Susan Cooper heeft een bureaubaan bij de CIA als de oren en ogen van spion Bradley Fine. Fine zit achter een bende criminelen aan die handelen in massavernietigingswapens. Als Fine bij een misgelopen actie uit beeld verdwijnt staat de zelfingenomen agent Rick Ford op om het klusje te klaren. Maar de CIA kiest ervoor om Susan het veld in te sturen, iets wat Ford absoluut niet kan verkroppen. Nu is de taak aan Susan om de wereld te behoeden voor een verschrikkelijke ramp, maar Ford laat dat er natuurlijk niet zomaar bij zitten. Als Susan infiltreert bij de wapenhandelaar en de tijd begint te dringen, krijgt Susan hulp uit onverwachte hoek en is niets wat het lijkt.

McCarthy speelt de hoofdrol in deze komedie, die een dikke knipoog is naar de James Bond-films. Toch is McCarthy wel een actrice die je moet liggen, want de een walgt van haar en de ander vind haar geweldig. Na een aantal televisieoptredens in verschillende shows en series brak McCarthy in 2000 definitief door met haar rol als Sookie St. James in Gilmore Girls. De laatste jaren komt de ene na de andere komedie van de grofgebekte actrice uit. Zo speelde ze in hitfilms als Identity Thief en Heat en het lijkt erop dat de zwaarlijvige actrice populairder is dan ooit. Naast McCarthy zien we Jude Law, een acteur met een behoorlijk staat van dienst, maar ondanks dat hij de nodige grote films op zijn naam heeft staan, blijft zijn aandeel vaak beperkt tot een bijrol en deze film is hierin geen uitzondering. Toch is zijn rol redelijk essentieel. De meest opvallende naam in de film is die van Jason Statham. De Britse actieheld waagt zich aan een humoristische rol en het moet gezegd dat dat op z’n minst even wennen is.

De opening van de film zou rechtstreeks uit een James Bond-film kunnen komen. Spion Bradley Fine is undercover op een feest waar hij achter een bende wapenhandelaren aanzit. Compleet uitgedorst in smoking gaat de spion opzoek naar de bron, maar niet alleen. De CIA-spion wordt daarbij namelijk geholpen door de onzekere Susan Cooper, die via een oortje alle informatie doorspeelt aan Fine. Na deze scène opent de film precies zoals een James Bond-film met een titelsong en de daarbij behorende beelden van rokende pistolen en dansende vrouwen. Dit is natuurlijk ook niet zo vreemd als je bedenkt dat dit de opzet was van regisseur Paul Feig. Feig zag in 2006 de Bond-film Casino Royale en kreeg daarna het idee om een komische versie van de film te maken. Dit resulteerde in de eerste draft voor Spy. In een interview liet Feig weten dat het zijn doel was om een komische versie van Casino Royale te maken, iets wat hem overigens prima is gelukt.

Toch zijn er zeker ook punten van kritiek, zo zakt de film na de openingscredits erg in. McCarthy speelt een verlegen vrouw en je merkt toch wel dat McCarthy dat soort rollen niet moet spelen. Het drukt ook wel een beetje de stempel op de film in de eerste helft, waarbij je je als kijker kan afvragen of de film nog wel echt leuk en spannend gaat worden. Ook de erg flauwe humor doet de film geen goed. De rare situaties die ontstaan op het CIA-kantoor waardoor zelfs missies in de soep lopen, met hierbij een hoofdrol voor muizen en vleermuizen, zijn niet meer dan flauw te noemen. Ook de rol die Statham vertolkt als Rick Ford lijkt compleet in het water te vallen en hij lijkt dan ook niet helemaal op zijn plaats in een komische rol. Zo kabbelt de film het eerste uur een beetje voort en begin je als kijker toch wel redelijk verveeld te raken. Een onzekere McCarthy en een niet leuke Statham zit je natuurlijk niet echt op te wachten.

Toch kantelt de film na dat uur totaal op het moment Susan op pad wordt gestuurd als spion van de CIA. Ze wordt hierbij constant achtervolgd door Rick Ford, die blijft volhouden dat hij de missie moest hebben en dat Susan het alleen maar zal verknallen. Statham ontpopt zich als een hilarisch figuur die elke situatie om zeep helpt en alleen maar loopt op te scheppen hoe goed hij wel niet is. We kunnen dan ook direct concluderen dat Statham echt een vreselijk leuke rol neerzet, waarbij hij de lachers flink naar zijn hand weet te zetten. Als Susan naar Rome gaat wordt ze opgehaald door casanova agent Aldo, gespeeld door Peter Serafinowicz. Serafinowicz zijn rol is echt briljanter dan briljant. Aldo is een echte Italiaan die zichzelf God’s gift aan alle mooie vrouwen op de wereld vindt, toch is hij helemaal gek van de zwaarlijvige Suzan, wat de meest hilarische situaties met zich meebrengt. Dit niveau houdt de tweede helft van de film constant aan en hoewel het verhaal echt flinterdun is, de plots erg voorspelbaar zijn en de eerste helft van de film aan de saaie kant is, zal je dit de film absoluut vergeven als de tweede helft van de film aanbreekt.

Spy is een hilarische komedie geworden met een reeks geweldige karakters, helaas heeft de film te lang nodig heeft om echt op gang te komen. Voor Melissa McCarthy-fans is het weer flink lachen geblazen, want ze gaat weer verschrikkelijk grofgebekt tekeer waarbij ze de meest idiote uitspraken doet. Qua actie stelt de film zeker niet teleur, maar de film moet het vooral van zijn humor hebben. Fans van Jason Statham zullen even moeten wennen, want op deze manier zag je Statham nog nooit. Het lijkt bijna of hij er zelf ook even in moest komen, maar eenmaal op gang zet hij zijn rol echt briljant neer. Uiteindelijk geeft de film de kijker precies wat hij of zij verwacht en verlaat je de zaal na twee uur met het gevoel dat je goed vermaakt bent.