In 1939, net voor de Tweede Wereldoorlog losbarst, huurt de welgestelde landeigenaar Edith Pretty de plaatselijke amateurarcheoloog Basil Brown in om de grafheuvels op haar landgoed in Sutton Hoo te onderzoeken. Zijn voormalige werkgevers proberen Brown ervan te overtuigen om aan een Romeinse villa te werken, maar het blijkt tevergeefs en samen met een paar assistenten graaft Brown langzaam de heuvels uit. Ondertussen brengt hij steeds meer tijd door met Edith, een weduwe die gekweld wordt door hartfalen, en haar jonge zoon Robert, en negeert hij de dagelijkse brieven van zijn vrouw May. Als Brown vervolgens ijzeren klinknagels van een schip ontdekt, is dit voor hem een bevestiging dat zijn ontdekking verband houdt met het verleden van Engeland‎. Het nieuws van de opgraving verspreidt zich echter snel en al snel wordt de opgraving hem uit handen genomen.

The Dig is gebaseerd op de gelijknamige roman van John Preston uit 2007. Hij schreef de roman nadat hij had ontdekt dat zijn tante een van de belangrijkste onderwerpen was in de archeologische opgravingen in Sutton Hoo. Zijn tante was Margaret Guido, ook bekend als Peggy Piggott, die nauw betrokken was bij de spraakmakende opgravingen van het Angelsaksische scheepsgraf dat de kijk op de vroege Engelse geschiedenis veranderde. Overigens zijn in het graf dat wordt uitgegraven in de grafheuvel nooit menselijke resten aangetroffen, maar wetenschappers gaan ervan uit dat dit de laatste rustplaats is van Rædwald, een Angelsaksische koning van East Anglia die heerste aan het begin van de zevende eeuw na Christus. The Dig laat goed zien welke archeologische arbeid er nodig is geweest om de tombe bloot te leggen en dat met de Tweede Wereldoorlog voor de deur. Daarnaast onderstreept de film nog maar eens de betrokkenheid van Basil Brown, die pas sinds 2009 de nodige erkenning kreeg voor zijn bijdragen aan de archeologie.

De productie van de film kwam op gang toen producente Ellie Wood in 2007 het manuscript van John Preston las. Ze besloot deze aan te passen voor een verfilming. Toch zou het uiteindelijk tot 2018 duren voordat er echt schot in de zaak kwam, toen bekend werd gemaakt dat Nicole Kidman en Ralph Fiennes in onderhandeling waren om de hoofdrollen te spelen. Een jaar later werd bekend gemaakt dat Kidman niet langer betrokken was bij het project en zij was vervangen voor Carey Mulligan. Ook verhuisde de rechten van BBC Films naar Netflix. Dat het uiteindelijk Mulligan is die in de rol van Edith Pretty is gekropen en niet Kidman, heeft de film achteraf geen windeieren gelegd. Zo komt Mulligan een stuk authentieker over, ondanks dat ze wellicht wat jong is om wegkwijnende Pretty te spelen. Toch past ze hier prima naast de veelzijdige Fiennes, die hier de rol speelt van Basil Brown. De cast wordt compleet gemaakt met de beeldschone Lily James als de eerder genoemde Peggy Piggott en bijrollen van Johnny Flynn, Ben Chaplin, Ken Stott en Monica Dolan.

Het eerste wat eigenlijk opvalt aan The Dig is de rustige, maar prachtige cinematografie. Het kleurgebruik is stemmig en de weidse omgeving wordt op een fraaie wijze uitgelicht. Dat er een oorlog aanstaande is komt tot uiting door berichten over de radio en soms overvliegende vliegtuigen, maar vooral in wat er nou uiteindelijk met de vondst moet worden gedaan. Zo waren musea druk bezig hun schatten veilig te stellen. Het is uiteindelijk sowieso de strijd om de opeising van de vondst die de film interessant maakt. Gezien je als kijker direct wordt meegetrokken in het werk van Brown gaan je haren gelijk rechtop staan als het nieuws zich verspreidt heeft en de grote archeoloog Charles Phillips (Ken Stott) zich met de zaak gaat bemoeien. Brown wordt opeens gedegradeerd tot assistent en de film draait eigenlijk vooral verder om het onrecht dat hem werd aangedaan. De film gaat dan ook meer over dat onrecht, dan over de enorme rijkdom die in het graf werd gevonden.

The Dig is een fraai geschoten film over hoe een grafheuvel zijn schatten prijsgaf en de ontdekker jarenlang miskent werd. De film zal zeker niet ieders Engelse kopje thee zijn, daarvoor is het tempo te traag en bewandelt de film op een halfzachte wijze wat zijpaden die een tijdsbeeld helpen te schetsen, maar anderzijds niet verder uitgediept worden. Goede voorbeelden hiervan zijn de homoseksuele archeoloog en zwakke vooroorlogse situatie van het RAF. Ook wordt er hier een dag wat gesjoemeld met de werkelijkheid, maar welke verfilming doet dat niet. Toch maakt alles bij elkaar wel dat de film meer is dan alleen het graven wat de titel een beetje lijkt te vermoeden. En zo valt er voor de liefhebbers genoeg te genieten. Wat te denken van alleen al het acteerwerk van Ralph Fiennes en Carey Mulligan. Daarnaast is het ook schrijnend om te zien hoe ieder zich rijk lijkt te rekenen met de vondst van een tot dan toe ongewis verleden, terwijl de oorlog steeds harder op de deur aan het kloppen is. Het maakt van de The Dig een mooie film over geschiedenis en onrecht gefilmd tegen het prachtige Engelse platteland.