niet minder dan teleurstellend is te noemen. Hier is alleen door verstokte fans doorheen te kijken, maar springt dusdanig in het oog dat het direct opvalt. Het ergste is dan ook dat we dit meermaals tegen tot en met de overtreffende trap in de uiteindelijke finale van de film. Dat er hierbij is gekozen om de film in 3D uit te brengen schuurt daarnaast enorm met de poging om de film te plaatsen voor de originele trilogie. Gelukkig wordt de film behoed van erger door de sterke acteerprestaties. Zo zorgen Felicity Jones en vooral de altijd sterke Mad Mikkelsen voor twee flink lichtpunten op dit vlak. Zij weten met hun rol als de uit elkaar gerukte vader en dochter Erso behoorlijke indruk te maken.

Rogue One – A Star Wars Story stelt na het indrukwekkende Star Wars: The Force Awakens behoorlijk teleur. Wellicht waren de verwachtingen dan ook te hoog gespannen, al is de film hier soms zelfs met de beste wil gewoonweg niet goed. Zo heeft behoorlijk te leiden onder een warrig en veel te traag eerste uur, een matig uitgewerkt verhaal en de soms ronduit slechte CGI. Gelukkig wordt de film gered door de uitstekende acteerprestaties en de fantastische aankleding. De film past daarmee dan ook prima voor Star Wars: Episode IV: A New Hope en dat is een prestatie op zich. Toch is het te hopen dat de volgende film, die overigens weer onderdeel is van de Skywalker Family saga, weer net zo indrukwekkend is als The Force Awakens. Vooralsnog zijn wij in elk geval wat huiverig voor de volgende spin-off. Potentie is er genoeg, maar het is maar de vraag of alles goed naar het scherm wordt vertaald. Rogue One is elk geval een ‘star wars story’ die te weinig indruk maakt om lang te blijven hangen.