Ruth & Alex

Informatie

RegieRichard Loncraine
Jaartal2014
Releasedatum02-07-2015
Speelduur92 minuten
DistributeurDutch Filmworks
CastMorgan Freeman, Diane Keaton en Cynthia Nixon

Ruth en Alex zijn een gepensioneerd echtpaar die in New York een mooi appartement bewonen op vijf hoog. De trappen die zij dagelijks moeten lopen doet ze besluiten om het appartement te koop te zetten. Hun nichtje Lily is een makelaar en belooft hen dat ze minimaal een miljoen dollar voor hun geliefde stulpje gaan krijgen. Doordat er heel veel herinneringen aan het appartement kleven slaat vooral bij Alex de twijfel toe. Het was namelijk het enige dat het echtpaar zich kon veroorloven toen ze al jong trouwden en het huis zit vol herinneringen. Het is nog maar de vraag of er ooit iemand gaat komen die de prijs voor het appartement wil betalen die het voor hen waard is.

Ruth & Alex is een verfilming van het boek Heroic Measures van Jill Ciment. In eerste instantie werd het Life Itself genoemd, maar dat werd al snel veranderd naar Ruth & Alex. Toch was de film in Amerika te zien onder de naam 5 Flights Up, een verwijzing naar de etage waar het appartement van Ruth en Alex zich bevindt. Maar hoewel de film wereldwijd onder de naam 5 Flights Up werd uitgebracht, koos men in Nederland toch weer voor de naam Ruth & Alex. Op zich niet zo vreemd, want dat dekt de lading volledig. De regie ligt in handen van de Brit Richard Loncraine, die in het verleden verantwoordelijk voor films als Wimbledon en het zeer teleurstellende Firewall. Zijn laatste regieklus voor een film die de bioscoop wist te halen stamt uit 2009, waarna hij zich stortte op de televisiewereld, zijn oude liefde. Nu is hij dus terug, alhoewel nu relatief is, want de film kwam in de Verenigde Staten vorig jaar al uit.

In de hoofdrollen zien we Morgan Freeman en Diane Keaton. Niet bepaald de minste namen natuurlijk, zo wisten ze beide in het verleden al eens een Oscar mee naar huis te nemen. De film rust dan ook volledig op hun schouders, iets wat je wel aan hen kan toevertrouwen. Freeman heeft een indrukwekkende erelijst, zo is hij in maar liefst vier decennia genomineerd geweest voor een Oscar, welke hij uiteindelijk in 2005 wist te verzilveren voor zijn rol in Million Dollar Baby. Opvallend is dat hij, ondanks dat hij al sinds 1964 actief is als acteur, pas echt doorbrak toen hij een kwart eeuw later de onvergetelijke rol van Hoke Colburn speelde in Driving Miss Daisy. Keaton doet daar zeker niet voor onder trouwens. Zo speelde zij de rol van Kay in de The Godfather-trilogie en was zij in de jaren zeventig meer dan eens te zien in de films van Woody Allen, haar toenmalige partner. Vooral de rol in Annie Hall zal velen nog bijstaan en het was dan ook voor deze rol dat Keaton in 1978 een welverdiendde Oscar in de wacht sleepte.

Toch biedt dit geen garantie voor een goede film. Buiten het feit om dat er prima geacteerd wordt in de film, gaat het verhaal namelijk nergens heen. Er lopen meerdere verhaallijnen door elkaar heen, met als rode draad de verkoop van het appartement. De zijplotjes zijn vrij oninteressant en leiden constant de aandacht af van waar de film eigenlijk over gaat. Zo gaat het eerste zijplotje over Dorothy, het hondje van Ruth en Alex, die een peperdure operatie nodig heeft om te overleven. Natuurlijk hoop je dat het goed komt met het beestje, maar feitelijk voegt het helemaal niets toe aan het verhaal. Sterker nog, het begint op den duur zelfs een beetje op de zenuwen te werken. Daarnaast is er nog het verhaal over een vermeende terrorist die in New York rondloopt. Dit verhaal speelt zich alleen maar af op de televisie, maar wordt in het verhaal verweven doordat Ruth en Alex vermoeden dat het hierdoor moeilijker wordt om hun appartement te verkopen. Uiteindelijk loopt het allemaal met een sisser af en kunnen we niks anders concluderen dat het een manier is geweest om de film van een, overigens geheel overbodige, laag te voorzien.

Gelukkig bevat de film zo nu en dan een geslaagde grap, vooral de sarcastische en vaak nuchtere uitspraken van Freeman zijn wat dat betreft van een goed geschreven niveau. Toch zit de grootste van het acteren van Freeman vaak in de kunst van het weglaten. Daar is de scène waarin mensen het appartement komen bezichtigen een erg goed gemaakt voorbeeld van. Freeman hoeft in de bewuste scène alleen maar als toeschouwer in een hoek te zitten om toe te zien hoe de ene na de andere kijker zichzelf belachelijk maakt. Het is één van de schaarse moment in de film die je ongetwijfeld even een glimlach bezorgen. Het is dan ook jammer dat de grootste teleurstelling aan het einde van de film zit, het slot ligt namelijk gewoonweg teveel voor de hand. Als deze scène uiteindelijk over het scherm rolt, kan je daarna dan ook niks anders dan teleurgesteld de zaal verlaten. Wat dat betreft is het zonde dat Freeman en Keaton zo weinig krijgen om mee te werken, want zij redden de film namelijk nog net van de vergetelheid door Ruth en Alex op een hartverwarmende manier neer te zetten en hadden meer verdiend.

Ruth & Alex heeft een hartverwarmende Freeman en Keaton in de titelrollen, maar zij hadden duidelijk een betere en vooral minder saaie film verdiend. De film toont ons de ongemakken, en vooral ook de emoties, die er bij het verkopen van een huis kunnen komen kijken, maar ondanks de prima vertolkingen van Freeman en Keaton wordt de film nergens bijzonder. Daarvoor lopen er teveel oninteressante zijplotjes door de film. Nergens weet de film de kijker bij strot te grijpen en als de film bij het einde aan is gekomen is de kans groot dat je teleurgesteld de zaal verlaat. De film is zeker niet slecht, maar had zoveel meer kunnen zijn als er een sterker script was geweest. Wat overblijft is een film die vrij onopgemerkt zal blijven in de bioscopen, maar die wellicht zijn publiek zal vinden als hij wordt uitgezonden op de televisie.

1 juli, 2015

Beoordeling

Eindcijfer

Trailer

Auteursinformatie: Michel van Beek