De geesteszieke Kevin leidt aan een ernstige stoornis, waardoor hij 23 persoonlijkheden heeft. Hoewel hij tot nu toe nog geen echte bedreiging voor de samenleving vormt, ontwikkelt Kevin een 24ste persoonlijkheid die hem aanzet tot de ontvoering van drie jonge meiden. Terwijl de situatie ernstig dreigt te escaleren probeert Kevin om samen met zijn psychiater, dokter Fletcher, alle persoonlijkheden te bestrijden voor zijn eigen veiligheid. Echter, deze strijd vormt niet alleen een direct gevaar voor Kevin zelf, maar ook voor iedereen om hem heen. Een race tegen de klok begint en de drie ontvoerde meiden moeten zo snel mogelijk zien te ontsnappen voor het te laat is.

In 1999 maakte de Indiase regisseur M. Night Shyamalan een van de meest geniale suspense thrillers uit de geschiedenis, namelijk The Sixth Sense. De film vergaarde zoveel succes dat in de jaren die volgde bleek dat Shyamalan de lat vooral voor zichzelf erg hoog had gelegd. Hij wist nog sterk uit de hoek te komen met films als Unbreakable en Signs, maar daarna ging het flink mis. Na dieptepunten als The Last Airbender en met name After Earth leek het dan ook voorgoed gedaan met de carrière van de eigenzinnige regisseur. Toch vocht hij terug, met de goed ontvangen found footage-film The Visit uit 2015. Shyamalan leek zijn gouden touch nog niet verloren, want bij het zien van de trailer voor Split gingen ons de nekharen recht overeind staan. In de hoofdrol zien we niemand minder dan James McAvoy, die de rol van de compleet krankzinnige Kevin speelt. McAvoy zet de laatste jaren puike rollen neer, zoals Charles Xavier in de X-Men-films en een sterke rol in het ondergewaardeerde Victor Frankenstein. Met Split kan McAvoy nog maar eens onderstrepen dat hij uit het juiste hout is gesneden, want de rol van Kevin is zeker een van de meest complexe rollen uit zijn carrière.

McAvoy komt hier dan ook opnieuw sterk voor de dag en het is dan ook zijn vertolking die de film naar een hoger niveau weet te tillen. Want hoewel de film zijn spannende scènes zeker bevat, heeft het verhaal de nodige haken en ogen. Shyamalan probeert in deze film een aantal zware zaken aan te halen, zoals seksueel misbruik, maar toch is de uitwerking nogal lafjes. Een emotionele eyeopener blijft uit en zodoende krijg je als kijker niet echt een band met het personage Kevin. Het zorgt ervoor dat Shyamalan zowel als regisseur en als schrijver teveel binnen de lijntjes kleurt en we niet bepaald over een echte klapper kunnen spreken. Toch is de film zeker onderhoudend en heeft de film zijn momenten. Zo zal je gedurende de film meermaals naar het puntje van je stoel worden gebracht, iets dat veelal te danken is aan de duistere dreiging die als een donker gordijn over de film heen hangt. Dit zorgt voor een aantal ongemakkelijke momenten, waarbij McAvoy angstaanjagend weet over te komen.

Shyamalan lijkt bij het maken van deze film geïnspireerd te zijn geraakt door Alfred Hitchcock’s Psycho, maar Split weet nergens in de buurt te komen van deze legendarische film. Daarvoor schiet het script danig te kort. En ondanks dat de film zeker in het eerste deel profiteert van een sterke opbouw en het acteerwerk van McAvoy, is het de tweede helft van de film die tekort schiet. Hier verzandt de film in een reeks irritante ongeloofwaardige gebeurtenissen waarbij menigeen hoofdschuddend in de bioscoopstoel zal zitten. De reeks flashbacks die daarnaast door de hele film heen zitten verweven raken daarnaast kant noch wal, al zorgt het aan het eind wel voor een duidelijker beeld, maar wordt de boel weer onnodig lang gerekt. Tot slot probeert Shyamalan de climax toch weer zijn kenmerkende overtreffende trap te geven, maar helaas mondt dit uit in voorspelbaarheid.

Split is zeker geen slechte film, maar een matig script en een zwak tweede deel weerhoudt de film ervan te imponeren. Dit ligt overigens niet aan James McAvoy, die het complexe personage van Kevin met veel bravoure neerzet. Shyamalan overspeelt zijn hand helaas in een poging om wat zware onderwerpen te behandelen, iets dat vooral komt doordat hij er niet vol in gaat en vooral binnen de lijntjes kleurt. Toch kunnen we zeker niet van een totale mislukking spreken, zeker niet als we de laatste films van Shyamalan in ogenschouw nemen, want de film is zeker spannend. De film sluit af met een grote verrassing onder de aftiteling, die zeker voor zorgt dat je met een glimlach op je gezicht de bioscoopzaal zal verlaten.